Με το ΕΚΕΒΙ στην Άνδρο.

2 Νοεμβρίου έχω φτάσει στη Ραφήνα με ασταμάτητη βροχή και τους αέρηδες να κρατούν τα πλοία δεμένα, όμως αργά το βράδυ τελικά το απαγορευτικό δεν ισχύει και έτσι επιβιβάζομαι στο πλοίο με μόνο προορισμό την Άνδρο. Αργά δένουμε στο λιμάνι και εκεί με περιμένει η κ. Χατζόγλου Δέσποινα, Δ/τρια του Δημοτικού χώρας Άνδρου, με τον σύζυγό της κ.Αλέκο. Το χαμόγελό και η ζεστασιά τους για το υπόλοιπο της νύχτας απομακρύνουν κάθε κούραση και αγωνία για αυτό το ταξίδι.
Το ταξίδι του βιβλίου από εκείνη τη στιγμή και για δυο μέρες
ξεκινά με την υποστήριξή του ΕΚΕΒΙ.

3 Νοεμβρίου, βρίσκομαι από νωρίς στο σχολείο, που από μήνες

τώρα με την επιμονή και την αγάπη της για τη λογοτεχνία η κ. Χατζόγλου, με περιμένει μαζί με τα 120 παιδιά που έχουν διαβάσει, διασκευάσει και δημιουργήσει ακόμα και μικρά ποιήματα, με αφορμή τα βιβλία μου.

Οι δάσκαλοι από τη στιγμή της γνωριμίας μας με κερδίζουν μιας και αντιλαμβάνομαι πως υποστήριξαν την ιδέα της κ. Χατζόγλου και εργάσθηκαν μαζί με τους μαθητές τους.

Την πρώτη αυτή μέρα, ήρθα σε επαφή με την Α΄και τη Β΄τάξη. Τα παιδιά συμμετείχαν στη δράση της ηρωίδας που επέλεξαν να διαβάσουν "της Μαλένας με τα κίτρινα γυαλάκια". Για δυο ώρες μέσα από υπόδηση ρόλου και με την ηρωίδα προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε μεθοδολογικά διαφορετικά το βιβλίο και από ότι έδειξαν οι μικροί μαθητές το χάρηκαν αλλά και πρότειναν τρόπους αποδοχής του άλλου, του διαφορετικού Η Μαλένα, λοιπόν μαζί τους απέκτησε ζωή και φωνή, τέλος έγραψαν πάνω της μηνύματα, "αγάπης, ειρήνης, ζωής και χαράς" και ζήτησαν να τα μεταφέρω σε όποια σχολεία εν καιρώ θα επισκεφτώ. Ο ενθουσιασμός των παιδιών αλλά και ο διάλογος που προηγήθηκε ήταν εκπληκτικός και αυτό απέδειξε πως οι δάσκαλοί τους εργάσθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση με επιτυχία και μάλιστα καθ όλη την γιορτή του βιβλίου ήταν μαζί συμμετέχοντας και οι ίδιοι στη δράση.
Και η πρώτη μέρα έκλεισε, με την Δ΄τάξη να θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου με ερωτήματα που είχε ετοιμάσει τόσο για τα τρία βιβλία που είχε διαβάσει, "Το ταξίδι των κύκνων, Στο μισό του ουρανού και τα Κόκκινα αθλητικά παπούτσια" όσο και για ποιο γενικές ερωτήσεις που αφορούσαν τη λογοτεχνία. Ώριμο κοινό που μου έδειξε πως αγωνιά για προβλήματα του πλανήτη, ενώ ενδιαφέρεται και το απασχολούν οι ανθρώπινες σχέσεις όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από τα βιβλία. Η συζήτησή μας τελείωσε με μια συνήθη ερώτηση μου:" Πόσοι από εσάς γράφετε ιστορίες ποιήματα και δεν το ξέρει ακόμα κανένας".

Η απάντηση έδειξε όπως πάντα, πως είναι αρκετοί και μάλιστα αποκαλύφτηκαν για πρώτη φορά μπροστά στους συμμαθητές τους. Και εδώ οι εκπαιδευτικοί στο χρόνο που είχαν κατάφεραν να δουλέψουν με τα βιβλία που επέλεξαν από μόνα τους τα παιδιά για να έχουν αυτή την εξαιρετική παρουσία.

4Νοεμβρίου, και η Γ΄τάξη κρατώντας στα χέρια "Τα γυαλάκια της Μαλένας"

και "Δεν έφταιγα εγώ" μπήκαν δυναμικά με ερωτήσεις και απορίες και στη συνέχεια μέσα από διαδραστικό παιχνίδι ζωντάνεψαν τη Μαλένα αφού πρώτα κατασκεύασαν την χάρτινη κούκλα. Η τάξη αυτή με την ζωντάνια της αλλά και με την αγάπη που μίλησε για ότι διάβασε με συγκίνησε, μαζί και οι δάσκαλοί τους που και σε αυτή την περίπτωση ήταν υποστηρικτές αυτής της εκδήλωσης αλλά και της προηγούμενης δουλειάς με τα παιδιά.

Η μέρα αλλά και η παρουσία μου στο σχολείο της Χώρας Άνδρου, τελείωσε με την Ε΄και την Στ΄τάξη, μόνο που ήταν πέραν όσων περίμενα. Η Στ΄τάξη λοιπόν με αιφνιδίασε με μια συνέντευξη που πήρε μπροστά σε όλους. Τα ερωτήματα είχαν ετοιμαστεί από τα παιδιά με την υποστήριξή της δασκάλας τους. Αμέσως μετά το κλείσιμο της συνέντευξης ακολούθησαν ερωτήματα ουσιαστικά που μας κρατούσαν όλους παρ όλη την κούραση της ώρας. Και ενώ πίστευα πως έτσι θα κλείσει αυτή η όμορφη γιορτή της λογοτεχνίας, η Ε΄τάξη είχε άλλη άποψη μαζί με τον δάσκαλό τους. Τρία βιβλία μου"Φιλαρέτη και Πάτης, Η πόλη του βασιλιά, Ένα ζευγάρι κόκκινα αθλητικά παπούτσια", παρουσιάστηκαν από ολιγομελή ομάδα σε κάθε βιβλίο, με ελεύθερη συναρπαστική διασκευή, ενώ στο κλείσιμο το θεατρικό δρώμενο ολοκληρωνόταν με ένα ποίημα που αφορούσε το βιβλίο.

Κατασυγκινημένη, ευτυχισμένη, χαρούμενη και αισιόδοξη αποχαιρέτησα την κ. Χατζόγλου που τελικά η ιδέα της να με προσκαλέσει για να υποστηρίξει το βιβλίο μέσα στο σχολείο πέτυχε, αφού όλα τα παιδιά στο χρόνο που είχαν διάβασαν,ταξίδεψαν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που τα ίδια επέλεξαν, έδρασαν αλλά και γέννησαν δικά τους κείμενα και φυσικά ήρθαν σε επαφή με το βιβλίο.
Όμως σίγουρα η δική της αγάπη και πίστη για τη λογοτεχνία δεν θα είχε αυτό το αποτέλεσμα αν οι εκπαιδευτικοί, που μάλιστα είναι οι περισσότεροι νεοδιόριστοι δεν την υποστήριζαν, έτσι τους ευχαριστώ όλους "Νίκο, Αλεξάνδρα, Άννα, Νικήτα,Ηλέκτρα, Αλίκη, Μαρία, Κάιτη, Ιουλία,Γιώργο,Βάσω,Βάσια ".

Κλείνοντας δεν μπορώ να μην θυμηθώ το πάθος και την αγάπη στα λόγια της υποδιευθύντριας, Λαμπριάδου Μαρίας, για τη λογοτεχνία.

Επίσης δεν θα ξεχάσω ότι μου εμπιστεύτηκε η Ιουλία Πέττα.
" Ένας μαθητής μου, στην Στ΄τάξη δεν είχε μέχρι σήμερα ανοίξει λογοτεχνικό βιβλίο, τον πρόσεχα πως σας άκουγε και σας παρατηρούσε ενώ παράλληλα θυμόμουνα τα λόγια της μητέρας του που μου είχε εμπιστευτεί το πρωί: Πρώτη φορά τον είδα να αγοράζει και να διαβάζει ένα βιβλίο και να μου αποκαλύπτει πως, τελικά δεν είναι και άσκημο να διαβάζεις.

Ιουλία, αυτό είναι που μας βγάζεις από το χώρο μας, όσους γράφουμε και μας οδηγεί να έρθουμε σε επαφή με τα παιδιά για να δείξουμε το δρόμο σε αυτόν τον έναν που μέχρι σήμερα δεν έτυχε να γνωριστεί με το βιβλίο.

Τέλος κρατώ την υπέροχη δουλειά του Τινιακού Γιώργου, που μαζί με τα παιδιά της Ε΄προσέγγισαν μεθοδολογικά τα βιβλία μέσα από το Θεατρικό δρώμενο αφού κατάφερε να τους εμψυχώσει και να τους δώσει το χώρο και το χρόνο να διασκευάσουν κομμάτια των βιβλίων αλλά και να γεννήσουν στίχους.

Μπράβο παιδιά!

Δεν θα μπορούσα όμως να κλείσω αυτό το κείμενο αν δεν αναφερόμουν και σε μια παρουσία έκπληξη, αυτής της δεύτερης μέρας, που από νωρίς το πρωί μέχρι τέλους ήταν κοντά μας η Σχολική Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκ/σης, Ειρήνης Βλαστάρη. Η συμμετοχή της δεν ήταν τυπική αλλά ουσιαστική. Από τις συζητήσεις μας τόσο της προηγούμενης νύχτας αλλά και της συγκεκριμένης μέρα αντιλήφθηκα πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που πραγματικά υποστηρίζει τη λογοτεχνία και δουλεύει μέσα από αυτή τόσο με τους εκπαιδευτικούς αλλά και με τα παιδιά αφού είδα πως μαζί τους έχει δημιουργήσει μια ομάδα θεατρικής δράσης που δημιουργεί

Αφήνοντας την Άνδρο θέλω να ευχαριστήσω το ΕΚΕΒΙ πραγματικά για την υποστήριξή του, το ταξίδι αυτό δεν θα ήταν εφικτό εάν δεν υπήρχε το πρόγραμμα συγγραφείς στα σχολεία.

Επίσης ευχαριστώ τις εκδόσεις Ψυχογιός, για το υλικό που έστειλαν στο σχολείο για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το διαδραστικό παιχνίδι με εξήντα παιδιά.

Τέλος την Δ/τρια και φίλη πλέον Δέσποινα Χατζόγλου, για την πρόσκληση, οργάνωση, υποδοχή και φιλοξενία της.

Όμως όλες αυτές οι καταπληκτικές στιγμές συνοδεύονται και από μια σκιά. Αφορούν το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου, αυτού του ιστορικού, πανέμορφου, νησιού που είναι σε κακή κατάσταση και δεν τιμά τον τόπο και τα παιδιά του. Εύχομαι σε μερικά χρόνια να καταφέρει να κατασκευαστεί νέο κτίριο που τους αξίζει. Δυστυχώς δε φτάνει μόνο να έχουμε άριστο εκπαιδευτικό προσωπικό ( Που εδώ υπάρχει), πρέπει να υπάρχει και χώρος κατάλληλος, αρμονικός για να διαπαιδαγωγούνται σωστά οι παιδικές ψυχές που τον μοιράζονται.

Με αγάπη και φιλία,

Έλενα Αρτζανίδου