Το ταξίδι από τα χθες στο σήμερα με τον Κέκο, από το «Δεν ντρέπομαι πιά», για παρέα.
Πολλά χρόνια πριν υπήρξε ένα καθημερινό ταξίδι-παιχνίδι του μυαλού που γεννούσε ιστορίες με τα σύννεφα που αρμένιζαν στον ουρανό και άλλοτε έμοιαζαν με βάρκες και άλλοτε με σκούνες και όταν ο αέρας θέριευε τότε εκείνα καθώς έτρεχαν ήταν λες μάγισσες και δράκοι.
Το παιχνίδι συνέχιζε και η ψυχή κοντά του γέμιζε, χόρταινε, ηρεμούσε, μέχρι που έφτασε η εποχή που ο ουρανός δε φαινόταν από τα νέφη ή πάλι ο χρόνος και το τρεχαλητό δε μου επέτρεπαν να κοιτάξω ψηλά για να παίξω μαζί τους και τότε η ψυχή μαράθηκε, μελαγχόλησε και άρχισε να πονά και να αναζητά λύση.
Πέρασαν χρόνια και έγινε κάτι μαγικό, το χέρι πήρε το μολύβι και άρχισε να γράφει ιστορία στο χαρτί και μετά και άλλη και άλλη και οι σελίδες με μάγους και κουρσάρους, φίλους και άλλους περίσσεψαν. Μαζί περίσσεψαν και τα βιβλία μου και δίπλα στην Πρόμις, τη Φιλαρέτη, τη Μαλένα,την Κίτη,τον Καλέα, την Κάρ και το Γαβριλάκη, ήρθαν και άλλοι πολλοί ήρωες μου αυτά τα δεκαπέντε χρόνια και από κοντά ο τελευταίος ο μικρότερός μου, ο Κέκος από το «Δεν ντρέπομαι πιά», που με παίρνει τελευταία από το χέρι και με συνοδεύει σε Βιβλιοθήκες,όμορφα σχολειά που πλημμυρίζουν ζωντάνια, κέφι, και όνειρα. Με ακολουθεί σε καλέσματα και συμμετέχει στις κουβέντες που κρύβουν αγωνίες, χιούμορ και αντιθέσεις
Με τον Κέκο και αύριο το βράδυ θα ταξιδέψουμε και θα βρεθούμε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κιλκίς, τον τόπο μου, την περιοχή που μου χάρισε τον αέρα και τις μυρωδιές της για έξι χρόνια.Τη γη που περπάτησα, έπαιξα και πρωτοδημιούργησα τις ιστορίες μου.
Το ταξίδι που από το Κιλκίς ξεκίνησε ύστερα από τόσα χρόνια συνεχίζει, μόνο που οι ήρωες έχουν αλλάξει.Τα σύννεφα έδωσαν τη θέση τους σε πιο αληθινούς ήρωες που μοιάζουν πιο σίγουροι και πιο δυνατοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου