Η Ελένη Σβορώνου γράφει για τον "Κρυμμένο θησαυρό της τσέπης¨Ψυχογιός.
Πολλά παιδιά έχουν την τάση να κλέβουν μικροπράγματα χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για εκκολαπτόμενους λωποδύτες! Μερικοί ενήλικες μάλιστα διατηρούν το «χούι» να κλέβουν, πού και πού, κάτι μικρό από ένα μαγαζί. Ένας γνωστός μου έχει εξειδικευτεί στα στυλό. Του αρέσει να κλέβει από χαρτοπωλεία στυλό, αυτό και τίποτα άλλο. Το πάθος του συλλέκτη φαίνεται ότι συνδυάζεται με τη γλύκα του κλεψιμαίικου και προσδίδει στο λάφυρο μια ιδιαίτερη λάμψη. Σίγουρα θα παίζει ρόλο και η αδρεναλίνη που ανεβαίνει κατά τη διαδικασία της διεξαγωγής του εγκλήματος! Για το παιδί όμως που κλέβει πράγματα συστηματικά είναι αλλιώς. Πίσω από την πράξη του κρύβεται ένα έλλειμμα.
Έλλειψη προσοχής, στοργής, φιλίας και αγάπης. Μια αγωνία, ένα άγχος ή μια στεναχώρια. Αν δεν σκύψεις να δεις την αιτία και απλώς επιπλήξεις τον μικρό δράστη, όταν αντιληφθείς την «παραβατική» του συμπεριφορά, μπορεί να γιατρέψεις το σύμπτωμα, όχι όμως και την αιτία που το προξένησε.Ο μικρός Γαβρήλος λιμπίζεται τα ολοκαίνουρια και λαμπερά μολύβια της διπλανής του, της Τζίνας. Αυτά δεν είναι μολύβια, είναι αληθινοί θησαυροί...
Περισσότερα πηγαίνετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση κάτω εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου