Περίπατος στην ομίχλη.

Ένα σπουδαίο υλικό από τον Γιάννη Βανίδη http://vanidis.blogspot.gr/ ,το φωτογραφικό λεύκωμα που παρουσιάστηκε τέλη του 2012 με την επωνυμία «ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και της ευρύτερης θρακομακεδονικής ενδοχώρας 1974-2-12»,μάλιστα θα κυκλοφορήσει και σε 50 αριθμημένα ψηφιακά αντίτυπα τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Στο εξαιρετικό αυτό έργο έχω την τιμή να έχω συμπεριληφθεί ,θυμάμαι την φωτογράφηση πριν πέντε χρόνια και το μικρό κείμενο- διήγημά μου από μια ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων "Περίπατος στην ομίχλη" που το συντροφεύει και μου θυμίζει στιγμές εκείνης της περιόδου, 
εδώ θα το βρείτε στις σελίδες 38-39  
http://www.virtualthesaloniki.gr/Flipping_books/logotexnes/index.html
Η έκδοση είναι άψογη,ελκυστική και όλοι οι συμμετέχοντες αξιόλογοι εργάτες του χώρου που υπηρετούν.
Κε Γιάννη Βανίδη σας ευχαριστώ .

Mια δημιουργική γιορτή βιβλίου στο 2ο Δ.Σ.Ευκαρπίας!

Δευτέρα 27/5/2013,και πριν ακόμη χτυπήσει το πρώτο κουδούνι,φτάσαμε με την εκπαιδευτικό κα Λίζα Δεινόπαππα στο 2^ο Δ.Σ Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης.

Η Λίζα Δεινόπαππα,αγαπημένη φίλη και παλιά συνεργάτης από το ΤΕΠΑΕ ΑΠΘ, υπήρξαμε την ίδια περίοδο αποσπασμένες στο παραπάνω τμήμακαι για μια πενταετία στην πρακτική άσκηση, φρόντισε από την αρχή της σχολικής χρονιάς 2012 να με προσκαλέσει στο φιλαναγνωστικό πρόγραμμα που σχεδίαζε να υλοποιήσει με τους μαθητές της στην Α τάξη,΄μαζί της και οι δυο άλλες Α΄τάξεις με τις κυρίες Βάσω Α2 και Βάσω Α3.

Στην είσοδο με εγκαρδιότητα και χαμόγελο με υποδέχτηκε η Δ/ντρια του Δημοτικού Σχολείου με τους 320 μαθητές κα Ευαγγελία Μπούτσκου.

Η αισθητική και η τάξη του σχολείου, εμφανής σε κάθε σημείο του σχολείου, προκάλεσε τη θετική διάθεσή μου.

Αμέσως μετά βρέθηκα στο χώρο μαζί με τους 65 μαθητές που είχαν διάβασει βιβλία μου όπως «Δεν έφταιγα εγώ,Τα σιδεράκια της Φαρφιρώς ,Η οικογένεια, Το κουτί της Ιζόλδης»από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Σε όλο αυτό το διάστημα η επικοινωνία ήταν ουσιαστική,δημιουργική και παιγνιώδη.

Με τους μαθητές και τις μαθήτριες να έχουν καταγράψει τα ερωτήματά τους, μην τυχόν και κάτι ξεχάσουν όπως μου εκμυστηρεύτηκαν, ξεκινήσαμε και μετά οδηγηθήκαμε στην ανάγνωση του βιβλίου μου «Δεν έφταιγα εγώ»,άλλωστε ο ήρωας μου ο Αλέξανδρος, είχε φροντίσει από το πρωί να τρυπώσει στην τσάντα μου ένα ποίημα που έπρεπε να το μοιραστώ με τα παιδιά και φυσικά δεν το αρνήθηκα, έτσι ξεκίνησε αμέσως μετά ένα κινητικό παιχνίδι.

Κοντά μας και η σχολική σύμβουλος κα Κοτσακώστα Μαρία που την ευχαριστώ.

 

Η γωνιά των έργων με την Ιζόλδη,ποιήματα,,την ιστορία της Ιζόλδης με άλλο τέλος από τα παιδιά...

Ένα τρίωρο αποκαλύψεων, αυθόρμητων ερωτημάτων κύλησε αβίαστα και δημιουργικά.

Μια γιορτή βιβλίου όπως οφείλει να είναι η παρουσία με τον κάθε συγγραφέα.

Η σπουδαία δουλειά των τριών τμημάτων με την πρωτοβουλία της κας Λίζας Δεινόπαππα, δεν περιορίστηκε μόνο στο όμορφο και φωτεινό σχολείο,αντίθετα το βιβλίο:«Το κουτί της Ιζόλδης»,ταξίδεψε σε ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό πρόγραμμα,δείτε και διαβάστε το σύνδεσμο.

http://ejournal.eumind.net/school2/index.php?action[]=IArticleShow::showArticle%28%2738369%27%29

Ευχαριστώ από καρδιάς τα παιδιά για την υποδοχή, τις αγκαλιές και την ανοιχτή πρόσκληση για του χρόνου.

Ευχαριστώ την Δ/τρια για την υποστήριξη του προγράμματος.

Μεγάλο ευχαριστώ στις δυο δασκάλες κες Βάσω, για την σπουδαία δουλειά τους.
Τέλος ευχαριστώ την πολυαγαπημένη φίλη μου,Λίζα Δεινόππαπα,για την πρόσκληση,αλλά πολύ περισσότερο για τη συστηματική ενασχόλησή της, χρόνια τώρα,με τη λογοτεχνία. Με αγάπη και σεβασμό εντάσσει το λογοτεχνικό βιβλίο στην εκπαιδευτική ώρα.Είναι σπουδαίο Λίζα, να το  πετυχαίνεις σε κάθε σχολείο που υπηρετείς.

Καλή αντάμωση!

Από τα δεξιά Λ.Δεινόπαππα,Ε.Αρτζανίδου-Ευαγ.Μπούτσκου.και τις κες Βάσω και Βάσω.

Κεντρικός σύνδεσμος του ευρωπαικού προγραμματος όπυ διαφαίνεται η παρουσία του 2^ου Δ.Σ Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης.
 http://ejournal.eumind.net/school2/index.php?action[]=IBrowsing::gotoFolder%286147%29

Η Niki Eideneier,έγραψε στο περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ για το "Γκασταρμπάιτερ η οδυνηρή φυγή"

Niki Eideneier

Η Niki Eideneier έγραψε για το "Γκασταρμπάιτερ η οδυνηρή φυγή" στο μηνιαίο περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ τεύχος 27ο Ιανουάριος Φεβρουάριος Μαρτιος 2013

Έλενα Αρτζανίδου,

Γκασταρμπάιτερ – Η οδυνηρή φυγή

Αληθινή ιστορία

Πάφος, Manus Scripta, 2012

Μια πράγματι αληθινή ιστορία. Τόσο που στην αρχή έχεις κάποιες επιφυλάξεις: Ξανά μανά τα ίδια, δακρύβρεχτα και υπερβολικά, που στους μη μετανάστες προκαλούν μια σύντομη, πρόσκαιρη συγκίνηση, ενώ στους  μετανάστες της πρώτης γενιάς, αν φτάσει στα χέρια τους, μια δυσφορία – ωχ αδερφέ, κι εμείς τα ίδια και χειρότερα έχουμε περάσει, ενώ στους απογόνους τους, ως και στην τέταρτη πια γενιά, σχεδόν μιαν αγανάκτηση: συνεχώς το ίδιο παραμύθι, έλα βρε γιαγιά, πάνε αυτά τώρα! Χωρίς να έχουν διαπιστώσει πως η αφηγήτρια ανήκει κι αυτή στους νεότερους, πως η εσωτερική της ανάγκη να μπει στο ρούχο της μάνας της, της μάνας της ιστορίας,  αυτόπτη μάρτυρα και εικονικής αφηγήτριας σε πρώτο πρόσωπο, από κάπου αλλού προέρχεται και όχι από ό,τι προκαλεί συνήθως την έμπνευση για μυθιστορήματα καθαρής μυθοπλασίας.

Πράγματι δεν είναι η πρώτη φορά που μετανάστες και μετανάστριες της πρώτης γενιάς και παρά τις αντιξοότητες, τη διπλή και τριπλή εργασία που αναγκάζονταν να αναλαμβάνουν στις «φάμπρικες της Γερμανίας» όχι μόνον για τον επιούσιο, μα κυρίως για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών τους και για την πολυπόθητη επιστροφή στα πάτρια, όπου θα τους περίμενε το σπιτάκι που κατάφεραν να χτίσουν από μακριά με τις μικρές οικονομίες τους, και η υποτιθέμενη «ανοιχτή» αγκαλιά της μάνας – Ελλάδας!

Ονόματα όπως του Βαγγέλη Σακκάτου, του Γιώργου Μαντζουράνη, της Ελένης Τσακμάκη και άλλων, μας έρχονται αμέσως στον νου: μαρτυρίες, βιώματα, ντοκουμέντα σε λογοτεχνική γραφή,  χωρίς εξεζητημένη τεχνοτροπία, απλά, καμιά φορά και απλοϊκά, σε τόνο όχι εξαιρετικά δραματικό, ενίοτε και με χιούμορ, στην ομιλούμενη, καθημερινή δημοτική, με παρεμβάσεις σε κάπως υψηλότερο επίπεδο, όταν πρόκειται για γλώσσα του ραδιοφώνου και των εφημερίδων. Όπως ήταν η πραγματικότητα δηλαδή.

Στην προκείμενη περίπτωση: Η υπόθεση ξετυλίγεται στη δεκαετία του ΄60, οπότε ξεκινάει και το μεγαλύτερο ρεύμα της  «φυγής» της αγροτικής, κυρίως, νεολαίας. Φυγή από τη φτώχεια, την καταπίεση της πολιτείας του ψυχρού πολέμου, της οικογένειας λόγω της μιζέριας και της έλλειψης μόρφωσης και διαφώτισης, φυγής από την αναδουλειά. Οι ελπίδες για την επιτυχία στη χώρα της «επαγγελίας» τη Γερμανία, σκεπάζουν τον φόβο μπρος στο άγνωστο, στην αγλωσσία, στον άλλο τρόπο ζωής, στη σκληρή, εφόσον πρωτόγνωρη, νοοτροπία των ντόπιων, που συχνά εκφράζεται ως και εχθρική απέναντι στους ξένους που εισάγονται μαζικά στη ζωή τους από διάφορες χώρες, στις περιπέτειες της μη προσαρμογής που έρχονται αμείλικτες, κάθε μέρα και άλλες, ανειδίκευτοι εργάτες αυτοί σε βαριές, άγνωστες ως τώρα απασχολήσεις. Αυτά και άλλα πολλά, τα γενικά εμπόδια, που πρέπει να υπερπηδηθούν από όλους τους «γκάσταρμπάιτερ»  συχνά πιο οδυνηρά ακόμα και από την «οδυνηρή» φυγή. Σ’ αυτά προστίθεται βέβαια και η ιδιωτική ιστορία του καθενός, η προσωπικότητά του, άγουρη ακόμα λόγω της νεαρής ηλικίας τους, και η προσωπική του μοίρα, που καθιστά πιο έντονες τις εμπειρίες, θετικές ή αρνητικές έως και τραγικές, ενώ  τα γεγονότα κυλούν, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πώς και με ποια εφόδια θα τα αντιμετωπίσει ο άνθρωπος.    

Το ενδιαφέρον στην περίπτωση της Αρτζανίδου είναι ότι στις ιστορίες της αφηγήτριας σημαντικό ρόλο παίζουν οι σύγχρονές της ιστορικές συγκυρίες της Ελλάδας, από τη μια ως λόγος εκπατρισμού και από την άλλη ως κίνητρο επιστροφής για την επανασύνδεση της οικογένειας, οπότε σταματά και η διήγηση, όταν η χούντα, που με τη γνωστή μέθοδο του χαφιέ συνέλαβε και κράτησε για όλη της τη διάρκεια στην φυλακή τον άντρα και πατέρα Χάρη. Χωρίς άλλη προετοιμασία η γυναίκα και μάνα αμπαλάρει τα πέντε πραγματάκια τους και κρατώντας την εννιάχρονη κόρη από το χέρι «επαναπατρίζεται». Η «φυγή» και η επάνοδος με τις αιτίες και τα αιτιατά τους είναι οι δυο βασικοί άξονες του βιβλίου, ενώ το διάστημα της παραμονής «εις την ξένην» αποτελεί ένα μεστό και εντυπωσιακά χαρακτηριστικό ιντερμέτζο.  

Αλλά σκοπός της παρουσίασης αυτής δεν είναι να αφηγηθεί την «υπόθεση του έργου». Απλώς να υπενθυμίσει στο αναγνωστικό κοινό, πως η «αποδημία» του τότε   δεν έχει ξεχαστεί ύστερα από 50 και πλέον χρόνια από τους ίδιους τους μετανάστες και τους επιγόνους τους. Αντίθετα: Η δεκαετία του μεγάλου ξεσηκωμού του τότε επανέρχεται εφιαλτικά, αλλά και δημιουργικά στη μνήμη τους τώρα, ίσως και χωρίς να το επιδιώκουν. Μπροστά στην απειλή ενός καινούργιου εκπατρισμού, μιας καινούργιας εκκένωσης της πατρίδας, που έχει ήδη αρχίσει, με άλλες συνθήκες φυσικά και υπό άλλους όρους, από χώρες της «Ενωμένης Ευρώπης» σε χώρες της «Ενωμένης Ευρώπης» οπωσδήποτε όμως μέσα σε παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες, δεν μπορεί παρά να ενδιαφέρουν, επιβάλλεται να ενδιαφέρουν βιβλία σαν αυτό, όχι σαν άκουσμα που αντηχεί ένα παρελθόν, αλλά καυτά επίκαιρο, μια παρακαταθήκη εμπειριών και βιωμάτων που παραδίδουν οι παλιοί στους νέους εξερευνητές της τύχης τους.        

Λίγα λόγια για την Ν.Εideneier 

Η Niki Eideneier γεννήθηκε στο Κιλκίς το 1940. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε το 1963. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο κοντά στον καθηγητή Η. G. Beck, στον κλάδο Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία. Εργάστηκε από το 1964 ως το 1971 στο ελληνικό πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας της Βαυαρίας για τους Έλληνες της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το 1974 ανέλαβε ως εντεταλμένη λεκτόρισσα για νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης όπου εργάστηκε ως το 1983. Με τη βοήθεια του συζύγου της, καθηγητή της Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου και σήμερα ομότιμου καθηγητή Hans Eideneier, ίδρυσε το 1982 τον εκδοτικό οίκο "Ρωμιοσύνη" για τη διάδοση της νεοελληνικής λογοτεχνίας στον γερμανόφωνο χώρο, τον οποίο και διευθύνει μέχρι σήμερα. Έχει μεταφράσει έργα της σύγχρονης γερμανικής λογοτεχνίας στα ελληνικά και της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στα γερμανικά.

Το μισό του ουρανού φιλοξενείται στον Μαγικό κόσμο.

Στον Μαγικό Κόσμο του παιδιού,
ξεφυλλίζοντας με την Φωτεινή Βασιλείου
Στο μισό του ουρανού
Αρτζανίδου Έλενα
Εικόνες:Β.Ελευεθερίου
Βιβλιόφωνο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ ΕΔΩ

Ιδρυτής και ψυχή του Μαγικού Κόσμου με έδρα την Κω,
ο Βασίλης Κουτσιαρής.

Σαν μια καρδιά που χτυπά,είναι το βιβλίο!

Δείτε το video και διαβάστε
http://www.youtube.com/watch?v=AvYoaO0r4Vo&list=HL1369079773&feature=mh_lolz

Video:Έλενα Αρτζανίδου: Ιδέα-σχεδιασμός,
Βίκυ Παπατσαρούχα:Παραγωγή
«Σαν μια καρδιά που χτυπά και είναι ζωντανή, είναι το βιβλίο. 
Όλα όσα προκαλούμε, όλα όσα συμβαίνουν έχουν ως σκοπό την καρδιά-το βιβλίο, να συνεχίσει να πάλλεται, να παίρνει και να δίνει.
Να είναι ζωντανή/ζωντανό.
Να αναπνέει μαζί με τους αναγνώστες της και να αναπνέουν και εκείνοι με αυτό, το βιβλίο».
Έλενα Αρτζανίδου.

Αυτό ήταν το μότο που απεύθυνα και προσπάθησα να χτίσω στη συνείδηση των εκπαιδευτικών των σχολικών περιφερειών Π.Ε στα φιλαναγνωστικά επιμορφωτικά σεμινάρια που παρουσίασα, ύστερα από τα καλέσματα των τριών Σχολικών Συμβούλων: Αλέξανδρου Κόπτση,Απόστολου Παρασκευά και Ευάγγγελου Κελεσίδη.
Με το ίδιο μότο(που χρόνια με εκφράζει και το υπηρετώ από κάθε θέση που έχω βρεθεί) συνέχισα στη Δ/νση Π.Ε Ανατ.Θεσσαλονίκης υπηρετώντας την φιλαναγνωσία στα πλαίσια της Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών,Μαθητών και Φοιτητών «Αχ.Καψάλης που τα εργαστήρια σχεδίασα και υλοποίησα. Αρτζανίδου Έλενα

Το ραβδάκι της χαράς, στην Ακρολίμνη, της Κρύας Βρύσης.

ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ

Σάββατο απόγευμα έφτασα στο ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ,το πανέμορφο βιβλιοπωλείο της Κρύας Βρύσης με τους υπέροχους,εγκάρδιους ιδιοκτήτες του,Δώρα και Μάκη να με περιμένουν.Στο πρώτο λεπτό και η επαφή μύριζε φιλία.
Στο επόμενο μισάωρο μετακινηθήκαμε στην Ακρολίμνη και στο Πνευματικό Κέντρο που ήδη οι φίλοι του βιβλίου ήταν εκεί και περίμεναν,με πρώτους και καλύτερους τα νήπια της Ακρολίμνης που ήταν και η αιτία της πρόσκλησης,με την νηπιαγωγό τους κ.Άννα ,πολλούς άλλους εκπαιδευτικούς,πολλά παιδιά όλων των ηλικιών και τους γονείς τους.

Πνευματικό Κέντρο Ακρολίμνης οι εκπαιδευτικοί
όλοι εκεί Σάββατο απόγευμα!

"Επιτέλους ήρθες και έλεγα θα έρθεις!"μου είπε αμέσως η μικρή Μαρία, και ένιωσα αμέσως το ραβδάκι της χαράς να με ακουμπάει.
"Κοίτα πως σε έκανε η ζωγράφος της τάξης μας η Ιωάννα",συνέχισαν σε χορωδία δυο άλλα μικροί.
Γνώρισα την Ιωάννα που αφού με παρατήρησε μου είπε:"Ε!καλά είναι πιο ανοιχτά τα μαλλιά σου και πιο κοντά" πετάχτηκε και πάλι η Μαρία.
Το απόγευμα που ακολούθησε ήταν ζεστό από τον κόσμο και από την θερμοκρασία ,ιδιαίτερο και φανταστικό από όσα είπαμε και όσα νιώσαμε με αφορμή "το κουτί της Ιζόλδης"και την Ιζόλδη από κοντά να παρακολουθεί.
Αργά το βράδυ και μετά από ένα όμορφο τραπέζι χαράς με όμορφες κουβέντες αποχαιρέτησα τους φίλους μου από το ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ.

Αγαπημένα μου παιδιά σας ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!
Ευχαριστώ τις κυρίες του Νηπιαγωγείου για την πρόσκληση.Εύγε,για την καταπληκτική δουλειά τους μέσα στην τάξη και με άλλα βιβλία μου που διάβασαν και έπαιξαν μαζί τους.
Ευχαριστώ το Διοικητικό Συμβούλιο Γονέων για την υποστήριξη τους,όλους και όλες που βρεθήκατε κοντά μου.

Μαζί με τους Μάκη,Δώρα και δίπλα μου η Ευτέρπη

Ευχαριστώ τις εκδόσεις Ψυχογιός που υποστήριξε πλήρως και αυτή την εκδήλωση.
Καλή αντάμωση!

Μνήμη γενοκτονίας Ποντίων: Το ραδιόφωνο του παππού

Μνήμη γενοκτονίας Ποντίων: Το ραδιόφωνο του παππού
Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου / helenarzan@gmail.com
Πέρασαν δεκατέσσερα χρόνια από την ημέρα που ζήτησα το παλιό ξύλινο ραδιόφωνο του παππού. Έγινε δικό μου ένα χρόνο πριν η Πόντια γιαγιά Μαρίκα, μας αποχαιρετήσει για πάντα, ωστόσο τα λόγια της ηχούν μέχρι σήμερα στα αυτιά μου.
-Αυ’ούτο από σήμερον εν τεσόν, μου είπε η γιαγιά και θυμάμαι πως την αγκάλιασα, τη φίλησα και άπλωσα τα χέρια στο μικρό,ξύλινο κουτί που τόσο πολύ επιθυμούσα.
Συχνά πυκνά κινώ τη βελόνα και τα παράσιτα πάντα με γυρνούν στο χρόνο πίσω, σε εκείνο το απόγευμα που το μετέφερα στο σπίτι μου,το ακούμπησα στο γραφείο ,σύνδεσα το καλώδιο και αναζήτησα κάποιο σταθμό.
Ήμουν σίγουρη ότι κάτι θα έπιανε και ας έλεγε η γιαγιά ότι ήταν χαλασμένο:Κόρη κι πεζ,ντο θα φτασα το!
Τελικά στα βραχέα ακούστηκε η ΕΡΑ...

Στη μνήμη όλων των Ποντίων ,
στη μνήμη της γιαγιάς μου,από την Ορντού με τα "έμορφα ορμάνα",
που με έμαθε να αγαπώ αυτό το τραγούδι και να δακρύζω κάθε φορά που το ακούω!

Μαγεμένη με την τηλεόραση!

Μαζί με την Ιζόλδη!

 Μια μεγάλη γιορτή το απόγευμα της Τετάρτης 15/5/2013,στο 3ο Πρότυπο Πειραματικό Σχολείο Ευόσμου.
Καλεσμένη του Συλλόγου Γονέων και με την υποστήριξη του βιβλιοπωλείου Πανίδης/Εύοσμος, των εκδόσεων Ψυχογιός,αλλά και του Δ/ντή κου Χρήστου Ταξίδι, παραβρέθηκα με την Ιζόλδη μου παρέα.
Η μέρα έκρυβε και μια χαρά,τη γιορτή της Ιζόλδης,η αγαπημένη μου γιόρτασε με τους μαθητές και τις μαθήτριες αλλά και τους γονείς την πρώτη ανατύπωσή της σε διάστημα δυο μηνών από την  εμφάνισή της.
Το απόγευμα μου ωστόσο γέμισε από ερωτήσεις αλλά και πολλά παιχνίδια λόγου και παρατήρησης με αφορμή το βιβλίο.

Νιώθω όμορφα όταν βλέπω τηλεόραση,είμαι μαγεμένη,θυμώνω όταν μου το απαγορεύουν ,θέλω να εκδικηθώ όταν μου την στερούν...Αλλά και"δεν βλέπω πολύ μόνο Σαββατοκύριακο και μόνο παιδικά,είπαν τα παιδιά και η Ιζόλδη ήταν εκεί να ακούει και ποιος ξέρει ίσως να την πείσατε και να ξεκολλήσει από το κουτί.

Και εμείς γράφουμε πήραμε μέρος και σε διαγωνισμό,
μου λένε και η Ιζόλδη ξεκολλά προς στιγμή από το κουτί.

Σας ευχαριστώ που με υποδεχτήκατε στο άψογο και πανέμορφο σχολείο σας.
Ευχαριστώ το Σύλλογο Γονέων για την πρόσκληση και την δυναμική παρουσία του, τον Δ/ντή  κο Χρήστο Ταξίδι για την υποστήριξη και το Βιβλιοπωλείο Πανίδης για την ζεστή και άψογη προετοιμασία.

Με τον Δ/ντή κο Ταξίδι.

Ευχαριστώ από καρδιάς τα παιδιά αλλά και τους γονείς και εύχομαι οι λογοτεχνικές συναντήσεις να είναι συχνά στις επιλογές τους,και όπως εσείς είπατε:
Περάσαμε τόσο διαφορετικά όμορφα και το απολαύσαμε.

Δίπλα στα παιδιά του 33ου Δ.Σ Θεσσαλονίκης!

Τρίτη 14/5/2013 και για ένα δίωρο βρέθηκα κοντά στο 33ο Δ.Σ Θεσ/νίκης,το γνωστό Άσυλο του παιδιού.Η πρόσκληση ήρθε από την κ.Μαρία υπεύθυνη του κλαμπ Λογοτεχνίας.
Από νωρίς με υποδέχτηκε εγκάρδια ο Δ/ντης κος Αντρέας Μαυρίδης και όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό,στη συνέχεια στο χώρο εκδηλώσεων και σε δυο μεγάλες ομάδες συνομίλησα με τους μαθητές και τις μαθήτριες.

250 παιδιά με πολύ ενδιαφέρον και ζωντάνια συζήτησε μαζί μου για τα βιβλία που διάβασαν:
"Με λένε Πρόμις,Δεν έφταιγα εγώ,Το κουτί της Ιζόλδης"εκδ.Ψυχογιός,αλλά και τα "Μυστικά και ψέματα",εκδ.Βιβλιόφωνο.
Συγκινητικές,αισιόδοξες στιγμές δίπλα στις νέες ψυχές.
"Πως τα καταφέρνετε με τους ήρωες σας,πως σηκώνετε το βάρος τους,και πως είναι όταν τους αφήνετε;",ρώτησε η Ιωάννα, καθώς και η ίδια γράφει και ήθελε να δει πόσο κοινά είναι τα συναισθήματα του αποχωρισμού μας με τους ήρωες από τα βιβλία και τις ιστορίες που πλάθουμε.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά,ευχαριστώ την κ.Μαρία  για την πρόσκληση, αλλά και τους εκπαιδευτικούς που διάβασαν μαζί με τους μαθητές.

Στη μάνα όλων μας,χρόνια πολλά.

χρόνια πολλά, μαμά!

Στη μάνα,μαμά,μανούλα,μητέρα στην αγαπημένη μαμά μου/σου/του/μας,

στη μανούλα όλων μας,και όπως λέει και το τραγούδι "η μάνα είναι βράχος,είναι βουνό και στήριγμα και σε κάθε δύσκολη στιγμή ΜΑΝΑ φωνάζουν όλοι...

Χρόνια πολλά!