Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Εγώ γράφω ,αλλά σε όποιους το λέω με κοροϊδεύουν και ντρέπομαι,μου ψιθύρισε μαθητής στο ΑΝΑΤΟΛΙΑ.

Βιβλιοθήκη Ελευθεριάδης ΑΝΑΤΟΛΙΑ
 Νωρίς της Δευτέρας 4/3/2013,με το Μάρτη να μου κλείνει τρυφερά το μάτι και τον ήλιο να δηλώνει πως η άνοιξη είναι πολύ κοντά,έφτασα στις ξεχωριστές εγκαταστάσεις των εκπαιδευτηρίων ΑΝΑΤΟΛΙΑ Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα η συνάντηση μου αφορούσε τους ενενήντα μαθητές Δ΄τάξης.
 Η παρουσία μου οφείλετε στην πρόταση και υποστήριξη της εκδήλωσης από το Βιβλιοπωλείο Ιανός Θεσσαλονίκης.
Έφτασα στην βιβλιοθήκη Ελευθεριάδης.Το κτίριο όμορφο, ενώ ο εσωτερικός χώρος επιβλητικός,ήρεμος,απόλυτα εξοπλισμένος,ζωντανός.
Οι δυο βιβλιοθηκονόμοι με υποδέχτηκαν με εγκαρδιότητα μέχρι την εμφάνιση των μαθητών μαθητριών.
Με αφορμή ενός πρότζεκτ που τρέχει στις Δ΄ τάξεις για τη διαφορετικότητα, όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες επέλεξαν και διάβασαν " Με λένε Πρόμις" και "Δεν ντρέπομαι πιά" εκδ.Ψυχογιός.
 Εκπαιδευτικοί και παιδιά με αγάπη προς το βιβλίο εργάστηκαν,ενώ με την παρουσία μου θέλησαν να λύσουν θέματα που γεννήθηκαν από τις ιστορίες που διάβασαν.Το πόσο όμορφα ένιωσα κοντά σε αυτά τα παιδιά με τα αμέτρητα ερωτήματα δεν περιγράφετε.
Τα λόγια είναι φτωχά αν θέλω να περιγράψω όσα βίωσα,άκουσα,είδα,ένιωσα,κατέγραψα μέσα μου.
Ευχαριστώ από καρδιάς παραπολύ όλα τα παιδιά για την δίωρη επικοινωνία μας και το ζεστό βλέμμα τους.
 Επιστρέφοντας σκέφτομαι την αιφνιδιαστική εξομολόγηση ενός μαθητή καθώς έσκυψε στο αυτί μου, ενώ υπέγραφα το βιβλίο του και μου ψιθύρισε αναγκάζοντάς με να τον κοιτάξω κατάματα:
-Εγώ γράφω ,αλλά σε όποιους το λέω με κοροϊδεύουν και ντρέπομαι,παύση και με πλάγια ματιά,αδύναμη ανάσα περίμενε.
-Μην τους ακούς συνέχισε.
-Ναι όμως γελούν ,τι να κάνω!
-Να συνεχίσεις να γράφεις και να μιλάς σε αυτούς που μπορούν να σε ακούσουν,το ίδιο κάνω και εγώ και εμένα δεν με ακούν όλοι, μίλα σε όσους εμπιστεύεσαι και προχώρα. 
-Αυτό θα κάνω κυρία",μου είπε και έφυγε αθόρυβα όπως ακριβώς ήρθε κοντά μου.
Ευχαριστώ τις εκπαιδευτικούς,τις βιβλιοθηκονόμους,τον  Ιανό και προσωπικά την Δώρα, και φυσικά όλα τα παιδιά για τις στιγμές που μου χάρισαν. 
Καλή αντάμωση!

1 σχόλιο:

  1. Αυτό που για εμάς τους ενήλικες είναι αυτονόητο,-επιλέγουμε από ένα σημείο και μετά σε ποιους θα μιλήσουμε, ξέρουμε ποιοι μας ακούν,- για τα παιδιά δεν είναι. Και πόσο άδικο είναι να εγκαταλείψεις ή να παραγκωνήσεις αυτό που αγαπάς εξαιτίας των ενοχλητικών ψιθύρων των άλλων που δεν ξέρεις ακόμη πως να διαχειριστείς...Ευτυχώς βρέθηκες στο διάβα του...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή