Σκουπίδια,Άντυ Μάλλιγκαν...άποψη Ε.Αρτζανίδου

Άποψη

Έλενα Αρτζανίδου

…O γερουσιαστής Ζαπάντα ανέκοψε την πορεία ενός ολόκληρου λαού. Ανέκοψε την πρόοδο της χώρας μας. Και,ακόμα χειρότερα, έδωσε στις υπόλοιπες χώρες μια δικαιολογία για να σταματήσουν να μας βοηθάνε. Για κάθε εκατομμύριο που έκλεψε, πόσα εκατομμύρια χάσαμε από αυτά που επρόκειτο να μας προσφέρουν;

Και, ακόμα χειρότερα, χειρότερα κι από αυτό-επιβεβαίωσε στους άλλους πολιτικούς, αστυνομικούς, υπαλλήλους, δασκάλους, καταστηματάρχες, γείτονες ότι το να κλέβεις οδηγεί στην επιτυχία, και ότι το να ανέρχεσαι πατώντας επί των πτωμάτων των φτωχών είναι νόμος της φύσης. Ακόμα και οι φτωχοί το πιστεύουν αυτό, και είναι ένας από τους λόγους που παραμένουμε φτωχοί…

Είναι ένα γράμμα από τον νεκρό ήρωα Χοσέ Ανχέλικο,λίγο πριν πέσει η αυλαία στο βιβλίο,

Σκουπίδια

Συγγραφέας:Άντυ Μάλλιγκαν

Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη

Πατάκης.

  Από την πρώτη του λέξη «στούπα», δηλαδή ανθρώπινες ακαθαρσίες,το βιβλίο με αφηγητή τον έναν από τους τρεις ήρωες, Ραφαέλ, σε μαγνητίζει και σε βάζει στα δύσκολα.

  Σκουπίδια, παντού σκουπίδια, στη Μπεχάλα. και πάνω τους, σκαρφαλωμένα σε αυτά τα βουνά, από το χάραμα, παιδιά με γάντζους να ψάχνουν.

Έτσι μόνο μπορούν να εξασφαλίσουν το μεροκάματο, το μικρό φτωχό πιάτο της οικογένειας. Οικογένειες που έχουν στήσει το όποιο σπιτικό από κούτες χάρτινες ή μεταλλικές  γύρω από αυτή την χωματερή.

 Μια καθ’όλα συγκλονιστική ιστορία με τους Ραφαέλ,Γκάρντο και τον Αρουραίο να ζωντανεύουν όλο το μυθιστόρημα, παίρνοντας κάθε φορά και άλλος τη σκυτάλη της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο, ενώ όπου είναι απαραίτητο, όπως φυσικά έκρινε  ο συγγραφέας, τολμά να βάλει και άλλους ήρωές του να αφηγηθούν. Το φως και η διαφορετική οπτική που σκοπεύει να δώσει επιτυγχάνεται.

 Μια τσάντα, ένα μήνυμα κρυμμένο πίσω από αριθμούς. Μια δολοφονία και το τρεχαλητό της αστυνομίας για την συγκαλύψει ενός μεγάλου μυστικού ξεδιπλώνονται δυναμικά.

 O συγγραφέας καταφέρνει τελείως κινηματογραφικά να εντάξει και τον αναγνώστη του σε μια εξαθλιωμένη, φτωχή κοινωνία που αντιμετωπίζεται ως σκουπίδι. Ένα σχήμα οξύμωρο που κάνει το μυθιστόρημα ανατρεπτικό και συγκλονιστικό, αφού τα σκουπίδια –παιδιά, ενήλικες-τρέφονται και ζουν από σκουπίδια, ενώ παράλληλα ξεγυμνώνει τα πλούσια-ενήλικες- σκουπίδια που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα να γεννούν σκουπίδια.

 Ανατριχιαστική και ακριβής περιγραφή από τους τρεις αφηγηματικούς του ήρωες που κινούνται μπροστά στον αναγνώστη ζωντανά καθώς παλεύουν να αποκαλύψουν το μυστικό, αλλά πολύ περισσότερο παλεύουν και συγκρούονται με το κοινωνικό κατεστημένο αντί να λουφάξουν. Τρία παιδιά αναγκάζουν τον αναγνώστη να τους ακολουθήσει στα σκοτεινά σοκάκια,τους υπονόμους ,στις τρύπες αρουραίων ακόμη και σε στοιβαγμένες φυλακές.

 Η δομή που επιλέγει δεν είναι η συνήθης, αντίθετα σχεδόν σε κάθε υποκεφάλαιο τη σκυτάλη της αφήγησης αναλαμβάνει και άλλο κεντρικό πρόσωπο, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον να παραμένει αμείωτο και ο αναγνώστης μαζί και με τον πλούτο του λόγου, αλλά την ταχύτητα της πλοκής που επιλέγει ο συγγραφέας, να ξεδιπλωθεί ακινητοποιείται, σοκάρεται και συγκινείται από τη δύναμη της νιότης.

Και κάπου πριν τέλος ο Άντυ Μάλλιγκαν, συνειδητά παραδίδει στους τρεις κεντρικούς του ήρωες την από κοινού αφηγηματική φωνή εκτοξεύοντας το έργο του.

  Ο Άντυ Μάλλιγκαν κατάφερε να γράψει το βιβλίο του, όπως εξομολογείται στο τέλος, την περίοδο που δίδασκε σε παιδιά στο Βρετανικό σχολείο της Μανίλα.Το βιβλίο, όπως μας διαβεβαιώνει είναι μυθοπλασία, ωστόσο δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα  όχι μόνο της χώρας που στήνεται, αλλά και πολλών άλλων εξαθλιωμένων σήμερα κοινωνιών, σε κάθε ήπειρο.

 Ένα βιβλίο για όλες τις ηλικίες. Επίκαιρο ως προς τα κοινωνικά και πολιτικοοικονομικά ζητήματα που απασχολούν και ταλανίζουν πολλές σημερινές κοινωνίες.

  Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο φτάνει στους αναγνώστες με όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν ξεχωριστό από τη σπουδαία μετάφραση της Αργυρώ Πιπίνη.

Διαβάστε το!