Άγχος και συγκίνηση.
Λίγες μέρες πριν επισκέφτηκα το Δημοτικό Σχολείο στους Ν.Επιβάτες Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια «Συγγραφείς στα σχολεία». Δυο τάξεις με περίμεναν με το μπλοκάκι τους ανοιχτό, τα βιβλία που διάβασαν στο χέρι. Δίχως την παρέμβαση των εκπαιδευτικών, με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και ηρεμία διατύπωσαν τα ερωτήματα τους.
-Που βρίσκεται τις ιδέες; Γιατί γράφετε για παιδιά; Ποιο βιβλίο σας αγαπάτε περισσότερο; Πόσες μέρες χρειάζεστε για να το γράψετε; Δεν κουράζεστε; Γιατί γράφετε; Και η λίστα τους δεν σταματούσε μέχρι που ο χρόνος πλησίαζε προς το τέλος και τότε αποφάσισα να διατυπώσω το πρώτο μου ερώτημα πριν ακολουθήσουν άλλα δυο. «Πως ήταν τα βιβλία μου;» τότε ήρθαν οι δυο πρώτες απαντήσεις που συνήθως δεν τις περιμένουμε από αυτή την ηλικία.Η πρώτη απάντηση ήρθε από το Γιάννη που πριν πει οτιδήποτε με κοίταξε, μετά χαμήλωσε για λίγο τα μάτια, πήρε βαθιά ανάσα και με χαμηλή φωνή απάντησε.
-Όταν διάβασα στο σπίτι τον Τζίμη, (από το βιβλίο «Ο φίλος μου ο Τζίμης»), ένιωσε…σταμάτησε ,ένιωσα άγχος, είπε και τότε μόνο με ξανακοίταξε με αγωνία. Πάγωσα και αμέσως μετά θέλησα με ένα γιατί να μάθω, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά έστρεψαν το βλέμμα πάνω του , τότε ο Γιάννης μας εξήγησε.
-Φοβήθηκα τη σκιά του Τζίμη, που έβγαινε κάτω από τα κρεβάτι, Νόμιζα πως ήταν φάντασμα, είπε με ανακούφιση και έσφιξε το βιβλίο στο στήθος του. Ταράχτηκα και σκέφτηκα πως ο Γιάννης έδωσε άλλη διάσταση στη σκιά, παράλληλα συγκινήθηκα από τα σχόλια που ακολούθησαν. Προσπαθήσαμε να το συζητήσουμε με το Γιάννη, έδειξε να αποδέχεται πως η σκιά είναι μια σκιά όμως συνέχιζε να έχει, όπως επανέλαβε άγχος ενώ τα παιδιά αμίλητα παρακολουθούσαν, τότε ήταν που πήρε το λόγο η Έλενα.
-Εμένα το βιβλίο, όταν έφτασα στο τέλος με συγκίνηση, είπε και όλοι την κοίταξαν πιο επίμονα από ότι πριν τον Γιάννη. Εννοώ πως συγκινήθηκα από χαρά από όσα συνέβησαν στην ιστορία και από το τέλος της, συνέχισε. Το κουδούνι χτύπησε και τα λόγια απότομα σταμάτησαν, όχι όμως και τα συναισθήματα. Κάθε επίσκεψη εδώ 14χρόνια σε τουλάχιστον 350 σχολεία κρύβει πολλές εκπλήξεις και τη βεβαιότητα πως με τη συστηματική επαφή με τη λογοτεχνία δημιουργούνται αναγνώστες με την ικανότητα να διατυπώνουν συναισθήματα, θέσεις, απόψεις και διαφωνίες. Αρτζανίδου Έλενα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου