Να ερωτεύονται!

3o Δ.Σ Σερρών

 Νωρίς το πρωί της Τετάρτης,27/3/2013, μια μέρα γκρίζα, αλλά με ανοιξιάτικη διάθεση, αναχωρήσαμε μαζί με τη Σχολική Σύμβουλο Σερρών κα. Ευγενία Ντάγιου,για το 3^ο Δ.Σ Σερρών
 Άλλη μια εκδήλωση προγραμματισμένη από τον Οκτώβριο με το ΕΚΕΒΙ, που έκλεισε, αλλά με την επιμονή και την υποστήριξη του Δ/ντή κ.Νίκου Αθανασίου,του υποδιευθυντή κ.Μπάμπη Γιαζιτζή και της υπεύθυνης φιλαναγνωσίας κ.Ελένης Σαμαρά υλοποιήθηκε.
Μια ώρα αργότερα αφήνοντας πίσω την αδύναμη ομίχλη και τις ωραίες κουβέντες φτάσαμε στο σχολείο.

Με υποδέχτηκαν με χαμόγελο και εγκαρδιότητα από την είσοδο του σχολείο που μας περίμεναν. 

Σύντομη προσφώνηση από την κ.Ντάγιου

 Το κάλεσμα αφορούσε 100 μαθητές Α΄Β,Γ΄και Δ΄τάξεων, και πραγματοποιήθηκε σε δυο γκρουπ μαθητών, στο χώρο εκδηλώσεων, για αυτή τη μέρα είχε πλαισιωθεί από όμορφα έργα μαθητών που προήλθαν από τα βιβλία μου που διάβασαν όλο αυτό το διάστημα.

Υπέροχη προετοιμασία,με τάξη,ηρεμία και αγάπη από μικρούς και μεγάλους.

Το φιλαναγνωστικό πρόγραμμα που τους παρουσίασα μέσα από μέρος του ψηφιακού φακέλου για το βιβλίο «Ο κρυμμένος θησαυρός της τσέπης», Ψυχογιός, προκάλεσε το ενδιαφέρον των μαθητών και η επικοινωνία μας για το διάστημα που είχαμε στη διάθεσή μας με την κάθε ομάδα μας έφερε πιο κοντά.

Από τα όμορφα και ιδιαίτερα που κράτησα με αφορμή το «Δεν έφταιγα εγώ»,Ψυχογιός, που οι μαθητές των μικρών τάξεων είχαν διαβάσει, ήρθε από ένα πρωτάκι.

Στο ερώτημα μου:

-Όταν συμβεί μια παρεξήγηση, ένα κατά λάθος ατύχημα τι προτείνετε να κάνουμε;

-Να συζητήσουμε.

-Να τον χτυπήσουμε και εμείς.

-Να το πούμε στην κυρία μας,

Και τότε ακούστηκε και η φωνή του μικρού φίλοι:

-Να ερωτευθούνε, κυρία.

Ευχαριστώ για την πλήρη υποστήριξη του όλου προγράμματος τον Δ/ντή κ.Αθανασίου και τον υποδιευθυντή Μπάμπη Γιαζιτζή.

Την κ.Ελένη Σαμαρά για την άψογη προετοιμασία και όλη την εκπαιδευτική κοινότητα που ασχολήθηκε συστηματικά με λογοτεχνικά βιβλία.

Ευχαριστώ την Σχολική Σύμβουλο κ.Ντάγιου Ευγενία,για την παρουσίας της,αλλά περισσότερο για την ουσιαστική υποστήριξη του προγράμματος φιλαναγνωσίας, που χρόνια τώρα προσφέρει από όποια θέση και νομό και αν υπηρέτησε και υπηρετεί.

Φυσικά και πάνω από όλα τα παιδιά για την αγάπη τους, για τα λόγια τους και την μοναδική επικοινωνία μας.

Ευχαριστώωωωωω!

Καλή αντάμωση στη βιβλιοθήκη που προετοιμάζετε με υψηλές προσδοκίες, όπως αντιλήφθηκα.

Εύχομαι να υλοποιηθεί το όνειρό σας «να παρέχετε πολλά όμορφα προς τα παιδιά μέσα από αυτό το θεσμό».

Και η κουβέντα συνεχίστηκε στο τραπέζι.Να στε καλά!

"Στο μισό του ουρανού" πάει στο Βιβλιοπωλείο Πανίδης.

Οι εκδόσεις σας παρουσιάζουν την Έλενα Αρτζανίδου

...Μια φορά και έναν καιρό πάνω στης Σύμης το βουνό φάνηκε ένας αετός.Μεγάλος,με τεράστια φτερά,νύχια γαμψά και μάτια που βγάζαν φωτιές.Έφτασε σε τούτα τα μέρη αφού πρώτα ταξίδεψε μήνες πολλούς.Λένε πως είχε έρθει από την Κίνα,αφήνοντας πίσω νεκρό το ταίρι του.Η πίκρα του έδωσε δύναμη και άντεξε τόσο μακρινό ταξίδι...
Στο μισό του ουρανού,Ε.Αρτζανίδου,Βιβλιόφωνο,νεανικό μυθιστόρημα.

 Δυτικά της πόλης του Θερμαϊκού,στη διασταύρωση δυο δρόμων,Koλοκοτρώνη 20,στον Εύοσμο-Θεσσαλονίκης, υπάρχει ένας χώρος ζεστός,φιλικός με πολλά βιβλία και την επωνυμία "Βιβλιοπωλείο Πανίδης".Ψυχή η Φαίη και η οικογένειά της, εκεί λοιπόν θα σας περιμένω
την Παρασκευή 29 Μαρτίου στις 7μ.μ. παρέα με το βιβλίο μου ''στο μισό του ουρανού'' Βιβλιόφωνο και τις εικόνες του Βαγγέλη Ελευθερίου,γιορτάζουμε με βιβλία!
Σας περιμένουμε όλους!!

21 Μαρτίου,Ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού.

Οι εκδόσεις σας παρουσιάζουν την Έλενα Αρτζανίδου

21 Μαρτίου,Ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού. 
Η 21 Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού.

Καθιερώθηκε το 1966 από την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων με αφορμή ενός τραγικού συμβάντος.
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νότιας Αφρικής σκότωσε 70 ανθρώπους , οι οποίοι διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ.

Ο ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, και της ξενοφοβίας.Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχει ακόμη ρατσισμός, όχι μόνο ανάμεσα στους έγχρωμους και τους λευκούς .
Αλλά και

• ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών χωρών
• απέναντι σε άτομα με ειδικές ανάγκες
• ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες
• απέναντι σε άτομα τα οποία είναι πιο παχουλά – αδύνατα
• σε καλύτερους ή όχι τόσο καλούς στο σχολείο / στη δουλειά

Με αφορμή αυτή τη μέρα σας προτείνω δυο βιβλία μου.

Με λένε Πρόμις,  εκδόσεις Ψυχογιός.

 
My name is Promis,Psichogios

Φίλοι σε ξένο τόπο, εκδόσεις Διάπλαση

Eπτά χρόνια,από τα δέκα επτά, κοντά στις εκδόσεις Ψυχογιός,έμαθα πολλά!

                        http://www.psichogios.gr/newsletter/bp/artzanidou/artzanidou.html
Με αφορμή το σημερινό newsletter.οι εκδόσεις Ψυχογιός παρουσιάζουν την Έλενα Αρτζανίδου,
Ψυχογιός, γνωριστήκαμε με το Με λένε Πρόμις,στο εκδοτικό στα Εξάρχεια.
Ψυχογιός,συστηθήκαμε αμέσως μετά με το Δεν έφταιγα εγώ.
Ψυχογιός,συνεχίσαμε με την Οικογένεια.
Ψυχογιός,προχωρήσαμε με Τα γυαλάκια της Μαλένας.
Ψυχογιός,παρουσιάσαμε Τα σιδεράκια της Φαρφιρώς.
Ψυχογιός,προτείναμε Ο φίλος μου ο Τζίμης.
Ψυχογιός,κάναμε το δύσκολο βήμα με το Ο κρυμμένος θησαυρός της τσέπης.
Ψυχογιός,τολμήσαμε με το Δεν ντρέπομαι πιά.
Ψυχογιός,κάναμε το άλμα με την Ιζόλδη και το Τριστάνο, για να προβληματίσουμε με Το κουτί της Ιζόλδης.
Ψυχογιός,τέλη της χρονιάς και θα πάμε ακόμα παραπέρα, γιατί εμείς αγαπάμε το βιβλίο και σεβόμαστε τον αναγνώστη.
 Ευχαριστώ έναν έναν και όλους σας από όποιο πόστο, των εκδόσεων Ψυχογιός, και αν βρίσκεστε.
 Είναι συγκινητικό και σπουδαίο για μένα. Η δική σας εργασία μου προσφέρει αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα που παρέχουμε στους αναγνώστες με τα βιβλία μας.
Καλή μας συνέχεια!
Έλενα Αρτζανίδου.

Με το κουτί της Iζόλδης,στο Books Toys.

Με την Ιζόλδη στο Books Toys

 Για δυο ώρες το Bookς Toys στην Ν.Πολιτεία-Εύοσμος Θεσσαλονίκης, πλημμύρισε από μικρούς και μεγάλους φίλους του βιβλίου.

Μια μοναδική βραδιά με απίστευτα,μεγάλο αριθμητικά κοινό και με απίστευτο ενδιαφέρον και από τις δυο ηλικίες.

Στα ερωτήματα,απάντησαν:

•         Χρησιμοποιήστε τρεις λέξεις για να μιλήσετε για την τηλεόραση:

-Απόλαυση, χαρά, ξεχνιέμαι, αγωνία, μου αρέσει, φαντασία..

Ενώ όταν τους ζητήθηκε:

·        Ζωγραφίστε τον εαυτό σας μπροστά στο κουτί .

·        Βάλτε πάνω από την τηλεόραση ένα συννεφάκι.

·        γράψτε λέξεις που μπορεί η  τηλεόραση να σας έλεγε.

·        Η τηλεόραση από τα 50 παιδιά στα 45 ήταν η πιο δυνατή με εκφράσεις: Μην πατήσεις το κουμπί, είμαι εδώ για σένα, μείνε και άλλο, σε ταξιδεύω, και άλλο και άλλο…

Ευχαριστώ τους βιβλιοπώλες Φώτη και Αγγελική.

Μπράβο, για τη δημιουργία και λειτουργία της Λέσχης Ανάγνωσης Παιδιών, που οργανώσατε και με τόση επιτυχία την υποστηρίζεται. Καταφέρατε να δημιουργήσετε ένα κύτταρο αναγνωστών, αλλά και να κινητοποιήστε γονείς σε δράσεις που αφορούν το βιβλίο, ένα μικρό δείγμα είναι και η αποψινή, Σαββατιάκη εκδήλωση μας.

Ευχαριστώ, όλους όσους παραβρέθηκαν,αλλά και τις εκδόσεις Ψυχογιός που το υποστήριξαν.

Ζούσα για να σας δω και για την αφιέρωσή σας!

6ο Δ.Σ.Πτολεμαΐδας

Πολύ νωρίς το πρωί της Παρασκευής,8/3/2013,με βροχερό καιρό έφτασα στο Σταθμό των ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης και αναχώρησα για την Πτολεμαΐδα με προορισμό το  6ο Δ.Σ.Πτολεμαΐδας.
 Άλλη μια εκδήλωση προγραμματισμένη από τον Οκτώβριο με το ΕΚΕΒΙ, που έκλεισε, αλλά με την επιμονή και την υποστήριξη του σχολείου και προσωπικά του Δ/ντή κου. Κώστα Παπαδόπουλου, υλοποιήθηκε.
 Δυο ώρες αργότερα αφήνοντας πίσω την Ν.Εγνατία,τα τούνελ,την αδύναμη ομίχλη και αντικρίζοντας τα φουγάρα της ΔΕΗ.έφτασα στον προορισμό μου.
Στο σταθμό με χαμόγελο με περίμεναν και οι δυο εκπαιδευτικοί που με κάλεσαν οι κυρίες Σταυρούλα και Βάσω.Το 6ο Δ.Σ δεν απείχε πολλά μέτρα και έτσι ο περίπατος μαζί τους ήταν σύντομος, αλλά και ευχάριστος.

 Στο σχολείο με υποδέχτηκε ο Δ/ντής, με εγκαρδιότητα και έχοντας μαζί με το προσωπικό ετοιμάσει όλες τις λεπτομέρειες της εκδήλωσης.Το κάλεσμα αφορούσε 64 μαθητές Γ΄και Δ΄τάξεων, ωστόσο μου ζητήθηκε να έχω μαι πρώτη επικοινωνία με όλους τους 204 μαθητές/μαθήτριες στο χώρο εκδηλώσεων.
Υπέροχη προετοιμασία,με τάξη,ηρεμία και αγάπη από μικρούς και μεγάλους. Έκπληξη σε αυτό το μέρος της γνωριμίας μας η οχτάλεπτη ταινία,στηριζόμενη στο βιβλίο "Τα γυαλάκια της Μαλένας",Ψυχογιός, που γύρισε η θεατρολόγους Ζωάννα,με τους μαθητές της Γ΄τάξης.
 Αμέσως μετά οι μαθητές και πριν βρεθώ κοντά στις δυο ομάδες ,οι μαθητές που το επιθυμούσαν βρέθηκαν κοντά μου σε μια πιο προσωπική συνομιλία και με βιβλία στα χέρια που τα ίδια επέλεξαν.
"Μαλένα,Φαρφιρώ,Δεν έφταιγα εγώ, αλλά και η νεαρή Ιζόλδη,των εκδόσεων Ψυχογιός.

Στο μισό του ουρανού Μυστικά και Ψέματα,εκδόσεις Βιβλιόφωνο.
Η πόλη του Βασιλιά και Το ταξίδι των κύκνων" περίμεναν μια σύντομη αφιέρωση.
-Όλη μέρα σήμερα, αλλά και από τη μέρα που έμαθα πως θα μας επισκεφτείτε ζούσα για αυτή σας την αφιέρωση,μου είπε μια μικρή αναγνώστρια,με παραπονεμένο βλέμμα μιας και είχε ξεχάσει το βιβλίο της.Φυσικά η λύση βρέθηκε, η αφιέρωση έγινε πάνω στο σημειωματάριο που κρατούσε στο χέρι της και από τα μάτια της χάθηκε η υγρασία που προς στιγμή με αναστάτωσε.

Οι δυο επόμενες ώρες με τα δύο γκρουπ μαθητών ήταν φανταστικές,μοναδικές.
 Ευχαριστώ την κ.Σταυρούλα,την κ.Βάσω,την κ.Δώρα και τον κ.Ζήση για την πρόσκληση. Πολύ περισσότερο για την αγάπη τους προς τη λογοτεχνία και την μετάδοση αυτής της αγάπης προς τους μαθητές και τις μαθήτριές τους.
 Ευχαριστώ για την πλήρη υποστήριξη του όλου προγράμματος τον Δ/ντή κο Κώστα,αλλά και όλη την εκπαιδευτικοί κοινότητα.Την θεατρολόγο Ζωάννα, για το εγχείρημά της αλλά και την συμμετοχή της σε όλο το πρόγραμμα της φιλανανγωσίας.
Τέλος όλα τα παιδιά για την αγάπη τους, για τα λόγια τους και την μοναδική επικοινωνία μας.
Κλείνοντας θέλω να μοιραστώ την απάντηση που έλαβα στο εξής ερώτημα που συνηθίζω,όπως και στο 6ο Δ.Σ, όλα αυτά τα 17χρόνια σε κάθε σχολείο που επισκέπτομαι:
-Ποιους Έλληνες συγγραφείς γνωρίζεται;
Κάποιες φορές υπάρχει απόλυτη σιωπή και άλλες η συνήθης απάντηση:
-Τον Τριβιζά.

Χθες ήταν από τις λίγες φορές που άκουσα από τα παιδιά:
"Άλκη Ζέη,Μάνο Κοντολέων, Ζωρζ Σαρρή, Τριβιζά, Λότυ Πέτροβιτς"και το χαμόγελο που απέκτησα δεν έσβησε μέχρι αργά το απόγευμα που επέστρεψα πίσω στην πόλη μου για αυτό, αλλά και για όλα όσα μου χάρισαν οι φιλόξενοι φίλοι από την Πτολεμάιδα.

Καλή αντάμωση!

Στο αυτοκίνητο δε σε αγαπώ,διάβασα και έγραψα.

Στο αυτοκίνητο δε σε αγαπώ,της Ράνιας Μπουμπουρή,εκδ.Ψυχογιός.

Τρίτη 5/3/2013 δημοσιεύθηκε στο www.diastixo.gr
http://www.diastixo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=867:aftokinitoagap&catid=47:pedika&Itemid=96

ΠΑΙΔΙΚΑ
της Έλενας Αρτζανίδου

Η Παναγιώτα είναι πολύ γλυκό παιδί. Κάθε φορά που μπαίνει στο αυτοκίνητο, όμως, θυμώνει. Κι αυτό γιατί δεν της αρέσει να κάθεται στο παιδικό κάθισμά της, ούτε να φορά τη ζώνη ασφαλείας. Θα προτιμούσε να κάθεται στην αγκαλιά της μαμάς της, αλλά οι γονείς της ούτε που να το ακούσουν. Ποιος θ’ αλλάξει γνώμη στον άλλο τελικά;
Ένα βιβλίο που θα πείσει τα άτακτα παιδάκια να τηρούν τους κανόνες οδικής ασφάλειας.

Αυτά διαβάζει ο αναγνώστης στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της Ράνιας Μπουμπουρή,.Η ιστορία που στήνει, η συγγραφέας εντάσσεται στη σειρά Φραουλίτσα,και δίχως δυσκολίες καταφέρνει να παρουσιάσει με αβίαστο τρόπο και καθόλου διδακτισμό, ένα πρόβλημα που πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν με τα μικρά παιδιά τους.Τα μικρά παιδιά αρνούνται να καθίσουν είτε στις πίσω θέσεις του αυτοκινήτου, είτε στο ειδικό παιδικό κάθισμα.

Η Ράνια Μπουμπουρή,με γρήγορο λόγο, αλλά και τη χρήση εύστοχων αναδρομών δεν σταματά μόνο σε αυτό που στην αρχή διαφαίνεται να την απασχολεί, αντίθετα συνεχίζει και υφαίνοντας λέξη τη λέξη περνά και σε άλλους κανόνες που είναι απαραίτητη για την ασφάλεια των παιδιών αλλά και των ενηλίκων.

Το βιβλίο «Στο αυτοκίνητο δε σε αγαπώ», είναι ένα ανάγνωσμα που οι μικροί αναγνώστες είτε ακούγοντάς το είτε διαβάζοντάς το, σίγουρα θα προβληματιστούν, θα αναλογιστούν και γιατί όχι και να ταυτιστούν. Όσο για τους ενήλικες γονείς, σίγουρα θα βρουν απαντήσεις για να χειριστούν ανάλογες περιπτώσεις.

Στο βιβλίο, επίσης η Ράνια, θίγει εύστοχα, χρησιμοποιώντας μόνο μια πρόταση που βγαίνει από τα παιδικά χείλη «στο αυτοκίνητο δε σε αγαπώ», αναδεικνύοντας την ψυχολογική πίεση και τις ενοχές που προκαλούν τα παιδιά στους γονείς:

-Δε σ’αγαπώ!λέει θυμωμένη στη μαμά της

-Κρίμα απαντά ήρεμα εκείνη. Εγώ πάντως σ’αγαπώ.

-Εγώ,όχι συνεχίζει η Παναγιώτα.Στο αυτοκίνητο δε σε αγαπώ.

-Εγώ,ναι,πάρα πολύ,επαναλαμβάνει η μαμά.

-Αγκαλιά!αλλάζει τροπάρι η μικρή.

-Δε γίνεται,αγάπη μου,δεν είναι σωστό.

Η εικονογράφηση του βιβλίου από τον Κώστα Πετρίδη, ακολουθεί το κείμενο και προβάλει μέσα από τις εικόνες του τους ήρωες σε πολλές στιγμές και διαφορετικές διαθέσεις.

Το βιβλίο σίγουρα θα αγαπηθεί και διαβαστεί από πολλούς.

Εγώ γράφω ,αλλά σε όποιους το λέω με κοροϊδεύουν και ντρέπομαι,μου ψιθύρισε μαθητής στο ΑΝΑΤΟΛΙΑ.

Βιβλιοθήκη Ελευθεριάδης ΑΝΑΤΟΛΙΑ

 Νωρίς της Δευτέρας 4/3/2013,με το Μάρτη να μου κλείνει τρυφερά το μάτι και τον ήλιο να δηλώνει πως η άνοιξη είναι πολύ κοντά,έφτασα στις ξεχωριστές εγκαταστάσεις των εκπαιδευτηρίων ΑΝΑΤΟΛΙΑ Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα η συνάντηση μου αφορούσε τους ενενήντα μαθητές Δ΄τάξης.

 Η παρουσία μου οφείλετε στην πρόταση και υποστήριξη της εκδήλωσης από το Βιβλιοπωλείο Ιανός Θεσσαλονίκης.
Έφτασα στην βιβλιοθήκη Ελευθεριάδης.Το κτίριο όμορφο, ενώ ο εσωτερικός χώρος επιβλητικός,ήρεμος,απόλυτα εξοπλισμένος,ζωντανός.
Οι δυο βιβλιοθηκονόμοι με υποδέχτηκαν με εγκαρδιότητα μέχρι την εμφάνιση των μαθητών μαθητριών.
Με αφορμή ενός πρότζεκτ που τρέχει στις Δ΄ τάξεις για τη διαφορετικότητα, όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες επέλεξαν και διάβασαν " Με λένε Πρόμις" και "Δεν ντρέπομαι πιά" εκδ.Ψυχογιός.
 Εκπαιδευτικοί και παιδιά με αγάπη προς το βιβλίο εργάστηκαν,ενώ με την παρουσία μου θέλησαν να λύσουν θέματα που γεννήθηκαν από τις ιστορίες που διάβασαν.Το πόσο όμορφα ένιωσα κοντά σε αυτά τα παιδιά με τα αμέτρητα ερωτήματα δεν περιγράφετε.
Τα λόγια είναι φτωχά αν θέλω να περιγράψω όσα βίωσα,άκουσα,είδα,ένιωσα,κατέγραψα μέσα μου.
Ευχαριστώ από καρδιάς παραπολύ όλα τα παιδιά για την δίωρη επικοινωνία μας και το ζεστό βλέμμα τους.
 Επιστρέφοντας σκέφτομαι την αιφνιδιαστική εξομολόγηση ενός μαθητή καθώς έσκυψε στο αυτί μου, ενώ υπέγραφα το βιβλίο του και μου ψιθύρισε αναγκάζοντάς με να τον κοιτάξω κατάματα:
-Εγώ γράφω ,αλλά σε όποιους το λέω με κοροϊδεύουν και ντρέπομαι,παύση και με πλάγια ματιά,αδύναμη ανάσα περίμενε.
-Μην τους ακούς συνέχισε.
-Ναι όμως γελούν ,τι να κάνω!
-Να συνεχίσεις να γράφεις και να μιλάς σε αυτούς που μπορούν να σε ακούσουν,το ίδιο κάνω και εγώ και εμένα δεν με ακούν όλοι, μίλα σε όσους εμπιστεύεσαι και προχώρα. 
-Αυτό θα κάνω κυρία",μου είπε και έφυγε αθόρυβα όπως ακριβώς ήρθε κοντά μου.

Ευχαριστώ τις εκπαιδευτικούς,τις βιβλιοθηκονόμους,τον  Ιανό και προσωπικά την Δώρα, και φυσικά όλα τα παιδιά για τις στιγμές που μου χάρισαν. 
Καλή αντάμωση!

Χορεύουν οι ελέφαντες.

Χορεύουν οι ελέφαντες, Σοφία Νικολαϊδου, Μεταίχμιο

Τ’εμά τα σείλια κί γελούν,απέσ’ιμ έχβ τέρτια.

 Πρόσφυγες είμαστε.Εμείς Ελλάδα δεν ξέραμε. Ακούγαμε το όνομα στην εκκλησιά, υπέρ Ελλάδος, έψελνε ο πατήρ Ευγένιος. Κάναμε τον σταυρό μας τρεις φορές. Εγώ γεννήθηκα στην Τραπεζούντα… γράφει η Σοφία Νικολαϊδου,στο κεφάλαιο που μιλά η Μαρία Γκρη, μητέρα του Μανώλη.  Διαβάζοντας το πνίγομαι από συγκίνηση και σκουπίζω τα δάκρυα, αλλά ας τα πάρω από την αρχή.

 Χορεύουν οι ελέφαντες,είναι το τελευταίο μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαϊδου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:
1948-1949: Ένας αμερικανός δημοσιογράφος δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση αναστατώνεται, ξένοι διπλωμάτες επεμβαίνουν. Ένας αθώος μπαίνει φυλακή. Η υπόθεση κλείνει.

Σχολικό έτος 2010-2011: Ένας μαθητής αρνείται να δώσει Πανελλαδικές. Ο αγαπημένος του καθηγητής του αναθέτει να ερευνήσει την παλιά υπόθεση. Ο πρώην άριστος μαθητής αρχίζει να ψάχνει.
Πόσο έτοιμοι είναι οι ενήλικες να ακούσουν τι έχει να πει;
Το Χορεύουν οι ελέφαντες συνδυάζει ιστορία και επινόηση. Αναφέρεται στη δίκη και την καταδίκη του Στακτόπουλου, στον οποίο αποδόθηκε ο φόνος του αμερικανού δημοσιογράφου Πολκ, έγκλημα που συντάραξε τη χώρα την περίοδο του Εμφυλίου. Παράλληλα, το βιβλίο χαρτογραφεί τη σύγχρονη καθημερινότητα στην Ελλάδα του 2011. Ιδίως στο σχολείο. Αποτυπώνει την ελληνική περιπέτεια, σε μια πόλη με πολλά και αιματηρά ιστορικά στρώματα, όπως η Θεσσαλονίκη. 

 Το θέμα της με οδήγησε να το επιλέξω και να το διαβάσω μέσα σε δυο νύχτες. Τελειώνοντας το μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαϊδου, μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του Ιταλού συγγραφέα, Τζουζέπε Ποντίτζα, που υποστηρίζει πως η λογοτεχνία δεν χρησιμεύει για την επίλυση ούτε πολιτικών ούτε θρησκευτικών προβλημάτων. Υπακούει μόνο στη δύναμη των λέξεων και μας βοηθά να κατανοούμε τη ζωή με σφαιρικό τρόπο, τόσο στο επίπεδο των ιδεών όσο και στο επίπεδο των συναισθημάτων, έτσι και στο Χορεύουν οι ελέφαντες, η συγγραφέας παρουσιάζει την σκοτεινή εκείνη περίοδο και το έγκλημα με μια άδικη καταδίκη. Φωτίζει τις άσχημες πλευρές, μας παρουσιάζει τα στοιχεία της πολιτικής εκείνης περιόδου και εμείς ως αναγνώστες έχουμε τη δυνατότητα με έναν σφαιρικό τρόπο να μάθουμε και να αποφασίσουμε από μόνη μας για το δίκαιο και άδικο.

 Η συγκίνηση και τα πλούσια συναισθήματα γεννιούνται μέσα από τις λέξεις της, που με μαεστρία χρησιμοποιεί και στα δυο μέρη του έργου της, μιας και ο αναγνώστης μετακινείται και ταξιδεύει ανάμεσα σε δυο χρονικές περιόδους τελείως διαφορετικές πολιτικά που συμβαίνουν στην ίδια πόλη.

 Η Σοφία Νικολαϊδου, καταφέρνει με επιτυχία να επιβιβάσει τον αναγνώστη σε αυτό το χρονικό ταξίδι,να τον παρασύρει με ευκολία στο δύσκολο παρελθόν και να τον αναγκάσει να δει μπροστά του το παρόν.Βάζει τον αναγνώστη της να γνωρίσει εκείνο τον κόσμο μέσα από τις εμπειρίες των άλλων και τα γεγονότα που θα μπορούσαν να αποτραπούν στο μέλλον.

 Στάθηκα σε κάθε της εικόνα. Κάθε λέξη με ανάγκασε να αναλογιστώ. Σε πολλά σημεία συναισθήματα έντονα όπως πόνος, οργή, αλλά και αξίες που σπάνια πλέον πρωταγωνιστούν  στην αληθινή ζωή, αντίθετα στο βιβλίο, στη λογοτεχνία της Σοφίας Νικολαϊδου, γίνονται σημαία μέσα από τις πράξεις του δημοσιογράφου Γεωργίου,πατέρα του Μηνά,αλλά και του καθηγητή Σουκ.

 Επίσης καταφέρνει μέσα από την σκοτεινή περίοδο να έρθει στο σήμερα και να φωτίσει τα θέλω μιας οικογένειας για τα παιδιά της που απέχουν πολύ από τα θέλω των παιδιών, όπως εκείνα του έφηβου Μηνά που τόσο δυνατά τον χτίζει η Νικολαϊδου.

 Το βιβλίο καταφέρνει με αρμονία και δίχως πλατιασμούς να παρουσιάσει τους λόγους που οδηγούν τη νέα γενιά να αντιδρά στα θέλω και τα πρέπει της οικογένειας.

 Διαβάζοντας το «Χορεύουν οι ελέφαντες», αβίαστα θα μπορούσα να καταθέσω πως η Σοφία Νικολαϊδου, με αυτό της το βιβλίο προτείνει στο να κτίζονται καλύτεροι κόσμοι, όπως η λογοτεχνία οφείλει να κάνει.

Αρτζανίδου Έλενα

Στο Bookstore Κωνσταντινίδης,στη Μητροπόλεως 92, συναντηθήκαμε.

Με την Χρύσα Σάμου

Η χθεσινή βραδιά με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου ¨Γκασταρμπάιτερ η οδυνηρή φυγή" και πάλι στη Θεσσαλονίκη στο Βιβλιοπωλείο

Κωνσταντινίδης,ύστερα από την τιμητική πρόσκληση του Συλλόγου Ομογενών Γερμανίας μαζί με την αγαπημένη Χρύσα Σάμου.

Ήταν μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή βραδιά.

Ξεχωριστή από το κοινό που η πλειονότητα του ήταν α΄και β΄γενιά μεταναστών.

Ξεχωριστή επίσης από την παρουσία της Χρύσα Σάμου,δημιοσιογράφου της Διασποράς,πόσα επιπλέον μας είπε και ζωντανέψαμε με τα εύστοχα ερωτήματά της που πρoκάλεσαν αληθινό διάλογο.

Ξεχωριστή από την παρουσία αγαπημένων φίλων.

Μαζί με τις Χρ.Σάμου-Ευγ.Γκουτσοκώστα

 Ευχαριστώ το Σύλλογο και προσωπικά την Ευαγγελία Kουτσιοκώστα για τα όσα συγκινητικά μας είπε, τον Γρ.Ντέκο και όλο το Συμβούλιο.

Την Χρ.Σάμου για την υπέροχη παρουσία της και το Βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης,αλλά και όλους όσους παραβρέθηκαν και μπορέσαμε στο χρόνο που είχαμε να μιλήσουμε.