Από την εκδήλωση της Νεάπολης.Όταν ο δάσκαλος αγαπά τη λογοτεχνία την αξιοποιεί με κάθε εργαλείο και καταφέρνει να φέρει σε αληθινή επαφή τα παιδιά με πρώτο στόχο την ψυχαγωγεία και την καλλιέργεια του συναισθήματος. Η Ελένη Μπούσια είναι μια από αυτές τις παιδαγωγούς που χρόνια τώρα αθόρυβα και μεθοδικά τολμά και συνεχίζει να εμπλέκει τη λογοτεχνία στην εκπαιδευτική διαδικασία με νέες μεθόδους και την τεχνολογία από κοντά δημιουργικά και ουσιαστικά(http://1onepolisd1.wikispaces.com)
Σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά Ελένη και φυσικά και τους μαθητές σου.
Απόψεις μετά την εκδήλωση.
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010, ώρα 7 μ.μ.
Όλα είναι έτοιμα για την παρουσίαση στη βιβλιοθήκη του Δήμου Νεάπολης. Τα παιδιά κάθισαν στις πρώτες σειρές , η ομάδα των δημοσιογράφων πήρε θέση δίπλα στη συγγραφέα και το δημοσιογράφο Γιάννη Κεσσόπουλο. Στην οθόνη προβολής εμφανίστηκαν εικόνες από τη δουλειά των παιδιών μέσα στην τάξη.
Γυρίζοντας πίσω, όσο περίμενα ν αρχίσει η παρουσίαση, ξαναείδα τις περασμένες βδομάδες. Τη λάμψη , αλλά και το "ωχ" στο βλέμμα όταν πρότεινα να διβάσουμε ένα βιβλίο.Οι εκλογές μας έδωσαν τον απαραίτητο χρόνο να το διαβάσουμε. Μοιρασμένοι σε ομάδες δημιουργησαν σύννεφα λέξεων που θεώρησαν αντιπροσωπευκτικές από το βιβλίο, κατέγραψαν ερωτήσεις, δημιούργησαν νέες ομάδες, ανάλογα με τους ήρωες που τους άρεσαν, και παρήγαγαν κείμενα, ζωγράφισαν. Μία μέρα πριν από την παρουσίαση κάναμε, με όλες τις ομάδες, μια εφ όλης της ύλης συζήτηση - και πρέπει να ομολόγήσω ότι ήταν από τις καλύτερες που έχω συμμετάσχει ποτέ- κατά τη διάρκεια της οποίας η συμμετοχή , τα σχόλια, οι λεπτομέρειες που θυμούνταν, οι απορίες και το ενδιαφέρον ήταν πέρα από κάθε προσδοκία.
Αφησα πίσω μου τις προηγούμενες ημέρες και κοίταξα την ομάδα των μικρούτσικων δημοσιογράφων Η παρουσίαση ανέδειξε ερωτήματα, σκέψεις, νέες απορίες. Τα παιδιά με ενδιαφέρον άκουσαν τη συγγραφέα να απαντάει και να εξηγεί το μονοπάτι που ακολούθησε για να μας χαρίσει το νέο της βιβλίο. Μετά τις πρώτες στιγμές αμηχανίας όλα κύλησαν χωρίς μυστικά και μέχρι το τέλος όλα τα ψέματα είχαν διαλυθεί από τους μικρούς αναγνώστες ...
Δύδκολο το θέμα του βιβλίου, όπως και η πορεία προς το μεγάλωμα. Πότε και γιατί έχω μυστικά; Η μισή αλήθεια είναι ψέμα; Πώς ξεχωρίζω τι λέω και σε ποιον; Με γλώσσα που πλησιάζει και αγγίζει τα παιδιά, με εικόνες που τους είναι οικείες, με γεγονότα που όλα τα παιδιά έχουν βρεθεί αντιμέτωπα , η συγγραφέας διαχειρίζεται στιγμές καθημερινές μιας ομάδας παιδιών που θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας. Οι καθημερινές αγωνίες τους, οι λαχτάρες τους, οι φόβοι τους, τα κρυφά τους όνειρα , τα πρώτα σκιρτήματα, η ανάγκη να είναι ενταγμένα στο σύνολο της τάξης αλλά και οι αρχηγικές τάσεις, τα πρώτα βήματα στο χτίσιμο του προσωπικότητας τα συναντάς όλα μέσα στο βιβλίο. Και παρότι θα μπορούσαν να το υπερφορτώσουν είναι με τέτοιο τρόπο δοσμένα που αποτελούν όλα μαζί μια κινηματογραφική απεικόνιση του μικρόκοσμου των οικογενειών μας.
Τα βιβλία μας ταξιδεύουν , μας χαρίζουν ατέλειωτες ώρες ονειροπόλησης αλλά και ευκαιρίες προβληματισμού, είναι πάντα "δίπλα" μας, ακούν τα μυστικά μας, βλέπουν το δάκρυ ή το γέλιο μας, γαληνεύουν την ψυχή μας.
"Όταν ήμουν παιδί , στο χωριό μου, έβλεπα τα σύννεφα στον ουρανό και έπλεκα ιστορίες με το μυαλό. Στην πόλη τώρα πια χάθηκαν τα σύννεφα, δε βλέπουμε τον ουρανό κι έτσι άρχισα να γράφω τις ιστορίες μου σε χαρτί " , είπε σε μια προηγούμενη παρουσίασή της η συγγραφέας ( από τις αγαπημένες μου φράσεις).
Στην αναζήση των ιστοριών που κρύβουμε μέσα μας κι όχι στα σύννεφα συμπαραστάτης μας είναι ένα βιβλίο.
ΥΓ
Τρία σχόλια : Πάντα επιλέγει η συγγραφέας να δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο στους μικρούς της ήρωες (φανταστικούς και μη). Η παρουσία των ενηλίκων είναι διακριτική και λειτουργεί σαν κυματοθραύστης. Δίνει την πρωτοβουλία των κινήσων και των επιλογών στα παιδιά θεωρώντας ότι για να γίνουν ώριμα, υπεύθυνα και ικανά να διαχειριστούν καταστάσεις πρέπει να ξεκινήσουν από μικρά. Από την άλλη πλευρά είναι σαν ν ανοίγει ένα φως σε όλους εμάς τους ενήλικους και μας δίνει την ευκαιρία να παρατηρήσουμε ,σαν θεατές, όσα διαδραματίζονται συχνά κάτα από τη μύτη μας και τα καλύπτει ένα πέπλο από μυστικά και ψέματα.
Το δεύτερο σχόλιο έχει να κάνει με την επιλογή της συγγραφέως για τη χρήση πολλαπλών πρωταγωνιστών. Δεν υπάρχει μιά ή ένας ήωίδα ή πρωταγωνιστής. Είναι μια ομάδα παιδιών τα οποία συναντάμε και μας παρουσιάζονται σε διάφορες πτυχές του καθημερινού χρόνου τους. Δεν είναι κάτι που συναντάμε συχνά και με τη μορφή που έχει στο βιβλίο αυτό. Τα παιδιά έχουν αρκετές επιλογές ταύτησης με αρκετούς χαρακτήρες. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα στην ομάδα της τάξης των ηρώων πολλές και όχι ευθύγραμμες, κάτι που επίσης παρουσιάζει με ρεαλισμό την καθημερινή ζωή στο σχολείο και όχι μόνο.
Το τρίτο σχόλιο αφορά το κόστος του βιβλίου. Βέβαια όλα έχουν να κάνουν με το είδος του χαρτιού που επιλέγεται ( πάχος, τετραχρωμία) , αλλά θα έπρεπε να ληφθούν υπ όψιν και οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν και να εξευρεθεί ένας τρόπος ώστε να μην καθίσταται το βιβλίο είδος πολυτελείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου