Πολλά χρόνια πριν υπήρξε ένα καθημερινό ταξίδι-παιχνίδι του μυαλού που γεννούσε ιστορίες με τα σύννεφα που αρμένιζαν στον ουρανό και άλλοτε έμοιαζαν με βάρκες και άλλοτε με σκούνες και όταν ο αέρας θέριευε τότε εκείνα καθώς έτρεχαν ήταν λες μάγισσες και δράκοι.
Το παιχνίδι συνέχιζε και η ψυχή κοντά του γέμιζε, χόρταινε, ηρεμούσε, μέχρι που έφτασε η εποχή και ο ουρανός δε φαινόταν από τα νέφη ή πάλι ο χρόνος και το τρεχαλητό δε μου επέτρεπαν να κοιτάξω ψηλά για να παίξω μαζί τους και τότε η ψυχή μαράθηκε, μελαγχόλησε και άρχισε να πονά και να αναζητά λύση, πέρασαν χρόνια και ένα απόγευμα έγινε κάτι μαγικό, το χέρι πήρε το μολύβι και άρχισε να γράφει ιστορία στο χαρτί και μετά και άλλη και άλλη και έτσι οι σελίδες με μάγους και κουρσάρους, φίλους και άλλους, αγάπες και λύπες περίσσεψαν και η χαρά μεγάλωσε στην ψυχή και το κέφι της, η ευτυχία της μέχρι και τώρα μου κρατάει συντροφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου