Θέλω πάντα να γελάς.

«Θέλω πάντα να γελάς», Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη, Εικόνες: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Παπαδόπουλος

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου

Όταν η Γιοσίμη μπήκε στη ζωή της Χαράς, το γέλιο,τα παιχνίδια, οι ζωγραφιές, τα όμορφα απογεύματα πλούτισαν τον κόσμο και των δύο κοριτσιών.

Όταν όμως το γέλιο χάθηκε από το πρόσωπο της Γιοσίμη πρώτη το πρόσεξε και προσπάθησε να βρει την αιτία η Χαρά, κολλητή της φίλη.

«Γιατί η χαρούμενη και δοτική Γιοσίμη βασίλεψε!»...Περισσότερα thinkfree

Η ΛΕΥΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΡΟΖ ΦΛΑΜΙΝΓΚΟ.

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου

«Η Λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο», Βασίλης Παπαθεοδώρου, εκδ. Καστανιώτης 

Το 2007 στη Γαλλία συνέβη ένα γεγονός οικολογικής καταστροφής, το 2014 ο πολυβραβευμένος συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου επηρεασμένος, όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο, από το γεγονός γράφει τη «Λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο» βάζοντας δυο ερευνητές την Λίντσεϋ και τον Πωλ, δυο ήρωες που τους δανείζεται από το βιβλίο του «Στο μεγάλο ταξίδι της κινέζικής πάπιας» να ανακαλύψουν τα αίτια της ακραίας καταστροφής της πόλης Καμάργκ, μιας πόλης επινόησης του συγγραφέα.

Ο συγγραφέας αβίαστα, με σκοτεινές, δύσκολες σκηνές...ΠΕΡΙΣΣOTΕΡΑ thinkfree

Ζητούνται γονείς.

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου

«Χλόη Χ* Zητούνται γονείς», Αλεξάνδρα Κ*, εκδόσεις Πατάκη

Είμαι η Χλόη Χ*

μένω κάτω από ένα βουνό από μπούκλες

σιχαίνομαι τις Κυριακές όσο και τις Δευτέρες

μου αρέσουν τα καραμελάκια που σκάνε στο στόμα…

έχω μια μαμά που την αγαπώ γιατί κατεβάζει τις χειρότερες ιδέες του κόσμου

κι έναν μπαμπά που τον αγαπώ γιατί είναι πιο αδέξιος και από τον Γκούφη…γράφει η Χλόη Χ* στην βιογραφία της.

Η Χλόη Χ*, είναι η μικρή ηρωίδα της νέας ιστορίας της συγγραφέως Αλεξάνδρα Κ*.

Η συγγραφέας ξεκινά με το μια φορά κι έναν καιρό, αλλά στην επόμενη κιόλας παράγραφο η ηρωίδα της αποφασίζει πως θέλει να γράψει την πιο ανατρεπτική, πλούσια από χιούμορ και ανατροπές «ιστορία» που αφορά τους πιο απίστευτους γονείς του κόσμου...Περισσότερα thinkfree

Θα ήθελα να είμαι και εγώ εκεί.

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου / νηπιαγωγός και συγγραφέας

Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο φως η είδηση του μνημείου – τάφου της Αμφίπολης το ενδιαφέρον μου μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες στράφηκε στην κάθε είδηση που έφτανε και φτάνει μέσω των ΜΜΕ.

Αδημονώ και εγώ να μάθω όχι τόσο για το ποιος ή ποιοι μπορεί να έχουν ταφεί, όσο για το πως θα είναι η τελική μορφή αυτού του οικοδομήματος-κτίσματος. Τι καινούργια ιστορική πληροφορία θα προσθέσει στην ιστορία της χώρα καi της περιοχής. Τι εξαιρετική τεχνική θα αποκαλυφθεί.

Από μικρή μέσα από τις αφηγήσεις του πατέρα μου αγάπησα την ιστορία και έδειξα το ενδιαφέρον μου για αυτήν. Το πάθος μου μεγάλωσε όταν από το στόμα του δασκάλου μου έμαθα πως ο τόπος μας στην πεδιάδα της Αμφαξίτιδας, σημερινής πεδιάδας του Κιλκίς, έκρυβε την γνωστή πόλη της αρχαιότητας Μόρρυλο. Μεγάλωσα και έψαξα μέσα σε βιβλία και σαν πείστηκα πως η πόλη υπήρχε, μάλιστα με αρκετές πληροφορίες αρχαιολόγων, τότε αποφάσισα και την έκανα βιβλίο «Η πόλη του βασιλιά» (εκδόσεις Διάπλαση)...Περισσότερα thinkfree

Να το πάρει το ποτάμι;

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου

«Να το πάρει το ποτάμι;» Χριστίνα Φραγκεσκάκη, εκδ. Κέδρος

Σουσάμι και μέλι μας κάνει τη Συμέλη, μας αποκαλύπτει το όνομά της η δασκάλα μαζί και στον Αρμάντο στο τελευταίο εξαιρετικά ευφάνταστο βιβλίο της βραβευμένης με Κρατικό Βραβείο, Χριστίνας Φραγκεσκάκη, που κυκλοφορεί και αυτό από της εκδόσεις Κέδρος με τίτλο «Να το πάρει το ποτάμι;».

Η συγγραφέας με ευρηματικό τρόπο ακολουθώντας το παροδοσιακό μοτίβο των παραμυθιών χτίζει μια ιστορία για την αξία των βιβλίων. Με πολλές εναλλαγές στην πλοκή οι ήρωες της Ορέστης, Λουκία, Θεοδώρα αναζητούν την καρδιά του σχολείου.

…Μήπως η καρδιά του σχολείου χτυπά μες στα μυθιστορήματα;...Περισσότερα thinkfree

Oι "Σιωπηλές σκιές" στο diastixo.

H κριτική της Γ.Φώτου στο diastixo για τις "Σιωπηλές σκιές,
Ε.Αρτζανίδου,εκδόσεις Βιβλιόφωνο

Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και άψογα δομημένη ιστορία, η οποία απλώνεται αρχικά σε δυο μυθιστορηματικούς άξονες με αρκετές αναφορές στο παρελθόν, που φωτίζουν την ψυχοσύνθεση των ηρώων. Ο πρώτος άξονας έχει σαν κεντρικό πρόσωπο τον Ιάκωβο Ιακωβίδη, γιο Ελληνίδας μετανάστριας, διάσημο εκτιμητή έργων τέχνης, τον οποίο συναντάμε σε ένα επαγγελματικό του ταξίδι στη Στουτγκάρδη, συγκεκριμένα σε κάποιο ίδρυμα τέχνης. Μοναχικός τύπος, αφοσιωμένος στη δουλειά του αλλά και στη γυναίκα που τον γέννησε και τον ανέθρεψε, έχει απόλυτη συνείδηση της καταγωγής του και των καταστάσεων που οι Έλληνες μετανάστες έζησαν στη Γερμανία. Ο Τζέικομπ δεν ανοίγεται στους ανθρώπους και ιδίως στις γυναίκες, αφού ως τη στιγμή αυτή δεν έχει ζήσει μια ουσιαστική ερωτική ιστορία παρά μόνο εφήμερες, επηρεασμένος και ιδιαίτερα πληγωμένος από την εγκατάλειψή του από τον πατέρα του...Περισσότερα diastixo

Λαός και Αστυνομία.

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου

Μια μεγάλη διαδήλωση, μόλις που σουρούπωνε, με πρόλαβε στην Διαγώνιο επί της Τσιμισκή. Σταμάτησα πάνω στο πεζοδρόμιο να δω από ποιους γινόταν.

-Ότι θα το ζούσα και αυτό δεν το φανταζόμουν, ακούστηκε μια φωνή ακριβώς από πίσω μου όταν η κεφαλή της πορείας με πλησίαζε. Γύρισα και είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα να κοιτά όπως και εγώ και πολλοί άλλοι να περνούν οργανωμένα με πανό ομοσπονδίες  της Αστυνομίας από όλη την Ελλάδα, αλλά και του λιμενικού, τους εκπροσώπους των πυροσβεστών και τις ομοσπονδίες των στρατιωτικών. Νέοι  ένστολοι, αλλά και συνταξιούχοι μαζί με τις οικογένειες και τα μικρά παιδιά...Περισσότερα thinkfree

Το φιλαναγνωστικό ταξίδι ξεκίνησε στην Ν.Ραιδεστό με τον Μαθημάγο.

Μια όμορφη γιορτή,
μια ζωντανή εκδήλωση με παιδιά και γονείς στο καφέ Ανέμι,στην Ν.Ραιδεστό διοργάνωσε την Πέμπτη 4/9/2014 το βιβλιοπωλείο Πάπυρος και μαζί με τον Άγη τον Μαθημάγο συστηθήκαμε στο κοινό.
Ήταν μια δροσερή,,όμορφη παρέα παιδιών με ενδιαφέρον και φαντασία.
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.
Μπράβο στους διοργανωτές Ντίνα, από το βιβλιοπωλείο Πάπυρος και την Βίκυ, από το καφέ Ανέμι.

Καλή αντάμωση.

Στα χωριά μας δεν υπάρχει σκουπιδάκι,αλλά στις πόλεις...

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου / helenarzan@gmail.com

Νωρίς το πρωί,το ρολόι μου δείχνει 9.00π.μ. Κατεβαίνω στη στάση Καμάρα και από την Παναγιά Δέξια μέχρι την αψίδα του Γαλέριου, οι κόρες μου διαστέλλονται, η ανάσα μου σταματά, τα συναισθήματα θυμού και ντροπής εναλλάσσονται από την εικόνα των σκουπιδιών πάνω και δίπλα στο πεζοδρόμιο. Δεν είναι πρώτη φορά.

Ανεβαίνω την Ιασωνίδου και το κόβω μέχρι Ολύμπου η εικόνα ακριβώς η ίδια. Ή δεν υπάρχει καθαριότητα ή το προσωπικό είναι ελάχιστο και η πόλη δεν καταφέρνει έστω σε σημεία κλειδιά να είναι και να παραμείνει καθαρή.Περισσότερα thinkfree