Στις παιδικές βιβλιοθήκες Καρδίτσας 27/3 και 28/3 και στο 6ο Δ.Σ Καρδίτσας-Δευτέρα 26/3 στο 3ο και 6ο Νηπιαγωγείο Συκεών.

Το απόγευμα της Τρίτης 27/3 είχα τη χαρά, ύστερα από κάλεσμα των παιδικών βιβλιοθηκών Καρδίτσας και με την υποστήριξη των εκδόσεων Ψυχογιός, να τις επισκεφτώ και να παρουσιάσω το "Δεν ντρέπομαι πια" σε μικρούς φίλους αλλά και γονείς.Η
δημιουργική γραφή τους συνεπήρε ακολούθησαν δικά μ
ου ερωτήματα αλλά και δικές τους τοποθετήσεις που αφορούσαν τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα της αναπτυξιακής διαταραχής.

Ευχαριστώ τους υπεύθυνους τωνΒιβλιοθηκών Καρδίτσας κ.Σάκη και την κ.Ντίνα, που καταφέρνουν και κρατούν ανοικτές 9 βιβλιοθήκες με αγάπη και σκληρή εργασία για να εξυπηρετήσουν το κοινό που αγαπά να διαβάζει.

Επίσης ευχαριστώ το Βιβλιοπωλείο "Βασιλάκου" και την κυρία Βασιλάκου για την υποστήριξη και την παρουσία της αυτές τις δυο μέρες.

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλα τα παιδιά που ήταν κοντά μου και

είχαν την διάθεση να συμμετέχουν με κέφι,αλλά και τους γονείς. Όσο για τα νήπια με τους γονείς τους τα ευχαριστώ για την υπομονή αλλά και για τις ωραίες ζωγραφιές τους με αφορμή το βιβλίο.

Την Τετάρτη 27/3 μαζί με τους δυο υπεύθυνους των Βιβλιοθηκών Καρδίτσας επισκεφτήκαμε το 6ο Δ.Σχ Καρδίτσας.Οι μαθητέςς και οι εκπαιδευτικοί μας περίμεναν.Το ενδιαφέρον τους και οι απορίες τους προκάλεσαν για ώρα το διάλογο.Μια ζεστή μεγάλη παρέα που διαβάζει.

Ευχαριστώ όλους τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς για την υποδοχή.

Επίσης το τμήμα της κ.Ελπίδας που είχα την ευκαιρία να γνωριστώ καλύτερα μαζί τους παρουσιάζοντας τους το "Δεν ντρέπομαι πιά" και να συνομιλήσω και με αυτούς για τα παιδιά με αυτισμό.

Λίγες ώρες πριν την αναχώρησή μου είχα τη μεγάλη χαρά αλλά και συγκίνηση να ξαναβρεθώ με τη φίλη από τα χρ

όνια που φοιτούσαμε στην Καρδίτσα και στη Σχολή Νηπιαγωγών, την αγαπημένη μου Βάσω Αλεξίου.Βασούλα τι και αν πέρασαν τα χρόνια η φιλία μας παραμένει και θα συνεχίσει.

Τη Δευτέρα 26/3/2012 είχα τη μεγάλη χαρά να βρεθώ κοντά σε δυο τμήματα Νηπιαγωγείων του 3ου και 6ου Συκεών.Ο Αλέξανδρος από το "Δεν έφταιγα εγώ" είχε την τιμητική του στο τμήμα της κ.Τασούλας Νεοφυτίδου.

Ερωτήσεις όπως:

-Τον Αλέξανδρο τον ξέρεις;

-Έχεις παιδιά;

ή στο άλλο τμήμα της κ.Μαρίας, ξεπετάχτηκε η Μαλένα από τις σελίδες του βιβλίου, "Τα γυαλάκια της Μαλένας" και τα παιδιά επέμεναν να μάθουν:

-Τη Μαλένα την ξέρεις;

-Γιατί έγραψες για τα γυαλάκια;

-Εμένα με κοροϊδεύουν σαν τη Μαλένα, εσύ πως το σκέφτηκες;

όμως δε μείναμε στα λόγια ζωντανέψαμε και τις κούκλες από τους ήρωες.Πόσο όμορφα πέρασα, Η πιο γλυκιά ανάσα για να ξεκινήσει η εβδομάδα μου.Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ πολύ να είστε καλά όπως και οι δασκάλες σας.

Να 'στε καλά και να ξανανταμώσουμε.
.

Και όταν οι σελίδες κλείνουν τα φώτα,οι παρέες συναντιούνται.

Μια βδομάδα πέρασε από την επίσκεψή μου στη Ρόδο.Δυο μεγάλα Δημ.Σχολεία, ένα Νηπιαγωγείο και μια εκδήλωση για την παρουσίαση του"Δεν ντρέπομαι πιά" στο ΔΚΣΚΜΡόδου.

Και όταν οι σελίδες των βιβλίων έκλεισαν από κάθε συνάντηση συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, παλιοί και νέοι φίλοι

από το νησί με ένα ποτήρι κρασί μεταφερθήκαμε για πολλές κουβέντες στον "Κούκο" και το πρωί του Σαββάτου με συντροφιά τον ήλιο περπατήσαμε στο Μαντράκι.

Το νησί, μισό βήμα πριν την υποδοχή των χιλιάδων τουριστών, μου χάρισε αυτή τη μοναδική του ηρεμία αυτής της εποχής και μυρωδιές από τα πρώτα μπουμπούκια της Άνοιξης που ευτυχώς ξύπνησε.

Φίλοι μου καλή αντάμωση τον Ιούλιο για πολλές πολλές μέρες ξεκούρασης,γραφής, αλλά και για μια άλλη μας λογοτεχνική συνάντηση με αφορμή το μυθιστόρημά μου που τέλη Απρίλη θα εκδοθεί από τις Εκδόσεις ManusScripta στην Κύπρο.

Θέμα της ιστορίας οι Γκασταρμπάιτερ(οι φιλοξενούμενοι εργάτες),στη Γερμανία και το Βέλγιο την περίοδο

1960-1974,όμως περισσότερα πολύ σύντομα στο blog για μια πρώτη επαφή και γνωριμία,πριν το βιβλίο φτάσει στα βιβλιοπωλεία,

με την ιστορία των χιλιάδων

μεταναστών από όλη την Ελλάδα και κυρίως από τη

Βόρεια Ελλάδα.

Η Ελένη Σβορώνου γράφει για το βιβλίο "Ο κρυμμένος θησαυρός της τσέπης", στο diavasame.gr

Η Ελένη Σβορώνου γράφει για τον "Κρυμμένο θησαυρό της τσέπης¨Ψυχογιός.
Πολλά παιδιά έχουν την τάση να κλέβουν μικροπράγματα χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για εκκολαπτόμενους λωποδύτες! Μερικοί ενήλικες μάλιστα διατηρούν το «χούι» να κλέβουν, πού και πού, κάτι μικρό από ένα μαγαζί. Ένας γνωστός μου έχει εξειδικευτεί στα στυλό. Του αρέσει να κλέβει από χαρτοπωλεία στυλό, αυτό και τίποτα άλλο. Το πάθος του συλλέκτη φαίνεται ότι συνδυάζεται με τη γλύκα του κλεψιμαίικου και προσδίδει στο λάφυρο μια ιδιαίτερη λάμψη. Σίγουρα θα παίζει ρόλο και η αδρεναλίνη που ανεβαίνει κατά τη διαδικασία της διεξαγωγής του εγκλήματος! Για το παιδί όμως που κλέβει πράγματα συστηματικά είναι αλλιώς. Πίσω από την πράξη του κρύβεται ένα έλλειμμα.

Έλλειψη προσοχής, στοργής, φιλίας και αγάπης. Μια αγωνία, ένα άγχος ή μια στεναχώρια. Αν δεν σκύψεις να δεις την αιτία και απλώς επιπλήξεις τον μικρό δράστη, όταν αντιληφθείς την «παραβατική» του συμπεριφορά, μπορεί να γιατρέψεις το σύμπτωμα, όχι όμως και την αιτία που το προξένησε.

Ο μικρός Γαβρήλος λιμπίζεται τα ολοκαίνουρια και λαμπερά μολύβια της διπλανής του, της Τζίνας. Αυτά δεν είναι μολύβια, είναι αληθινοί θησαυροί...

Περισσότερα πηγαίνετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση κάτω εδώ:

http://www.diavasame.gr/book.cfm?itemID=1043

Με το "Δεν ντρέπομαι πιά" συναντηθήκαμε το βράδυ 16Μαρτίου στο ΔΚΣΜΡόδου-Πρωί της ίδιας μέρας επισκέφτηκα με το ΕΚΕΒΙ στο 2ο Δ.Σ Ρόδου

Στο μοναδικό κτίριο της χώρας μας, το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου,που φιλοξενεί συγγραφείς και μεταφραστές όλη την περίοδο και από όλες τις χώρες που το επιθυμούν, αλλά αποτελεί και τον πυρήνα πολλών πολιτιστικών δράσεων για τα παιδιά και τους ενήλικες παρουσιάστηκε χθες το βράδυ 16 Μαρτίου 2012,το βιβλίου μου "Δεν ντρέπομαι πιά",Ψυχογιός.
Η Ασημίνα Τσιμπιδάκη, Λέκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Ρόδου, φώτισε πλευρές του βιβλίου και ανέδειξε μοναδικά την ιδιαιτερότητα του ήρωα,αυτού του αυτισμού. Ήταν μια εκδήλωση άριστα οργανωμένη από τους υπεύθυνους του Κέντρου. Η μεγάλη προσέλευση μικρών και μεγάλων μαζί με τα όσα συζητήσαμε με αφορμή το βιβλίο με συγκίνησαν.

Ευχαριστώ το ΔΚΣΜΡ για την υποστήριξη,το κάλεσμα και την υλοποίηση αυτής της εκδήλωσης.Ευχαριστώ προσωπικά τον αντιδήμαρχο πολιτισμού κ.Διακομανώλη για την παρουσία του και την εισήγησή του, αλλά και της Νάνσης Τρυποσκούφη και Μαρίας Σπανού που φρόντισαν για την όλη αυτή την επιτυχημένη παρουσίαση του βιβλίου μου.
Το "Δεν ντρέπομαι πιά", μπόρεσε να συνομιλήει με τους παρευρισκομένους για ένα τόσο έντομο πρόβλημα παγκόσμια μέσα από την ιστορία του Κέκου και του Φώτη.
Τέλος ευχαριστώ το Βιβλιοπωλέιο "Δέντρο",για την υποστήριξει της εκδήλωσης και της εκδόσεις Ψυχογιός που με στηρίζουν όλα αυτά ταχρόνια.

Πρωί της ίδιας μέρας και στην είσοδο του ξενοδοχείου με περίμενε ο Δ/ντής 2ου Δ.Σ Ρόδου
κ.Ελένης για να με συνοδέψει στο σχολειό του και στους μαθητές των Α΄τάξεων που με περίμεναν.Η ζεστή υποδοχή και οι πρώτες κουβέντες μαζί του έδειξαν πως η μέρα μου θα ήταν καταπληκτική.
Δεν έπεσα έξω αφού μαζί με τους τριάντα επτά μαθητές των Α΄τάξεων, και τις δασκάλες τους, Σοφία Καρλή,Μαίρη και Ελένη, οι ώρες γνωριμίας, δημιουργικής γραφής, αλλά και των πολλών ερωτημάτων από τους μαθητές που αφορούσαν τα γιατί,το πως της συγγραφείς.Το που και πότε, η μέρα ομόρφυνε διπλά και η διάθεση μου συνέχισε χαρούμενη.Με τη Δ΄τάξη συνομιλήσαμε και η μέρα έφτασε στο τέλος της.
Ευχαριστώ το Δ/ντή για την εγκάρδια υποδοχή του και την θετική υποστήριξη του προγράμματος της φιλαναγνωσίας. Από καρδιάς ευχαριστώ τη Σοφία Καρλή για την πρόσκληση, αλλά και την κ.Μαίρη,την κ. Ελένη και την κ.Δέσποινα της Δ΄τάξης, που δούλεψαν από κοινού με τους μαθητές τους και συνεχίζουν τη συστηματική ενασχόληση και επαφή των μαθητών με τα βιβλία.
Ευχαριστώ όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου που με υποδέχτηκαν και μπόρεσα έστω για λίγο να τους γνωρίσω.
Στα παιδιά στέλνω την αγάπη μου και την ευχή για πολλά ταξίδια μέσα από τα βιβλία.

Με το ΕΚΕΒΙ στο 18ο Δ.Σ. Ρόδου και στο 17ο Νηπαιγωγείο.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012 ξεκίνησα τη μέρα μου στο 17ο Νηπιαγωγείο Ρόδου. Ήταν στην ίδια αυλή με το 18ο Δ.Σ Ρόδου που με είχε προσκαλέσει μέσω του προγράμματος του ΕΚΕΒΙ.Μου το ζήτησαν μια βδομάδα πριν, άρα δεν μπορούσα να το αρνηθώ στους 30 μαθητές,αλλά και συναισθηματικοί δεσμοί με το σχολείο.Ήταν η οργανική μου πριν 25 χρόνια που υπηρέτησα για δύο έτη μαζί με τη σημερινή Διευθύντρια Ζωή Σιαραπτσή.Εξαιρετική προετοιμασία και πολλά ερωτήματα με πολλά γιατί.Κρατώ αυτό του μικρού φίλου με αφορμή το βιβλίο που διάβασαν ¨Δεν έφταιγα εγώ:

"Γιατί ο Αλέξανδρος είπε όλη την αλήθεια στην αδερφή του και όχι στη μαμά του; "

Την απάντηση την έδωσε κάποιος άλλος:"Γιατί η Αφροδίτη τον ρώτησε".

Η συνέχεια της μέρα ήταν το Δημοτικό σχολείο.Το κάλεσμα που αφορούσε όλες τις τάξεις ήρθε από τον Δ/ντή Νίκο Κωσταρά, που πιστεύει και αγαπά τη Λογοτεχνία.Η υποδοχή του μαζί με τον Υποδιευθυντή ζεστή και φιλική.Το σχολείο είναι πολύ όμορφο,φωτεινό, περιποιημένο μάλιστα διαθέτει μια μοναδική και εξοπλισμένη αίθουσα Χημείου που δυστυχώς δεν έχει ενεργοποιηθεί όπως έχει τις δυνατότητες και το επιδιώκει ο Δ/ντης.Οι τάξεις με τους δασκάλους τους είχαν διαβάσει και είχαν προετοιμαστεί με πολλά ερωτήματα,θεατρικά δρώμαενα και εικαστικές δημιουργίες. Η έναρξη έγινε με τα πρωτάκια που μαζί τους υλοποίησα ένα πρόγραμμα ¨"Δημιουργικής γραφής και φιλαναγνωστική δράσης" με το βιβλίο "Ο κρυμμένος θησαυρός της τσέπης".Οι ήρωες από τα Μυστικά και ψέματα,Η πόλη του Βασιλιά, Τα σιδεράκια της Φαρφιρώς,Το μισό του ουρανού έζησαν για τέσσερις ώρες μέσα από τις φωνές και τις απορίες των μαθητών.Το σχολείο διαβάζει μένει να το συνεχίσει.

Ευχαριστώ από καρδιάς τα παιδιά και κρατώ δυο από τα πολλά ερωτήματα τους:"Αντέχετε και στην κακή κριτική και τι κάνετε;","Κυρία με τα δικά σας βιβλία ξεκίνησα τώρα σκέφτομαι να διαβάζω και άλλα βιβλία".

Ευχαριστώ όλους τους εκπαιδευτικούς για τη συνεργασία μας. Στο Δ/ντή του σχολείου εύχομαι να πετύχει τα οράματά του για τους μαθητές του και το ίδιο το σχολείο.

Μέρος της συνέντευξης στο Kosvoice στο Βασίλη Κουτσιαρή

Συνέντευξη στο Kosvoice

1. Μιλήστε μας για τη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών, Μαθητών και Φοιτητών «Αχιλλέας Καψάλης» όπου είστε ιδρυτικό μέλος.

Η σκέψη μου για τη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών γεννήθηκε από την αγάπη μου προς το βιβλίο, αλλά και από την περσινή μου συστηματική ενασχόληση στη Δ/νση Π.Ε Αν. Θεσσαλονίκης με τη Φιλαναγνωσία. Τέλη Μαΐου 2011 κάνοντας τον απολογισμό, του τι κάναμε στα πλαίσια του προγράμματος Φιλαναγνωσίας με τους εκπαιδευτικούς της Διεύθυνσής μας, και συζητώντας με το Δ/ντή Εκπαίδευσης Π.Ε Αν.Θεσ/νίκης κ. Μιχάλη Καλογραία την περαιτέρω πορεία μας του πρότεινα κάποιες ιδέες, μια από αυτές ήταν και η ίδρυση Λέσχης Εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών στο χώρο της Δ/νσής μας, αλλά και η δημιουργία ενός blog. Η Λέσχη μας θα είχε συγκεκριμένο σκοπό και στόχο. Στο κέντρο αυτής της προσπάθειας θα ήταν το ελληνικό παιδικό βιβλίο και οι δράσεις
Περισσότερα στη στήλη Δημοσιεύσεις -Κριτικές

Στη Ρόδο με το ΕΚΕΒΙ και το "Δεν ντρέπομαι πιά"Ψυχογιός.

Το ταξίδι από τα χθες στο σήμερα με τον Κέκο, και το «Δεν ντρέπομαι πιά», για παρέα στη Ρόδο, τον τόπο της καρδιάς μου.
Πολλά χρόνια πριν υπήρξε ένα καθημερινό ταξίδι-παιχνίδι του μυαλού που γεννούσε ιστορίες με τα σύννεφα που αρμένιζαν στον ουρανό και άλλοτε έμοιαζαν με βάρκες και άλλοτε με σκούνες και όταν ο αέρας θέριευε τότε εκείνα καθώς έτρεχαν ήταν λες μάγισσες και δράκοι.
Το παιχνίδι συνέχιζε και η ψυχή κοντά του γέμιζε, χόρταινε, ηρεμούσε, μέχρι που έφτασε η εποχή που ο ουρανός δε φαινόταν από τα νέφη ή πάλι ο χρόνος και το τρεχαλητό δε μου επέτρεπαν να κοιτάξω ψηλά για να παίξω μαζί τους και τότε η ψυχή μαράθηκε, μελαγχόλησε και άρχισε να πονά και να αναζητά λύση.
Πέρασαν χρόνια και έγινε κάτι μαγικό, το χέρι πήρε το μολύβι και άρχισε να γράφει ιστορία στο χαρτί και μετά και άλλη και άλλη και οι σελίδες με μάγους και κουρσάρους, φίλους και άλλους περίσσεψαν.
Έτσι ξεκινούσε η ιστορία μου πριν λίγες μέρες στην ανάρτησή μου που αφορούσε την επίσκεψή μου με αφορμή την παρουσίαση του "Δεν ντρέπομαι πία" στον τόπο μου το Κιλκίς, έτσι όμως αποφάσισα να ξεκινήσει και για τον τόπο που τα τελευταία 25 χρόνια επέλεξα για τόπο μου, για την πατρίδα της καρδιάς μου,για το νησί μου, τη Ρόδο.
Αμέσως μετά το πρώτο βιβλίο μου το 1997,τα χρόνια που ακολούθησαν το χέρι συνέχισε να γράφει, μόνο που αντί του χαρτιού επέλεξε να συνεχίζει να γράφει πατώντας τα πλήκτρα του υπολογιστή στον τόπο που επέλεξα τη Ρόδο, με τη θετική ενέργεια και την ηρεμία που μου χαρίζει στις ώρες δημιουργίας,περισυλλογής και αναζήτησης.
Σε αυτήν την πατρίδα, τη Ρόδο, γυρίζω και ξαναγυρίζω πότε για τη συγγραφή του κάθε μου βιβλίου,πότε για την παρουσίαση αυτής της δουλειάς μου.
Έτσι και τώρα επιστρέφω στον τόπο της καρδιάς μου τη Πέμπτη 15Μαρτίου και 16Μαρτίου, με το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας του ΕΚΕΒΙ, στο 18οΔ.Σ Ρόδου και 2ο Δ.Σ Ρόδου. Ενώ το απόγευμα της Παρασκευής μαζί με τη Λέκτορα του Παιδ.Τμήμ.Ρόδου κ.Τσιμπιδάκη, θα μιλήσουμε για το βιβλίο και τον αυτισμό, στο αγαπημένο Διεθνές Κέντρο Συγγραφέωμ και ΜΡ, στο καλοκαιρινό σπίτι που έχω περάσει κάποια καλοκαίρια μαζί με άλλους πολλούς δημιουργούς από κάθε γωνιά της γης.
Η παρουσίαση του "Δεν ντρέπομαι πιά",εικονογράφηση Χρ.Δήμου από τις Εκδόσεις Ψυχογιός θα γίνει στις18.30μ.μ

Mε το ΕΚΕΒΙ στο 1ο Δ.Σ Πολυκάστρου.

Με το πρόγραμμα συγγραφείς στα σχολεία του ΕΚΕΒΙ επισκέφτηκα το 1ο Δ.Σ Πολυκάστρου.
Η ζεστή υποδοχή της Δ/ντριας Ντίνας Τσαβδάρη με συγκίνησαν.Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της για τη φιλαναγνωσία έγινε αφορμή της πρόσκλησής μου.Η γνωριμία και επαφή μου με τις δύο Β΄τάξεις ήταν πολύ όμορφη.Τα παιδιά αφού είχαν διαβάσει με τις δασκάλες τους είχαν ερωτήματα που έπρεπε να απαντηθούν και έτσι οι ώρες κύλησαν.Μια πολύ όμορφη μέρα κοντά τους σε ένα πολύ φιλικό σχολείο.
Ευχαριστώ τη Δ/ντρια και τις δύο εκπαιδευτικούς κ.Μαρία και κ.Σοφία, και εύχομαι το πρόγραμμα της φιλαναγνωσίας να συνεχίσει πιο δυναμικά, ενώ η διάθεση τους να δημιουργηθεί χώρος φιλαναγνωσίας να καταφέρει να γίνει πραγματικότητα .
Παιδιά σας ευχαριστώ όλους και ελπίζω να συνεχίσετε να διαβάζετε ότι σας ομορφαίνει την ψυχή και σας ταξιδεύει.

Δεν ντρέπομαι πιά, στο Κιλκίς 7/3/2012, με τον Κέκο για παρέα.

Το ταξίδι από τα χθες στο σήμερα με τον Κέκο,
από το «Δεν ντρέπομαι πιά», για παρέα.
Πολλά χρόνια πριν υπήρξε ένα καθημερινό ταξίδι-παιχνίδι του μυαλού που γεννούσε ιστορίες με τα σύννεφα που αρμένιζαν στον ουρανό και άλλοτε έμοιαζαν με βάρκες και άλλοτε με σκούνες και όταν ο αέρας θέριευε τότε εκείνα καθώς έτρεχαν ήταν λες μάγισσες και δράκοι.
Το παιχνίδι συνέχιζε και η ψυχή κοντά του γέμιζε, χόρταινε, ηρεμούσε, μέχρι που έφτασε η εποχή που ο ουρανός δε φαινόταν από τα νέφη ή πάλι ο χρόνος και το τρεχαλητό δε μου επέτρεπαν να κοιτάξω ψηλά για να παίξω μαζί τους και τότε η ψυχή μαράθηκε, μελαγχόλησε και άρχισε να πονά και να αναζητά λύση.
Πέρασαν χρόνια και έγινε κάτι μαγικό, το χέρι πήρε το μολύβι και άρχισε να γράφει ιστορία στο χαρτί και μετά και άλλη και άλλη και οι σελίδες με μάγους και κουρσάρους, φίλους και άλλους περίσσεψαν. Μαζί περίσσεψαν και τα βιβλία μου και δίπλα στην Πρόμις, τη Φιλαρέτη, τη Μαλένα,την Κίτη,τον Καλέα, την Κάρ και το Γαβριλάκη, ήρθαν και άλλοι πολλοί ήρωες μου αυτά τα δεκαπέντε χρόνια και από κοντά ο τελευταίος ο μικρότερός μου, ο Κέκος από το «Δεν ντρέπομαι πιά», που με παίρνει τελευταία από το χέρι και με συνοδεύει σε Βιβλιοθήκες,όμορφα σχολειά που πλημμυρίζουν ζωντάνια, κέφι, και όνειρα. Με ακολουθεί σε καλέσματα και συμμετέχει στις κουβέντες που κρύβουν αγωνίες, χιούμορ και αντιθέσεις
Με τον Κέκο και αύριο το βράδυ θα ταξιδέψουμε και θα βρεθούμε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κιλκίς, τον τόπο μου, την περιοχή που μου χάρισε τον αέρα και τις μυρωδιές της για έξι χρόνια.Τη γη που περπάτησα, έπαιξα και πρωτοδημιούργησα τις ιστορίες μου.
Το ταξίδι που από το Κιλκίς ξεκίνησε ύστερα από τόσα χρόνια συνεχίζει, μόνο που οι ήρωες έχουν αλλάξει.Τα σύννεφα έδωσαν τη θέση τους σε πιο αληθινούς ήρωες που μοιάζουν πιο σίγουροι και πιο δυνατοί.