Κι αν οι αντοχές μου είναι οριακές,μπορώ!
Κι αν νιώθω ένα άδειο σακί,μπορώ!
Κι αν κι αν,κι αν.
Μπορείς!
Για τη λογοτεχνία πάντα μπορώ.
Έτσι και σήμερα μεσημέρι αγνοώντας όλα τα καμπανάκια των αντοχών με υποδέχτηκαν στον γνώριμο φιλικό,χώρο της Βιβλιοθήκης Ελευθεριάδης,στο Ανατόλια Θεσσαλονίκης.
Πάθος,δημιουργικότητα,δράσεις,χαρά,ζωντάνια,εγκαρδιότητα,βλέμματα ζωντανά,καρδιές ανοιχτές όλα αυτά από ενενήντα παιδικές,ψυχές μαθητών και μαθητριών των Δ΄τάξεων με αφορμή το βιβλίο μου "Με λένε Πρόμις" εκδ.Ψυχογιός,που έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα τους με την διαφορετικότητα να κυριαρχεί.
Ευχαριστώ τα παιδιά που με τις αλήθειες τους,τα ερωτήματά τους και το ενδιαφέρον τους μου χάρισαν ένα υπέροχο φιλαναγνωστικό μεσημέρι .
Ευχαριστώ την ψυχή αυτού το καλέσματος την εκπαιδευτικό Νατάσα Κωστοπούλου και την κα Άννα,δασκάλα του δεύτερου τμήματος για την ουσιαστική και συνεχή ενασχόληση τους με το βιβλίο,αλλά και τις σπουδαίες κυρίες της Βιβλιοθήκη,κες Ταντανόζη Β.-Κουγιουμτζιάν Αν.-Κωνσταντινίδου Γ.για το έργο που προσφέρουν όλα αυτά τα χρόνια.
Με την κα Κωστοπούλου. |
Η βιβλιοθήκη Ελευθεριάδης αν την ζήσετε από κοντά είναι μια ζωντανή κυψέλη
Καλή αντάμωση και πάλι.
Ζωναντανή,λογοτεχνική κυψέλη. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου