Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Ο Αγγελιοφόρος σήμερα 29/4/2012 γράφει για το βραβευμένο blog μας και εστιάζει στη δική μας "Πρωτότυπη Ιδέα!"

Η πρωτότυπη ιδέα οι μαθητές και οι μαθήτριες να συνομιλούν διαβάζοντας πρώτοι τις ιστορίες που μας εμπιστεύτηκαν οι αγαπημένοι συγγραφείς μας τη σχεδίασα τον Ιανουάριο του 2012 και ξεκίνησε αρχές Φλεβάρη 2012 από το blog μας: filanagnosiaprogram.blogspot.com με την ιστορία του Ευγένιου Τριβιζά. Οι μαθητές και οι μαθήτριες, με την υποστήριξη των δασκάλων τους, ανταποκρίθηκαν και θα συνεχίσουν γιατί η στήλη: "Ο συγγραφέας συνομιλεί με τα παιδιά" έχει αγαπηθεί και θα την υποστηρίξουμε πανελλαδικά εμείς οι εμπνευστές της Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών,Μαθητών Φοιτητών "Αχιλλέας Καψάλης" " μαζί με τη Δ/νση Π.Ε Αν.Θεσσαλονίκης.
Έλενα Αρτζανίδου.

Ο Αγγελιοφόρος σήμερα 29/4/2012 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΛΙΝΑ ΚΟΪΝΑ
«Αγαπητέ κύριε Τριβιζά, εφεύραμε ένα ρομπότ που να πηγαίνει αυτό σε όλες μας τις υποχρεώσεις και το ονομάσαμε Roboschool. Ο,τι μαθαίνει από το σχολείο και από τις εξωσχολικές δραστηριότητες θα μας τα περνάει με ένα στικάκι! Ετσι θα μας ευκολύνει τη ζωή. Μαθήτριες του 88ου Δημοτικού Θεσσαλονίκης».
Ο διάλογος ανάμεσα στους μαθητές και τους συγγραφείς παιδικών βιβλίων έχει ανάψει για τα καλά στο blog της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Στις αρχές Απρίλη το blog με τους 23.000 επισκέπτες απέσπασε το α' βραβείο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου-Ελληνικό Τμήμα IBBY (παγκόσμιος οργανισμός για το παιδικό και νεανικό βιβλίο) για την καλλιέργεια της αγάπης για το παιδικό βιβλίο με τη χρήση νέων τεχνολογιών…
Εργαλείο
Το blog αριθμεί μέχρι σήμερα πάνω από 23.000 επισκέπτες από την Ελλάδα, την Κύπρο, την κεντρική Ευρώπη, την Αμερική και τον Καναδά. «Αποτελεί εργαλείο για τους εκπαιδευτικούς πανελλαδικά», είπε η κ. Αρτζανίδου, υπεύθυνη ύλης του blog, και πρόσθεσε: «Θέλουμε να φέρουμε τους πάντες κοντά μας»…
Για περισσότερα πατήστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση αλλά και πάλι δεν θα διαβάσετε όλη την συνέντευξη μιας και όλη υπάρχει στον έντυπο τύπο.

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=4&artid=136039

Εδώ όλη η συνέντευξη:
http://webmail.forthnet.gr/defaultinterface/mime.pl/KOINONIA_34-3.pdf

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Μια βραδιά με την Άλκη Ζέη.

 Όταν τον Οκτώβριο 2011, στήθηκε ο προγραμματισμός για το έτος 2011-2012 του τι θα κάνω στη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών,Μαθητών και Φοιτητών "Αχιλλέας Καψάλης", μέσα στο σχεδιασμό ήταν και η πρόταση μου για τη βράβευση της κ. Άλκης Ζέης.Ο σχεδιασμός μου εγκρίθηκε από το Δ/ντή Π.Ε. Αν.Θεσσαλονίκης κ.Μιχάλη Καλογραία.Έμενε να υλοποιηθούν όσα αναρτήθηκαν στο blog ¨Βιβλία και Βιβλιοφιλία".Τελικά κατάφερα όσα πρότεινα και υποσχέθηκα να τα υλοποιήσω έμενε να γίνει και το ίδιο και με την κ. Άλκη Ζέη. Έτσι χθες 27/4/2012,υλοποιήθηκε η πρόταση μου για τη βράβευση του έργου και της προσφοράς της στη Λογοτεχνία της κ.Άλκη Ζέης.

Οι εκπαιδευτικοί της οφείλουμε πολλά για ότι μας πρόσφερε,τόσο στους ενήλικες αναγνώστες όσο και στα παιδιά μας, μέσα από το σπουδαίο έργο της.
 Παρασκευή 27/4/2012 η αγαπημένη κ.Άλκη Ζέη αποδεχόμενη από καιρό την πρόταση μας ήταν κοντά στους εκπαιδευτικούς,φοιτητές και φοιτήτριες αλλά και στα παιδιά που τη γνώρισαν μέσα από τα βιβλία της και την ξεχώρισαν για τους ζωντανούς ήρωες της, για αυτό και ήρθαν για να την δουν και να τη γνωρίσουν και από κοντά.

Απλή,λιτή και φιλική η κυρία της Ελληνικής Λογοτεχνίας,η κ.Άλκη Ζέη, μάγεψε όσους βρέθηκαν κοντά της στο Πύργο της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ.
Βραδιά για την Άλκη Ζέη.
Τη συγγραφέα είχα την τύχη να βρεθώ και να την ακούσω από κοντά τη χρονιά ,αν θυμάμαι καλά 2001,στη Φρανκφούρτη,όταν στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου η Ελλάδα ήταν η τιμώμενη χώρα.Δε θα ξεχάσω όταν σε μια από τις πάρα πολλές εκδηλώσεις που συνέβαιναν τις τέσσερις μέρες ξεχώρισα εκείνη που η αγαπημένη Άλκη μας, θα μιλούσε στους αναγνώστες της.Ήταν ένα μικρό καφέ μέσα στο χώρο που γινόντουσαν πολλές συναντήσεις με τους συγγραφείς και ο κόσμος μαζεύτηκε γρήγορα γύρω της και κρεμόταν από όσα έλεγε, πολύ περισσότερο εγώ,που συναντούσα επιτέλους την αγαπημένη μου "της Αλίκης στη χώρα των μαρμάρων".Μερικά χρόνια αργότερα και στο ιστορικό πατάρι του Ιανού στη Θεσσαλονίκη θα την ξανασυναντούσα μαζί με πολλούς αναγνώστες, αυτή τη φορά η κ.Άλκη Ζέη παρουσίαζε το νέο της τότε βιβλίο "Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της".
Με το τέλος της χθεσινής εκδήλωσης είχα την τιμή να βρεθώ κοντά στην κ.Άλκη Ζέη μαζί με λίγους καλεσμένους μας.Η απλότητα αλλά και οι ιστορίες της μας καθήλωσαν.Το χιούμορ και η ευγένεια της μεγάλωσαν τη νύχτα και περίσσεψαν το κρασί της παρέας.
Να είστε γερή κ.Άλκη Ζέη, και να σας έχουμε κοντά μας είτε με τις ιστορίες σας, είτε με την παρουσία  σας όταν το μπορείτε.
Σας ευχαριστώ για τα αναγνώσματα που μου χαρίσατε, 
Έλενα Αρτζανίδου.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Με το καλημέρα τη Δευτέρα 23/4 στο 19ο Δ.Σ. Ευόσμου με την υποστήριξη των εκδ. Ψυχογιός, και για συνέχεια με το ΕΚΕΒΙ στο 16ο Δ.Σ. Σταυρούπολης και 7ο Δ.Σ. Καλαμαριάς.Η έκπληξη της Δευτέρας το αντάμωμα με τη Σοφία Ζραμπούκα.

Δευτέρα 23/4/2012 τα σχολεία ξεκίνησαν και το 19ο Δ.Σ Ευόσμου άνοιξε τις πύλες του για φιλαναγνωστικές δράσεις και για να υποδεχτεί τους συγγραφείς που επέλεξε. Μαζί με το Σύλλογο Γονέων, τη Δ/ντρια κ.Χρυσούλα Διαμαντίδου και την υποστήριξη του Βιβλιοπωλείου του κ.Φώτη και της Αγγελικής έστισαν μια εβδομαδιαία έκθεση βιβλίου.Η Β΄και Γ΄τάξη με περίμενε με διαφορετικά αναγνώσματα,κέφι, ερωτήματα και διάθεση να παίξουμε με το ποίημα που μας έστειλε η Πρόμις η ηρωίδα από το ομότιτλο βιβλίο μου. Τα πράγματα όμως σοβάρεψαν όταν η Γ΄τάξη με το "Δεν ντρέπομαι πια", μου προβλημάτισε με τα ερωτήματα που αφορούσαν το βιβλίο, τη σύλληψη και το λόγο που το έγραψα μιας και ο ήρωας του είναι αυτιστικός.
Οι απαντήσεις δόθηκαν αλλά και οι δικές τους εμπειρίες έδειξαν πως όταν τα παιδιά γνωρίζουν αλλιώς ανταποκρίνονται.Σας ευχαριστώ παιδιά από καρδιάς, όπως και όλους τους εκπαιδευτικούς που συνεργαστήκαμε.Ευχαριστώ τη Δ/ντρια για την εγκάρδια και θερμή υποδοχή της, αλλά και το Σύλλογο Γονέων.Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο βιβλιοπωλείο του κ.Φώτη.

Τρίτη 24/4/2012, η συνέχεια με το ΕΚΕΒΙ στο 16ο Δ.Σ. Σταυρούπολης.Ύστερα από κάλεσμα του  κ.Γιάννη Καλλίτση, έφτασα στο σχολείο.Στην θερμή υποδοχή ο Δ/ντής κ.Παυλίδης,ο Γιάννης Καλλίτσης και στη συνέχεια οι δυο εκπαιδευτικοί της Πέμτης τάξης.Ύστερα από το γλυκό και τη μικρή γνωριμία με όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό οι Ε1 και Ε2 με περίμεναν με μια δική  τους πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση των βιβλίων που διάβασαν. Για τη συνέχεια οι ερωτήσεις αλλά και οι δικές τους τοποθετήσεις.Μια υπέροχη μέρα κοντά τους.
Ευχαριστώ όλους τους μαθητές, αλλά και τους δυο εκπαιδευτικούς που εργάστηκαν με αγάπη.

Τετάρτη 25/5/2012 με τον ήλιο να μου γελά από νωρίς έφτασα στην είσοδο του 7ου Δ.Σ Καλαμαριάς και η έκπληξη έφτασε από τους 23 μαθητές που με περίμεναν με τη δασκάλα τους κ.Ψαρού Φωτεινή στα σκαλοπάτια φωνάζοντας:
 "Η συγγραφέας ήρθε.Ήρθε η κ.Αρτζανίδου".
Αγκαλιές,φιλιά και η διάθεση έφτασε στα ύψη.Στη συνέχεια η θερμή υποδοχή από τον Δ/ντή κ.Καψοκαβάδη και όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό.Και σαν το κουδούνι ακούστηκε οι δυο Α΄τάξεις με την κ.Κατερίνα, την κ.Φωτεινή, τον Εικαστικό και τη Δασκάλα της παράλληλης στήριξης βρεθήκαμε για να απαντήσω στις απορίες  και τα αμέτρητα ερωτήματα των μαθητών.
"Ποια εποχή σου αρέσει να γράφεις"; ή "Και δηλαδή τώρα έχεις κάποιο άλλο ερέθισμα και που το βρίσκεις, ρώτησε ο Δημήτρης" και "Πόσες λέξεις πρέπει να έχουν τα βιβλία που διαβάσαμε;'" είπε νομίζω ο Θάνος.
Από αυτά τα υπέροχα,ζωντανά μάτια και τις χαρούμενες φωνές πως να μην πάρεις ζωή και κέφι!Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ και ακόμη περισσότερο σας ευχαριστώ για αυτό που μου είπε η κ.Φωτεινή, πως η πρόσκληση προς το ΕΚΕΒΙ έγινε από εσάς.Όταν κάπου εκεί τον Οκτώβρη και όταν η κυρία σας ζήτησε να της φέρετε βιβλία που έχετε και σας αρέσουν για να διαβάσετε στο σχολείο εσείς φέρατε δικά μου βιβλία και από σας προέκυψε αυτή η αντάμωση,  αλλά και το ταξίδι σας μέσα από τα βιβλία μου.Ελπίζω να συνεχιστεί και με άλλα βιβλία άλλων Ελλήνων συγγραφέων.
Σας ευχαριστώ και εύχομαι να ξανανταμώσουμε σύντομα. Μεγάλο ευχαριστώ και στις δυο εκπαιδευτικούς για την όμορφη υποδοχή .

Η έκπληξη της Δευτέρας με το τέλος και την αναχώρηση μου από το Δ.Σ Ευόσμου η τυχαία συνάντηση με τη φίλη Σοφία Ζαραμπούκα. Πρωτογνωριστήκαμε στο Κιλκίς καλεσμένες σε μια γιορτή του βιβλίου, όταν κυκλοφόρησα το 1997 το πρώτο μου βιβλίο με τις εκδόσεις Πατάκη.Ξαναβρεθήκαμε όταν παρουσίασε στην Καλαμαριά τις "Γάτες"και τώρα δέκα χρόναι μετά στο βιβλιοπωλείο του Φώτη.Μεγάλη χαρά και συγκίνηση.Σοφία να είσαι πάντα καλά,δημιουργική και φιλική όπως σε ξέρω.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 22/4/2012 για το "Δεν ντρέπομαι πια",της Έλσας Σπυριδοπούλου.


ΒΙΒΛΙΟ Η γνώση διώχνει την ντροπή…
Στην κατηγορία: Τέχνες
Ημερομηνία: 22/04/2012

Ένα καθημερινό περιστατικό κάνει τον μικρό Φώτη να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεται για τον 7χρονο Κέκο, τον αυτιστικό αδερφό του. «Δεν ντρέπομαι πια» ομολογεί στον εαυτό του και τους γύρω του, γιατί πολύ απλά αντιλαμβάνεται ότι η γνώση γύρω από ένα θέμα βοηθάει να το χειριστείς καλύτερα.

Της Έλσας Σπυριδοπούλου
elsaspi@gmail.com



Το ομότιτλο βιβλίο της Έλενας Αρτζανίδου (μόλις 40 σελίδων, με συνοδεία την εικονογράφηση του Χρήστου Δήμου) μπορεί να συστήνεται για παιδιά 7 - 8 ετών, την ίδια ώρα όμως είναι απολύτως κατάλληλο, για να μην πούμε και απολύτως χρήσιμο, για ενήλικες.
Η θλιβερή πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι ότι υπάρχει άγνοια για πολλά σοβαρά θέματα. Ένα από αυτά αφορά και ιδιαιτερότητες που κουβαλάνε ορισμένα παιδιά, όπως είναι ο αυτισμός. Γι’ αυτόν το λόγο, όπως ανέφερε σε συζήτησή μας και η συγγραφέας, μπορεί το έναυσμά της για να γράψει αυτήν την ιστορία να ήταν ένα βίωμα από το περιβάλλον της, ωστόσο στην πορεία, όπως εξήγησε, «επειδή όταν είσαι μέσα σε αυτό το γεγονός παρατηρείς γύρω σου περισσότερο 
Περισσότερα διαβάστε στο άρθρο της δημοσιογράφου εδώ:

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ σήμερα, για το βραβευμένο blog μας "Βιβλία και Βιβλιοφιλία'



ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ Βραβείο στη... φιλαναγνωσία
Στην κατηγορία: Ρεπορτάζ
Ημερομηνία: 18/04/2012

Ο Ευγένιος Τριβιζάς εξήγησε τη σχέση του με τους δράκους και το πρωινό στρώσιμο του κρεβατιού, η Γιώτα Φώτου ξανατρύπωσε στη “Μαγική Αυλή” των παιδικών της χρόνων και η Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου ξάφνιασε με μια παράξενη επίσκεψη...

“Στόχος μας ήταν μέσα από το μπλογκ να δώσουμε καταρχήν εργαλεία για την προώθηση της παιδικής λογοτεχνίας μέσα στην τάξη αλλά και να προκαλέσουμε ενδιαφέρον στα παιδιά για τα βιβλία. Να προκαλέσουμε, εν ολίγοις, νέους αναγνώστες” τόνισε η υπεύθυνη ύλης του μπλογκ και συγγραφέας Έλενα Αρτζανίδου, η οποία δηλώνει απογοητευμένη από τα μέχρι τώρα επίπεδα αναγνωσιμότητας στη χώρα μας. Ήδη η ιστοσελίδα έχει 23.000 συστηματικούς αναγνώστες από διάφορα μέρη του κόσμου (π.χ. ΗΠΑ, Βέλγιο, Γερμανία, Σαουδική Αραβία), οι οποίοι πιθανότατα είναι έλληνες εκπαιδευτικοί που διδάσκουν στο εξωτερικό.

Περισσότερα στο άρθρο της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ από τη Φιλομήλα Δημολαϊδου

http://www.makthes.gr/news/reportage/86967/

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Με το ΕΚΕΒΙ στο 11ο Δ.Σ. Πτολεμαΐδας 3/4/2012 και την Παρασκευή 5/4 στο 3ο Δ.Σ. Χαλάστρας.

Με το πρωινό λεωφορείο από Θεσσαλονίκη ξεκίνησα για να φτάσω στην Πτολεμαΐδα. Δυο ώρες αργότερα με τους ουρανούς να έχουν ανοίξει και να μην σταματούν μπήκα στο 11ο Δ.Σ Πτολεμαΐδας.Η υποδοχή του Δ/ντή κ.Μυτρούλη εγκάρδια, όπως και του Σχολικού Συμβούλου κ.Πλωμαρίτη. Η συνέχεια έκρυβε εκπλήξεις.
Οι μαθητές των Β1 και Β3 με περίμεναν με μια παράσταση-δραματοποίηση του βιβλίου μου "Τα γυαλάκια της Μαλένας",όπως την είχαν βρει οι εκπαιδευτικοί κ.Δώρα,κ.Αθηνά και τη θεατρολόγο σε άλλο μου βιβλίο και την αξιοποίησαν.Η συγκεκριμένη δράση ήταν μια από τις πολλές φιλαναγνωστικές δράσεις με αφορμή το βιβλίο μου και φυσικά πριν την επίσκεψή μου.
Συγκινήθηκα από την ωριμότητα των μικρών μαθητών και τη σοβαρότητα τους στη δράση που ανέλαβαν.Επίσης στη συντροφιά μας η παρουσία του Συλλόγου Γονέων ήταν διακριτική αλλά ουσιαστική.
Και όταν "τα φώτα έσβησαν", και οι μαθητές έβγαλαν τα κουστούμια των ρόλων τους συναντηθήκαμε σε άλλο χώρο για κουβέντες,πολλές ερωτήσεις και αγκαλιές.Ευχαριστώ την εκπαιδευτικό κ.Καψή για την πρόσκληση και τη συστηματική ενασχόληση τηςμε τη Λογοτεχνία, αλλά και όλων των εκπαιδευτικών που είχα την τιμή και χαρά να γνωρίσω και να συνομιλήσουμε.Ευτυχώς υπάρχουν και τέτοια σχολεία.Συγχαρητήρια για την οργάνωσή σας για τον όμορφο χώρο τ ης Βιβλιοθήκης σας και τη διάθεση σας να συνεχίσετε και να υλοποιήσετε και άλλα που αφορούν την επαφή των μαθητών σας με το βιβλίο.
Ευχαριστώ τους μαθητές των Β΄τάξεων για τη γνωριμία μας και την εξωτερίκευση των συναισθημάτων τους.
Κρατώ την εξομολόγηση του Παναγιώτη στην κ.Δώρα.
-Κυρία, η κ.Αρτζανίδου δείχνει αφοσιωμένη στο έργο της.
-Μακάρι να είναι έτσι Παναγιώτη, ο χρόνος θα δείξει.
Κορίτσια των άλλων τμημάτων που μου χαρίσατε τα γραμματάκια σας, χαίρομαι για τα όνειρά σας, αλλά και για τα ενδιαφέροντά σας. Συνεχίστε και ελπίζω να συναντηθούμε του χρόνου στο σχολειό σας.
Με αγάπη από καρδιάς Έλενα Α.

Παρασκευή 5/4 και οι μαθητές του 3ου Δ.Σ Χαλάστρας με περίμεναν.Πριν συναντηθώ με τους μαθητές των Α΄και Β΄ταξεων η καλημέρα και οι πρώτες όμορφες κουβέντες ήρθαν από τη Δ/ντρια κ.Μπέμπη Στέλλα.Αμέσως μετά οι μαθητές με τις
εκπαιδευτικούς με υποδέχτηκαν με μικρά θεατρικά παιχνίδια που αφορούσαν την ηρωίδα του βιβλίου μου την Πρόμις.Και αμέσως μετά οι ερωτήσεις τους με το πως, γιατί, πότε,που, πως γράφετε έκαναν τον χρόνο να περάσει, αλλά όχι για να φύγω αντίθετα να συνεχίσω με την ομάδα των μαθητών Γ΄και Δ΄τάξεων.Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή, όπως και οι εξομολογήσεις κάποιων πως γράφουν ή το ονειρεύονται.Στην ομάδα βιβλιοφάγοι με χαρούμενα φωτεινά πρόσωπα με βοήθησαν να ξεχάσω την κούραση των τριών μηνών από σχολείο σε σχολείο.Και πριν την τελευταία συνάντηση μου στην οργανωμένη βιβλιοθήκη με την Ε΄τάξη ακολούθησε μια σύντομη γνωριμία με την Στ΄ τάξη.Ήταν διαφορετική ως προς τις κουβέντες που ανταλλάξαμε.Βία και ανασφάλεια σε δευτερόλεπτα μας απασχόλησαν.Ελπίζω οι σύντομοι προβληματισμοί και θέσεις που διατυπώσαμε να έχουν ρίξει ένα σπόρο για να αναλογιστείτε παιδιά και εσείς αλλά και εμείς οι μεγάλοι να έχουμε το νου μας.Για κλείσιμο η συνάντηση με τους μαθητές της κ.Κυριακής, τα παιδιά της Ε΄τάξης.Ο χώρος καθαρά φιλαναγνωστικός,οργανωμένος και αξιοποιημένος.Οι μαθητές με απίστευτη ηρεμία, σοβαρότητα και διάθεση να κάνουν διάλογο με παρέσυραν στο ρυθμό και τον κόσμο τους.

Σας ευχαριστώ δεν ξέρετε τι δύναμη μου δώσατε και πόση ελπίδα. Στιγμή δε μετανιώνω που όλα αυτά
τα δεκαπέντε χρόνια επισκέπτομαι σχολειά,βιβλιοθήκες και συνομιλώ, αναρωτιέμαι,συγκινούμαι,καμιά φορά απογοητεύομαι ευτυχώς είναι λίγες.Ευχαριστώ από καρδιάς τα παιδιά του 3ο Δ.Σ Χαλάστρας, τους εκπαιδευτικούς για την αγάπη και τη
συστηματική ενασχόληση τους με τα λογοτεχνικά βιβλία και τη
Δ/ντρια για την υποστήριξη και το ενδιαφέρον της για τη Λογοτεχνία.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Δεν ντρέπομαι πια, ένα από τα βιβλία που ξεχωρίζουν, όπως γράφει η Θάλεια Καραμολέγκου,στην Αυγή.

Η πραγματικότητα συναντά τη φαντασία: Με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου,η Θάλεια Καραμολέγκου γράφει στην Αυγή.

Τρίτη 3/4/2012.

Στις 2 Απριλίου γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Κι αυτή είναι η μέρα που από το 1966, καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα. Ενώ σε όλο τον κόσμο παιδιά, συγγραφείς, εικονογράφοι, μεταφραστές, εκπαιδευτικοί, βιβλιοθηκάριοι και εκδότες τη γιορτάζουν με διάφορες εκδηλώσεις, η δική μας χώρα έχει το θλιβερό προνόμιο να διανύει το σχολικό έτος με περισσότερες ελλείψεις, αλλά και την αναστολή της λειτουργίας μεγάλου αριθμού σχολικών βιβλιοθηκών. Κατά διαβολική σύμπτωση τρεις μέρες νωρίτερα ο Οργανισμός Έκδοσης Διδακτικών Βιβλίων ανέστειλε τη λειτουργία του στο πλαίσιο της κατάργησης οργανισμών και της μείωσης δημόσιων δαπανών... Ας εστιάσουμε όμως, με αφορμή τη χθεσινή γιορτή, σε μερικά από τα βιβλία που ξεχωρίζουν από την ομολογουμένως τεράστια παραγωγή του είδους…

Οι προκαταλήψεις που οφείλουμε να ξεπεράσουμε ως κοινωνία δεν έχουν να κάνουν μόνο με το χρώμα, τη θρησκεία, και το φύλο. Υπάρχουν παιδιά που ζουν και αναπνέουν πάνω στον πλανήτη, με τον δικό τους μοναδικό ρυθμό, όπως μας θυμίζει η Έλενα Αρτζανίδου στο βιβλίο «Δεν ντρέπομαι πια», (εικονογράφηση Χρήστος Δήμος). Το ζήτημα του αυτισμού χωρίς προκαταλήψεις...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=679616


Βραβείο στη Διεύθυνση Π.Ε Αν. Θεσσαλονίκης για το blog της:filanagnosiaprogram.blogspot.com

Αγαπητές φίλες και φίλοι έχω τη χαρά να σας ανακοινώσω πως απόψε στο "Ινστιτούτο Θερβάντες"Μητροπόλεως 23, Αθήνα, το blog της Δ/νσης Π.Ε Αν.Θεσσαλονίκης
filanagnosiaprogram.blogspot.com που με τόση αγάπη παρακολουθείται, απέσπασε το Α΄Βραβείο παμψηφεί από τον "Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου-Ελληνικό Τμήμα IBBY" για την καλλιέργεια της αγάπης για το παιδικό βιβλίο, με τη χρήση νέων τεχνολογιών.
Αθλοθέτης οι εκδόσεις Παπαδόπουλος με παροχή βιβλίων αξίας 800 ευρώ.
Ευχαριστούμε θερμά τον Κύκλο, τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, τους συγγραφείς που ήταν και είναι κοντά μας σε αυτή την προσπάθεια, τις εκδόσεις Ψυχογιός, Πατάκη,Μεταίχμιο και Διάπλαση.Ευχαριστούμε όλους τους εκπαιδευτικούς,μαθητές και φοιτητές που συμμετείχαν σε δράσεις φιλαναγνωσίας και όλους τους διαδυκτιακού επισκέπτες μας.


Στη βραδιά βράβευσης η Ζαχαριάδη Κλειώ και ο Κώστας
Μακρής από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

2Απριλίου Παγκόσμια μέρα Παιδικού βιβλίου και Μέρα Αυτισμού.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μία μόνο ιστορία αλλά πολλές, που άρχισαν να γεμίζουν τον κόσμο με παραμύθια για ανυπάκουα
κορίτσια και πονηρούς λύκους, κρυστάλλινα γοβάκια κι ερωτοχτυπημένους πρίγκιπες, έξυπνους γάτους και μολυβένια στρατιωτάκια, φιλικούς γίγαντες και εργοστάσια σοκολάτας. Γέμιζαν τον κόσμο με λέξεις, με ευστροφία, με εικόνες και παράξενους χαρακτήρες. Καλούσαν τον κόσμο να γελάσει, να θαυμάσει, να τις ζήσει. Του έδιναν νόημα. Κι από τότε, οι ιστορίες αυτές συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να μας λένε χίλιες και μία φορές «Μια φορά κι έναν
καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος…»
Όταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, ασκούμε το μυαλό μας όπως περίπου θα κάναμε αν έπρεπε να το γυμνάζουμε για να μείνει καλλίγραμμο. Σίγουρα, κάποια μέρα, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε, μια από τις ιστορίες αυτές θα ξανάρθει στη ζωή μας, προσφέροντάς
μας δημιουργικές λύσεις σε εμπόδια που θα συναντούμε στο δρόμο μας.
΄Οταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, συνεχίζουμε κι ένα πανάρχαιο τυπικό που διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του πολιτισμού: τη δημιουργία κοινότητας. Οι πολιτισμοί, οι περασμένες εποχές και γενιές έρχονται μαζί με τις ιστορίες αυτές να μας πουν πως είμαστε όλοι ένα, οι Ιάπωνες, οι Γερμανοί, οι Μεξικανοί. Εκείνοι που έζησαν τον δέκατο έβδομο αιώνα κι εμείς οι σημερινοί, που διαβάζουμε τις ιστορίες μας στο διαδίκτυο. οι παππούδες, οι γονείς και τα παιδιά. Οι ιστορίες ικανοποιούν όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, επειδή, μολονότι έχουμε τεράστιες διαφορές, βαθιά μέσα μας είμαστε όλοι πρωταγωνιστές των ιστοριών.
Αντίθετα με τους ζωντανούς οργανισμούς που γεννιούνται, αναπαράγονται και πεθαίνουν, οι ιστορίες, ξεχειλίζοντας από γονιμότητα, μπορούν να γίνουν αθάνατες – ιδιαίτερα οι παραδοσιακές που έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν στις συνθήκες και στον περίγυρο όπου λέγονται ή ξαναγράφονται. Είναι ιστορίες που, όταν αναπαράγονται ή ακούγονται, μας κάνουν συν-δημιουργούς.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν επίσης μια χώρα γεμάτη μύθους, ιστορίες και θρύλους που μεταδίδονταν επί αιώνες από στόμα σε στόμα, φανέρωναν την ιδέα της δημιουργίας τους, αφηγούνταν το ιστορικό τους, μοίραζαν τον πολιτιστικό τους πλούτο, κινούσαν την περιέργεια κι έφερναν χαμόγελα στα πρόσωπα. ΄Ηταν και μια χώρα όπου πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν βιβλία. Αλλά η ιστορία αυτή έχει αρχίσει ν’ αλλάζει. Σήμερα, οι ιστορίες φτάνουν ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές της πατρίδας μου, του Μεξικού. Και, βρίσκοντας αναγνώστες, οι ιστορίες αυτές εκπληρώνουν το ρόλο τους δημιουργώντας κοινότητες, οικογένειες ή άτομα που έχουν περισσότερες
δυνατότητες να βρουν την ευτυχία.
Francisco Hinojosa (Μεξικό)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μία μόνο ιστορία αλλά πολλές, που άρχισαν να γεμίζουν τον κόσμο με παραμύθια για ανυπάκουα
κορίτσια και πονηρούς λύκους, κρυστάλλινα γοβάκια κι ερωτοχτυπημένους πρίγκιπες, έξυπνους γάτους και μολυβένια στρατιωτάκια, φιλικούς γίγαντες και εργοστάσια σοκολάτας. Γέμιζαν τον κόσμο με λέξεις, με ευστροφία, με εικόνες και παράξενους χαρακτήρες. Καλούσαν τον κόσμο να γελάσει, να θαυμάσει, να τις ζήσει. Του έδιναν νόημα. Κι από τότε, οι ιστορίες αυτές συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να μας λένε χίλιες και μία φορές «Μια φορά κι έναν
καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος…»

Όταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, ασκούμε το μυαλό μας όπως περίπου θα κάναμε αν έπρεπε να το γυμνάζουμε για να μείνει καλλίγραμμο. Σίγουρα, κάποια μέρα, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε, μια από τις ιστορίες αυτές θα ξανάρθει στη ζωή μας, προσφέροντάς
μας δημιουργικές λύσεις σε εμπόδια που θα συναντούμε στο δρόμο μας.

΄Οταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, συνεχίζουμε κι ένα πανάρχαιο τυπικό που διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του πολιτισμού: τη δημιουργία κοινότητας. Οι πολιτισμοί, οι περασμένες εποχές και γενιές έρχονται μαζί με τις ιστορίες αυτές να μας πουν πως είμαστε όλοι ένα, οι Ιάπωνες, οι Γερμανοί, οι Μεξικανοί. Εκείνοι που έζησαν τον δέκατο έβδομο αιώνα κι εμείς οι σημερινοί, που διαβάζουμε τις ιστορίες μας στο διαδίκτυο. οι παππούδες, οι γονείς και τα παιδιά. Οι ιστορίες ικανοποιούν όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, επειδή, μολονότι έχουμε τεράστιες διαφορές, βαθιά μέσα μας είμαστε όλοι πρωταγωνιστές των ιστοριών.

Αντίθετα με τους ζωντανούς οργανισμούς που γεννιούνται, αναπαράγονται και πεθαίνουν, οι ιστορίες, ξεχειλίζοντας από γονιμότητα, μπορούν να γίνουν αθάνατες – ιδιαίτερα οι παραδοσιακές που έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν στις συνθήκες και στον περίγυρο όπου λέγονται ή ξαναγράφονται. Είναι ιστορίες που, όταν αναπαράγονται ή ακούγονται, μας κάνουν συν-δημιουργούς.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν επίσης μια χώρα γεμάτη μύθους, ιστορίες και θρύλους που μεταδίδονταν επί αιώνες από στόμα σε στόμα, φανέρωναν την ιδέα της δημιουργίας τους, αφηγούνταν το ιστορικό τους, μοίραζαν τον πολιτιστικό τους πλούτο, κινούσαν την περιέργεια κι έφερναν χαμόγελα στα πρόσωπα. ΄Ηταν και μια χώρα όπου πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν βιβλία. Αλλά η ιστορία αυτή έχει αρχίσει ν’ αλλάζει. Σήμερα, οι ιστορίες φτάνουν ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές της πατρίδας μου, του Μεξικού. Και, βρίσκοντας αναγνώστες, οι ιστορίες αυτές εκπληρώνουν το ρόλο τους δημιουργώντας κοινότητες, οικογένειες ή άτομα που έχουν περισσότερες
δυνατότητες να βρουν την ευτυχία.
Francisco Hinojosa (Μεξικό)