Απόψεις αναγνωστριών για τις "Σιωπηλές σκιές",εκδόσεις Βιβλιόφωνο.
Κριτικός δεν είμαι για να σου πω πολλά, ένα έχω μόνο να σου πω: τις «Σιωπηλές σκιές» τις ξεκίνησα με το που ξύπνησα το πρωί και δεν το άφησα μέχρι να το τελειώσω πριν από λίγο. Το ίδιο μου είχε συμβεί και με το Γκασταρμπάϊτερ, και ως απλός αναγνώστης νομίζω οτι αυτό σημαίνει πολλά! Ευρηματικό το τέχνασμα της σύνδεσης των προσώπων με το προηγούμενο βιβλίο. Σου δημιουργεί μια αίσθηση οικειότητας που εγώ ούτως ή άλλως την νιώθω στα βιβλία σου. Συγχαρητήρια, εύχομαι οι Σιωπηλές Σκιές να έχουν ένα επιτυχημένο ταξίδι με πολλές πωλήσεις!
Μπία Ξενίδου
Λύτρωση ήταν η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό μόλις έκλεισα το βιβλίο. Λύτρωση για τους ήρωες αλλά κάπου εκεί μέσα και για σένα από τις δικές σου σκιές. Όλη η ιστορία πολύ κινηματογραφικά γραμμένη. Κάθε σελίδα του σε ταξιδεύει εκεί που ταξιδεύουν και οι ήρωες. Ήρωες που μπορεί να περπατούν δίπλα σου. Συμπάσχεις μαζί τους σε κάθε τους χαρά αλλά και στους προβληματισμούς τους. Το αποκορύφωμα της αγωνίας η σκηνή στο Τελλόγλειο όπου διαβάζεις με κομμένη την ανάσα μέχρι το τέλος!!!! Να 'σαι πάντα εμπνευσμένη και δημιουργική και σε βιβλία ενηλίκων.
Σμαρώ Δαραμήλα
Σιωπηλές σκιές,μου άρεσε πολύ το στυλ της γραφής σου. Δεν μου θύμισε την Έλενα από το προηγούμενο ενηλίκων. Έχεις ένα δικό σου τρόπο, και το θεωρώ πολύ σημαντικο αυτό. Το κείμενο τρέχει, νομίζω πως το << έχεις>> για να γράψεις αστυνομικό, η γραφή είναι περιεκτική, δεν φλυαρείς άσκοπα, κι αυτό μου αρέσει. Κάποιες στιγμές νόμισα πως βρισκόμουν δίπλα στον ήρωα, στο δρόμο που περπατούσε, φαίνεται πως γνωρίζεις πολύ καλά το θέμα, το έψαξες, ακόμη διακρίνω αρκετά βιωματικά, σε σχέση με τη Γερμανία, η κρίση πανικού του ήρωά σου, μόνο αν έχεις περάσει μπορεί να την αποτυπώσεις τόσο εύστοχα, ( το έχω ζήσει και ήταν ακριβώς έτσι, χωρίς τίποτα υπερβολικό, αλλά απίστευτα οδυνηρό) μπορώ να μιλάω ώρα για το βιβλίο σου! Νομίζω πρέπει να συνεχίσεις να γράφεις για μεγάλους!
Γλυκερία Γκρέκου
 |
| Βιβλιοπωλείο Σωκράτης,Λεωφ.Στρατού,Θεσσαλονίκη |
Μπία Ξενίδου
Λύτρωση ήταν η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό μόλις έκλεισα το βιβλίο. Λύτρωση για τους ήρωες αλλά κάπου εκεί μέσα και για σένα από τις δικές σου σκιές. Όλη η ιστορία πολύ κινηματογραφικά γραμμένη. Κάθε σελίδα του σε ταξιδεύει εκεί που ταξιδεύουν και οι ήρωες. Ήρωες που μπορεί να περπατούν δίπλα σου. Συμπάσχεις μαζί τους σε κάθε τους χαρά αλλά και στους προβληματισμούς τους. Το αποκορύφωμα της αγωνίας η σκηνή στο Τελλόγλειο όπου διαβάζεις με κομμένη την ανάσα μέχρι το τέλος!!!! Να 'σαι πάντα εμπνευσμένη και δημιουργική και σε βιβλία ενηλίκων.
Σμαρώ Δαραμήλα
Σιωπηλές σκιές,μου άρεσε πολύ το στυλ της γραφής σου. Δεν μου θύμισε την Έλενα από το προηγούμενο ενηλίκων. Έχεις ένα δικό σου τρόπο, και το θεωρώ πολύ σημαντικο αυτό. Το κείμενο τρέχει, νομίζω πως το << έχεις>> για να γράψεις αστυνομικό, η γραφή είναι περιεκτική, δεν φλυαρείς άσκοπα, κι αυτό μου αρέσει. Κάποιες στιγμές νόμισα πως βρισκόμουν δίπλα στον ήρωα, στο δρόμο που περπατούσε, φαίνεται πως γνωρίζεις πολύ καλά το θέμα, το έψαξες, ακόμη διακρίνω αρκετά βιωματικά, σε σχέση με τη Γερμανία, η κρίση πανικού του ήρωά σου, μόνο αν έχεις περάσει μπορεί να την αποτυπώσεις τόσο εύστοχα, ( το έχω ζήσει και ήταν ακριβώς έτσι, χωρίς τίποτα υπερβολικό, αλλά απίστευτα οδυνηρό) μπορώ να μιλάω ώρα για το βιβλίο σου! Νομίζω πρέπει να συνεχίσεις να γράφεις για μεγάλους!
Γλυκερία Γκρέκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου