Ο Μάνος Κοντολέων έγραψε για το βιβλίο "Πιάσε το τιμόνι, Γίγαντα" εκδ.Ψυχογιός.
Η λογοτεχνία φωτίζει χρησιμοποιώντας άλλοτε άπλετο φως κι άλλοτε το ημίφως. Με φωτοσκιάσεις, σιωπές και ερωτήματα γράφονται τα λογοτεχνικά κείμενα.
Όμως στα πλαίσια κάποιων σχολικών προγραμμάτων, αλλά και κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης να αντιμετωπισθούν άμεσα και επιδερμικά τα διάφορα παθογενή φαινόμενα, το όλο εκπαιδευτικό σύστημα σπρώχνει άλλους μεν ενήλικες στο να γράψουν κείμενα μονομερή και μονοθεματικά και άλλους να τα προωθούνε.
Κι έτσι –για μια ακόμα φορά – η κοινωνία αισθάνεται πως έχει επιτελέσει το καθήκον της, ενώ μικρής εμβέλειας συγγραφείς ανακαλύπτουν δρόμους που οδηγούν τα κείμενά τους στους πάγκους των βιβλιοπωλείων και στα χέρια των μικρών αναγνωστών.
**********************
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις μου δόθηκε από την ανάγνωση του μυθιστορήματος για παιδιά «Πιάσε το τιμόνι, Γίγαντα» της Έλενας Αρτζανίδου... see more, importa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου