«Το Διώροφο της Τσιμισκή», Γ.Φώτου, εκδ. Ψυχογιός
Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου / συγγραφέας – εκπαιδευτικός / helenarzan@gmail.com
Λοιπόν Πέρσα μου, το ζητούμενο με τον άνθρωπο είναι να αντιλαμβανόμαστε τις αληθινές διαστάσεις των όποιων καταστάσεων ζει και να είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή σε εγρήγορση. Συχνά η πραγματικότητα δε βρίσκεται σε αυτά που φαίνονται, αλλά πίσω τους. Τη διορατικότητα δεν την έχουν όλοι, αλλά και αυτοί που την έχουν πολλές φορές δε θέλουν να τη δεχτούν,τους ξεβολεύει.τους βγάζει από τον εφησυχασμό τους…σελ.139..141
Στο παραπάνω απόσπασμα, που αποτελεί την έναρξη του κεφαλαίου «Όταν οι μαύρες ομπρέλες κρύβουν τον ήλιο», η συγγραφέας Γιώτα Φώτου επιλέγει με την φωνή/μαρτυρία της διασωθείσας Εβραίας γιαγιάς Ρόζας, κάτι που συνειδητά και επιτυχημένα ακολουθεί και σε όσα από τα κεφάλαια χρειάζεται να παρέμβει και να ακουστεί η φωνή της οικογένειας Χαραλαμπίδη, να μας δώσει όλα εκείνα τα γεγονότα που αφορούν τη δική της οικογένεια πριν, κατά και μετά την Κατοχή, αλλά και την ζωή, τις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις της ευρύτερης κοινωνίας στη Θεσσαλονίκη.
Η ανατριχιαστική μαρτυρία της Ρόζας Ναζάρι προς την εγγονή της Πέρσα, γίνεται με απόλυτο σεβασμό προς τους 50000 Εβραίους που χάθηκαν στο Άουσβιτς, ενώ παράλληλα ο αναγνώστης ανακαλύπτει μέσα από την αφήγησή της ηρωίδας την ειλικρίνεια του χαρακτήρα της και τη θέλησή της να αποδώσει τις ευθύνες με περισσή δικαιοσύνη τόσο προς τους Ναζί όσο και προς τους συνεργάτες τους...Περισσότερα thinkfree
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου