Γράφει η Χρύστα Ντζάνη | Φωτογραφία Ελένη Παπαδοπούλου
«Γκασταρμπάιτερ» αποκαλούσαν στα μέσα του περασμένου αιώνα τους μετανάστες που έφταναν κατά χιλιάδες και οργανωμένα στη Γερμανία για να συνεισφέρουν με την εργασία τους στην αναγέννηση της χώρας -η Έλενα Αρτζανίδου έγραψε ένα μυθιστόρημα για τους γκασταρμπάιτερ με στοιχεία από την οικογενειακή της ιστορία, ενώ το βιβλίο της έπρεπε να μεταναστεύσει κι αυτό -στην Κύπρο- για να βρει εκδότη
 |
| Φωτογραφία Ελένη Παπαδοπούλου,Λευκωσία |
Στα γερμανικά, «γκασταρμπάιτερ» θα πει φιλοξενούμενος εργάτης. Έτσι αποκαλούσαν, στα μέσα του περασμένου αιώνα, τους μετανάστες που έφταναν κατά χιλιάδες και οργανωμένα στη χώρα, από τον νότο, οι οποίοι συνεισέφεραν με την εργασία τους στην αναγέννηση της διαλυμένης μεταπολεμικά γερμανικής οικονομίας.Ανάμεσά τους περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες, οι οποίοι στο πλαίσιο διακρατικής συμφωνίας εγκατέλειψαν τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 την Ελλάδα, που έμοιαζε τότε εγκλωβισμένη στις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτικές πληγές της κατοχής και του εμφύλιου πολέμου.«Γκασταρμπάιτερ, η οδυνηρή φυγή» είναι και ο τίτλος του μυθιστορήματος της Έλενας Αρτζανίδου που, σάμπως να εγκλωβίστηκε κι αυτό στον τίτλο του, χρειάστηκε να μεταναστεύσει για να μπορέσει να εκδοθεί -από την Ελλάδα στην Κύπρο. Η συγγραφέας -παιδί μεταναστών κι η ίδια, το πρώτο παιδί Ελλήνων που γεννήθηκε, το 1964, στο χάιμ [ξενώνας μεταναστών] του Βαλντσάσεν της Δυτικής Γερμανίας- ξεκίνησε, χάρη στην επιμονή φίλων, να γράφει την ιστορία της οικογένειάς της και κατέληξε σε μια νουβέλα, με ιστορικά ερεθίσματα. Όταν όμως δοκίμασε να την εκδώσει, συνάντησε την άρνηση των εκδοτών που θα προτιμούσαν την ίδια ιστορία σε μυθιστόρημα. Λίγα χρόνια μετά, στις αρχές του 2008, όταν πια ολοκλήρωσε τη μετατροπή της ιστορίας σε μυθιστόρημα, ο εκδοτικός χώρος στην Ελλάδα βρισκόταν ήδη στις απαρχές της κρίσης και, παρά τις διαβεβαιώσεις των εκδοτών ότι ήταν καλογραμμένο, το βιβλίο της δεν έπαιρνε το επιθυμητό «τυπωθήτω».«Δεν έπαιρνα αρνητική απάντηση ως προς το περιεχόμενο ή το πώς ήταν γραμμένο, αλλά ως προς το ποιον θα ενδιαφέρουν οι γκασταρμπάιτερ -είναι κάτι τελειωμένο, έλεγαν. Ίσως αν το έστελνα τώρα, να είχε άλλο ενδιαφέρον», μας είπε η ίδια, όταν συναντηθήκαμε στη Λευκωσία. Και ενώ όλα έδειχναν ότι το «Γκασταρμπάιτερ» θα έμενε στο συρτάρι, πέρσι το φθινόπωρο, σε μια επίσκεψή της στην Κύπρο για την παρουσίαση των παιδικών της βιβλίων, δέχτηκε το τηλεφώνημα ενός βιβλιοπώλη από την Πάφο, του Σωτήρη Χριστοδούλου, που τον είχε γνωρίσει σε προηγούμενο ταξίδι της στο νησί.Ακούγοντας ότι το βιβλίο δεν έβρισκε εκδότη και έχοντάς το διαβάσει ο ίδιος, ο κ. Χριστοδούλου αποφάσισε, καίτοι απολύτως άπειρος με τις εκδόσεις, να αναλάβει ο ίδιος την έκδοσή του. Και εγένετο «Γκασταρμπάιτερ, η οδυνηρή φυγή», ένα βιβλίο σκέτη περιπέτεια.«Αυτό σήμαινε ότι θα τα έκανε όλα [σ.σ.: ο κ. Χριστοδούλου] για πρώτη φορά, δεν είχε επαφή με τον χώρο της έκδοσης του βιβλίου. Η συμφωνία ήταν ότι το βιβλίο θα στηθεί στην Ελλάδα, σελίδωση, επιμέλεια κτλ. Ήταν όμως αρκετά δύσκολο γιατί ήταν τρεις άνθρωποι σε τρεις διαφορετικές πόλεις -η επιμελήτρια στην Αθήνα, εγώ στη Θεσσαλονίκη κι αυτός στην Πάφο... Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ:http://www.parathyro.com/?p=17143
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου