Γράφει η Μαίρη Μπιρμπίλη στο Elniplex για το βιβλίο μου
Ψηλά τα χέρια,εκδόσεις Ψυχογιός.
...Αυτό που έχει ενδιαφέρον στα βιβλία της Έλενας Αρτζανίδου είναι ότι οι ήρωες της είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Τους «βαφτίζει» με πρωτότυπα, ξεχωριστά ονόματα που εντυπώνονται κι ύστερα υφαίνει την ιστορία τους δημιουργώντας στον αναγνώστη την αίσθηση ότι τους γνωρίζει. Μερικοί μάλιστα ήρωες είναι τόσο ζωντανοί ώστε επανεμφανίζονται όπως συμβαίνει με τη Μαλένα και τον Τζίμη τους οποίους είχαμε γνωρίσει σε παλιότερα βιβλία της Έλενας Αρτζανίδου και τους ξανασυναντάμε μεγαλύτερους βέβαια, στο βιβλίο «Ψηλά τα χέρια». Μέσω της διακειμενικότητας λοιπόν, τα κείμενα της Έλενας Αρτζανίδου αν και αυτόνομα, επιτυγχάνουν μια αβίαστη "συνομιλία" μεταξύ τους, με τον αναγνώστη αλλά και με την εποχή τους καθώς θίγουν κοινωνικά ζητήματα. Ο ίδιος ο τίτλος του βιβλίου εξάλλου, μας θύμισε την ομότιτλη γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ρομέν Γκουπίλ (2010) αλλά και τη φράση "ψηλά τα χέρια" που χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα για την άνευ όρων παράδοση. Δεν μπορέσαμε λοιπόν παρά να σκεφτούμε διαβάζοντας το βιβλίο, αν τα παιδιά θα παραδοθούν στα φαινόμενα βίας που χαρακτηρίζουν, όχι τις σχολικές τάξεις, αλλά τις κοινωνίες ολόκληρες ...Περισσότερα elniplex
Ψηλά τα χέρια,εκδόσεις Ψυχογιός.
...Αυτό που έχει ενδιαφέρον στα βιβλία της Έλενας Αρτζανίδου είναι ότι οι ήρωες της είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Τους «βαφτίζει» με πρωτότυπα, ξεχωριστά ονόματα που εντυπώνονται κι ύστερα υφαίνει την ιστορία τους δημιουργώντας στον αναγνώστη την αίσθηση ότι τους γνωρίζει. Μερικοί μάλιστα ήρωες είναι τόσο ζωντανοί ώστε επανεμφανίζονται όπως συμβαίνει με τη Μαλένα και τον Τζίμη τους οποίους είχαμε γνωρίσει σε παλιότερα βιβλία της Έλενας Αρτζανίδου και τους ξανασυναντάμε μεγαλύτερους βέβαια, στο βιβλίο «Ψηλά τα χέρια». Μέσω της διακειμενικότητας λοιπόν, τα κείμενα της Έλενας Αρτζανίδου αν και αυτόνομα, επιτυγχάνουν μια αβίαστη "συνομιλία" μεταξύ τους, με τον αναγνώστη αλλά και με την εποχή τους καθώς θίγουν κοινωνικά ζητήματα. Ο ίδιος ο τίτλος του βιβλίου εξάλλου, μας θύμισε την ομότιτλη γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ρομέν Γκουπίλ (2010) αλλά και τη φράση "ψηλά τα χέρια" που χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα για την άνευ όρων παράδοση. Δεν μπορέσαμε λοιπόν παρά να σκεφτούμε διαβάζοντας το βιβλίο, αν τα παιδιά θα παραδοθούν στα φαινόμενα βίας που χαρακτηρίζουν, όχι τις σχολικές τάξεις, αλλά τις κοινωνίες ολόκληρες ...Περισσότερα elniplex
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου