Με το Γκασταρμπάιτερ στο ΜΠΟΕΜ της Λεμεσού.

Με το Γκασταρμπάιτερ στο ΜΠΟΕΜ της Λεμεσού.

Καφέ Μποέμ

Πέμπτη 27/6/2013.

Σκοτείνιασε όταν φτάσαμε στο καφέ ΜΠΟΕΜ στη Λεμεσό,σε ένα σοκάκι της παλιάς πανέμορφης πόλης. Τα φώτα άναψαν και τα κεράκια περίσσεψαν στο ιδιαίτερο αυτό στέκι που με περισσή αγάπη,αλλά και αισθητική έστησε ο ιδιοκτήτης του  Γιώργος.

Ο λόγος της παρουσίας μου αλλά και όσων παρευρέθηκαν ήταν το βιβλίο

«Γκασταρμπάιτερ η οδυνηρή φυγή»Manus Scripta.

Μαζί με τον εκδότη Σωτήρη Χριστοδούλου από αριστερά
και τους διοργανωτές Δέσποινα και Αυγερινό.

Η εκδήλωση οργανώθηκε από τον Αυγερινό,την πρόεδρο της Κυπριακής Λέσχης Ανάγνωσης κας Δέσποινας Χριστοδούλου και τις εκδόσεις Manus Scripta με έδρα την Πάφο.

Μαζί με την Δέσποινα Χριστοδούλου

Η βραδιά ξεκίνησε δυναμικά από όσα η Δέσποινα Χριστοδούλου κατέθεσε διαβάζοντας το βιβλίο,ενώ στη συνέχεια είχα τη χαρά να μοιραστώ με το κοινό κάποιες αλήθειες που αφορούσαν το ιστορικό κοινωνικοπολιτικό γεγονός της μετανάστευσης του 1960.Το ενδιαφέρον τους τράβηξε την κουβέντα δίχως να το αντιληφθούμε.

Η βραδιά ήταν όμορφη, ξεχωριστή και πολύ ενδιαφέρουσα ιδιαίτερα όταν ακολούθησαν σύντομες συζητήσεις με τους παρευρισκόμενους.

Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας και την υποστήριξη σας.

Η βραδιά που προκαλέσετε θα με συντροφεύει μαζί με όλες τις άλλες που είχαν αυτό το κάτι διαφορετικό.        

Έλενα Αρτζανίδου

27/6 Λεμεσός,29/6 Πάφος με το "Γκασταρμπάιτερ η οδυνηρή φυγή" και "τo κουτί της Ιζόλδης".

Και επειδή το παράλογο και η υπερβολή έχει για τα καλά καλοκάτσει στον τόπο ετοιμάζω βαλίτσες για την Πάφο της Κύπρου.
Φίλοι της Κύπρου θα χαρώ να σας συναντήσω,την

Πέμπτη 27/6 στις 8:30μ.μ, στο καφέ ΜΠΟΕΜ,Κιτίου Κυπριανού 51 στη Λεμεσό η Κυπριακή Λέσχη Βιβλίου και οι εκδ.Manus Scripta παρουσιάζουν το βιβλίο "Γκασταρμπάιτερ η οδυνηρή φυγή",μαζί με τη συγγραφέα.
Το Σάββατο 29/6...στην Πάφο σύντομα η πρόσκληση για μια συνάντηση με την παιδική λογοτεχνία

Τα σχολεία έκλεισαν, τα βιβλία ανοίγουν

Ζωγραφιά από τα παιδιά του προγράμματος στη φιλαναγνωσία

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου / helenarzan@gmail.com

Τα σχολεία έκλεισαν και τα βιβλία ανοίγουν. Λαχταρούν μαζί σας να ξεκινήσουν διακοπές.

Με σελίδες ανοιχτές οι ήρωες ποθούν να σας ακολουθήσουν στο ελεύθερο παιχνίδι, σε μια παρτίδα σκάκι, στο video game,στην ακρογιαλιά με τα κουβαδάκια, με τη βουτιά στο κύμα.

Και την ώρα της μεσημεριανής ανάπαυσης στο δροσερό δωμάτιο σας ονειρεύονται να ζωντανέψουν τον δικό τους κόσμο μπροστά στα μάτια σας και να σας παρασύρουν να τους ακολουθήσετε στα Κόκκινα καραβάκια, με Πειρατές και πολλά «Γιατί».

Και να συνεχίσετε σαν Οδυσσέας με τις σειρήνες να σας ταλαιπωρούν, αλλά ατρόμητοι και με συμμάχους του Ιππείς θα προσπαθήσετε να λύσετε τους 99 κώδικες με τους Ονειροφύλακες για συμπαραστάτες.

Και εκεί στον κήπο να σκύψετε για να δείτε από κοντά την τυχερή πασχαλίτσα και μερικά μέτρα παρακάτω να ανοίξετε το περιβόλι με τους Δειλούς και τους Θαρραλέους να λογομαχούν μπροστά σας,ενώ η Μάγισσα Τσαπατσούλια με το ραβδί της θα δίνει τη λύση.

Περισσότερα.... Τα σχολεία έκλεισαν, τα βιβλία ανοίγουν

Γι' αυτό θα στρώσει…

 Γι'αυτό θα στρώσει
γράφει η Έλενα Αρτζανίδου στο www.thinkfree.gr

Τσιμισκή και Καρόλου Ντηλ μια φωνούλα τρίχονης ακριβώς στο φανάρι με αναγκάζει να την προσέξω:
«Ένα ζιο τρία περνάμε μανούλα!»λέει και νιώθω ένα φτερούγισμα.Περνάμε απέναντι.
Για αυτό το παιδί θα στρώσει σκέφτομαι και χαμογελώ.
Στην Ερμού με  περιμένει ένας φίλος μαζί με τον δεκάχρονο γιο του, ο Αριστοτέλης...
Η συνέχεια εδώ:  Γι” αυτό θα στρώσει…

To απαγορευμένο

Μέρα Πατέρα 16/6/2013

1963 σε πρώτο πλάνο ο πατέρας μου.
στη μνήμη του σήμερα

Το απαγορευμένο

Η Φωνή της ελληνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης = Ελλάδα+Δημοκρατία+Πολιτισμός

Την αγάπη για το ραδιόφωνο την κληρονόμησα και εγώ. Το 1970, παιδί ακόμα, ζούσα στη Γερμανία σε ένα δίπατο πέτρινο σπίτι. Στο κάτω πάτωμα νοίκιαζε η οικογένεια μου, στον πάνω όροφο ο νονός του αδερφού μου με την οικογένειά του.

Κάθε βράδυ θυμάμαι, τον πατέρα μου να ακούει ειδήσεις από την Ντόιτσε Βέλε, πάντα με χαμηλωμένη την ένταση. Δίπλα του, αγγίζοντάς τον, καθόμουν καιπαρακολουθούσα ό,τι έφτανε από τον δέκτη στα παιδικά μου αυτιά.

-Σσσς, Ελένη, μου έλεγε, μη μιλάς να ακούσω τα νέα από την πατρίδα, και εγώ κρατούσα ακόμη και την ανάσα μου.

Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω, γιατί έπρεπε να ακούμε πάντα χαμηλά τα νέα...

Περισσότερα στο thinkfree εδώ: To απαγορευμένο

Γκασταρμπάιτερ,η οδυνηρή φυγή,γράφει η Πασχαλία Τραυλού.

Γκασταρμπάιτερ, της Έλενας Αρτζανίδου

γράφει η Πασχαλία Τραυλού

Σήμερα που το κατ’ επίφαση πολυτελές καβούκι του Νεοέλληνα έχει ραγίσει και από μέσα ξεπετιέται για άλλη μια φορά ο ταπεινός, αδύναμος εαυτός του, το συγκεκριμένο βιβλίο και η αλήθεια του είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία μα δίχως να αποτελεί την καταγραφή της ιστορίας συγκεκριμένων ανθρώπων, λειτουργεί ως έναυσμα για να αναλογιστεί ο αναγνώστης τον ξεριζωμό μιας ολόκληρης ελληνικής γενιάς με παράλληλες ζωές και πεπρωμένα, γεγονός που έρχεται να παραλληλιστεί με τη σύγχρονη οικονομικοκοινωνική κατάσταση της Ελλάδας.

Το βιβλίο αναφερόμενο στη γενιά των γκάσταρμπάιτερ μιας Ελλάδας που είχε οικονομικά καταρρεύσει, αποτελεί ένα αντικατόπτρισμα της Ελλάδας που σήμερα μεθοδεύεται από μια ανάλγητη ευρωπαϊκή και ίσως παγκόσμια πολιτική. Μπορεί ο Έλληνας σήμερα να μην φτιάχνει ένα υφασμάτινο μπογα-λάκι με τα υπάρχοντά του αλλά να γεμίζει μια ακριβή επώνυμη βαλίτσα, κατά-λοιπο από παλιούς καλούς καιρούς, για να ξενιτευτεί, μπορεί το skype και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο να διευκολύνουν την επικοινωνία με την εικόνα και τα λόγια από ψυχής των αγαπημένων που αφήνει πίσω, όμως η πίκρα της απόστασης, τα ξένα αρώματα τόπων και ανθρώπων που δυσκολεύονται να γίνουν δικά τους, παραμένουν ίδια προκαλώντας ρωγμές στον ψυχισμό των ανθρώπων...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
ηλεκτρονικό περιοδικό critique
http://www.critique.gr/index.php?&page=article&id=1096

Σκουπίδια,Άντυ Μάλλιγκαν...άποψη Ε.Αρτζανίδου

Άποψη

Έλενα Αρτζανίδου

…O γερουσιαστής Ζαπάντα ανέκοψε την πορεία ενός ολόκληρου λαού. Ανέκοψε την πρόοδο της χώρας μας. Και,ακόμα χειρότερα, έδωσε στις υπόλοιπες χώρες μια δικαιολογία για να σταματήσουν να μας βοηθάνε. Για κάθε εκατομμύριο που έκλεψε, πόσα εκατομμύρια χάσαμε από αυτά που επρόκειτο να μας προσφέρουν;

Και, ακόμα χειρότερα, χειρότερα κι από αυτό-επιβεβαίωσε στους άλλους πολιτικούς, αστυνομικούς, υπαλλήλους, δασκάλους, καταστηματάρχες, γείτονες ότι το να κλέβεις οδηγεί στην επιτυχία, και ότι το να ανέρχεσαι πατώντας επί των πτωμάτων των φτωχών είναι νόμος της φύσης. Ακόμα και οι φτωχοί το πιστεύουν αυτό, και είναι ένας από τους λόγους που παραμένουμε φτωχοί…

Είναι ένα γράμμα από τον νεκρό ήρωα Χοσέ Ανχέλικο,λίγο πριν πέσει η αυλαία στο βιβλίο,

Σκουπίδια

Συγγραφέας:Άντυ Μάλλιγκαν

Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη

Πατάκης.

  Από την πρώτη του λέξη «στούπα», δηλαδή ανθρώπινες ακαθαρσίες,το βιβλίο με αφηγητή τον έναν από τους τρεις ήρωες, Ραφαέλ, σε μαγνητίζει και σε βάζει στα δύσκολα.

  Σκουπίδια, παντού σκουπίδια, στη Μπεχάλα. και πάνω τους, σκαρφαλωμένα σε αυτά τα βουνά, από το χάραμα, παιδιά με γάντζους να ψάχνουν.

Έτσι μόνο μπορούν να εξασφαλίσουν το μεροκάματο, το μικρό φτωχό πιάτο της οικογένειας. Οικογένειες που έχουν στήσει το όποιο σπιτικό από κούτες χάρτινες ή μεταλλικές  γύρω από αυτή την χωματερή.

 Μια καθ’όλα συγκλονιστική ιστορία με τους Ραφαέλ,Γκάρντο και τον Αρουραίο να ζωντανεύουν όλο το μυθιστόρημα, παίρνοντας κάθε φορά και άλλος τη σκυτάλη της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο, ενώ όπου είναι απαραίτητο, όπως φυσικά έκρινε  ο συγγραφέας, τολμά να βάλει και άλλους ήρωές του να αφηγηθούν. Το φως και η διαφορετική οπτική που σκοπεύει να δώσει επιτυγχάνεται.

 Μια τσάντα, ένα μήνυμα κρυμμένο πίσω από αριθμούς. Μια δολοφονία και το τρεχαλητό της αστυνομίας για την συγκαλύψει ενός μεγάλου μυστικού ξεδιπλώνονται δυναμικά.

 O συγγραφέας καταφέρνει τελείως κινηματογραφικά να εντάξει και τον αναγνώστη του σε μια εξαθλιωμένη, φτωχή κοινωνία που αντιμετωπίζεται ως σκουπίδι. Ένα σχήμα οξύμωρο που κάνει το μυθιστόρημα ανατρεπτικό και συγκλονιστικό, αφού τα σκουπίδια –παιδιά, ενήλικες-τρέφονται και ζουν από σκουπίδια, ενώ παράλληλα ξεγυμνώνει τα πλούσια-ενήλικες- σκουπίδια που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα να γεννούν σκουπίδια.

 Ανατριχιαστική και ακριβής περιγραφή από τους τρεις αφηγηματικούς του ήρωες που κινούνται μπροστά στον αναγνώστη ζωντανά καθώς παλεύουν να αποκαλύψουν το μυστικό, αλλά πολύ περισσότερο παλεύουν και συγκρούονται με το κοινωνικό κατεστημένο αντί να λουφάξουν. Τρία παιδιά αναγκάζουν τον αναγνώστη να τους ακολουθήσει στα σκοτεινά σοκάκια,τους υπονόμους ,στις τρύπες αρουραίων ακόμη και σε στοιβαγμένες φυλακές.

 Η δομή που επιλέγει δεν είναι η συνήθης, αντίθετα σχεδόν σε κάθε υποκεφάλαιο τη σκυτάλη της αφήγησης αναλαμβάνει και άλλο κεντρικό πρόσωπο, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον να παραμένει αμείωτο και ο αναγνώστης μαζί και με τον πλούτο του λόγου, αλλά την ταχύτητα της πλοκής που επιλέγει ο συγγραφέας, να ξεδιπλωθεί ακινητοποιείται, σοκάρεται και συγκινείται από τη δύναμη της νιότης.

Και κάπου πριν τέλος ο Άντυ Μάλλιγκαν, συνειδητά παραδίδει στους τρεις κεντρικούς του ήρωες την από κοινού αφηγηματική φωνή εκτοξεύοντας το έργο του.

  Ο Άντυ Μάλλιγκαν κατάφερε να γράψει το βιβλίο του, όπως εξομολογείται στο τέλος, την περίοδο που δίδασκε σε παιδιά στο Βρετανικό σχολείο της Μανίλα.Το βιβλίο, όπως μας διαβεβαιώνει είναι μυθοπλασία, ωστόσο δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα  όχι μόνο της χώρας που στήνεται, αλλά και πολλών άλλων εξαθλιωμένων σήμερα κοινωνιών, σε κάθε ήπειρο.

 Ένα βιβλίο για όλες τις ηλικίες. Επίκαιρο ως προς τα κοινωνικά και πολιτικοοικονομικά ζητήματα που απασχολούν και ταλανίζουν πολλές σημερινές κοινωνίες.

  Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο φτάνει στους αναγνώστες με όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν ξεχωριστό από τη σπουδαία μετάφραση της Αργυρώ Πιπίνη.

Διαβάστε το! 

Πού να απλώσω τόση Αγάπη,της Κατερίνας Τζαβάρα,γράφει η Έλενα Αρτζανίδου

Πολλές φορές γινόμαστε απρόσεκτοι και λίγο αδιάφοροι με αυτούς που αγαπάμε. 
Όμως, δεν είναι πάντα εύκολο να ζητήσεις συγνώμη... 
Διάβασε αυτή την ιστορία και ανακάλυψε το "απορρυπαντικό της συγγνώμης" και πώς να καθαρίσεις από τη "σκόνη του εγωισμού" όλα τα "αγαπημένα" σου! 
Μέσα στο βιβλίο θα βρεις ακόμη, ιδέες για θέατρο και πρωτότυπα παιχνίδια, που μπορείς να παίξεις με τους φίλους και την οικογένειά σου!

Αυτά γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της

"Πού να απλώσω τόση Αγάπη"
η συγγραφέας Κατερίνα Τζαβάρα
εκδόσεις Διάπλους.

  Ο τίτλος αβανταδόρικος και ιδιαίτερα ευφάνταστος.Το ίδιο και η μικρή γρήγορη ιστορία της με κεντρικό άξονα την Αγάπη,με κεφαλαίο γράμμα όπως σημειώνει και μάλιστα τονίζει με κόκκινο η συγγραφέας.

  Μια Αγάπη που δεν κατονομάζει κάποιο πρόσωπο, αντίθετα ορίζει κάτι ποιο υψηλό. Είναι η αγάπη για όλα όσα ο μικρός της ήρωας, μας παρουσιάζει με έναν δικό του αφηγηματικό λόγο, αγαπά  και έχει παραμελήσει.

Αγάπη για τη μητέρα.

Αγάπη για τον πατέρα και αδερφό.

Αγάπη για τα παιχνίδια και για εκείνο το καινούργιο ποδήλατο.

Αγάπη για τα λόγια που δεν ειπώθηκαν στη γιαγιά.

  Αγάπη πλημμυρίζει στις σελίδες της η Κατερίνα Τζαβάρα, με πλούσιο,γρήγορο και αλληγορικό πολλές φορές λόγο.

Διαβάζοντάς το καταλήγεις πως η ιστορία της μπορεί και να απευθύνεται περισσότερο σε μεγαλύτερα παιδιά ή και σε πιο υποψιασμένους μικρούς αναγνώστες. Ωστόσο η προσεγμένη εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου, και το στήσιμο του βιβλίου εξ αρχής δηλώνουν πως φιλοδοξούν να αγγίξουν μικρές παιδικές ψυχές.

Όπως και να έχει είναι ένα τρυφερό και πολύ καλό βιβλίο.

Αρτζανίδου Έλενα

Oι ονειροφύλακες και ο φάρος των ονείρων,της Α.Δαρλάση.

Οι Ονειροφύλακες και ο φάρος των ονείρων

Συγγραφεάς:Αγγελική Δαρλάση

Εξώφυλλο:Βασίλης Παπατσαρούχας

Πατάκης 

Μια πυκνή απειλητική σκοτεινιά, πιο μαύρη κι από τον ίσκιο, σκεπάζει τη Χώρα των Ονειροφυλάκων. Λίγοι θα την αντιληφθούν και λίγοι θα παραδεχτούν την εξασθένηση των ονείρων. Η χώρα μοιάζει να πολιορκείται από αόρατους μυστικούς εχθρούς? είναι οι Ονειροκτόνοι, θα ισχυριστούν κάποιοι - αλλά οι Εκλεγμένοι θα το αρνηθούν. Όταν οι αποτυχημένες πτήσεις Ονειροφυλάκων αυξάνονται, η παλιά προκατάληψη απέναντι στους διαφορετικούς φουντώνει και διχάζει εκ νέου τη φυλή σε ικανούς και σε κατώτερους.
  Η Αστερινή, το κορίτσι μυστήριο, παρά τις όποιες επιθέσεις εναντίον της δείχνει αποφασισμένη να φέρει σε πέρας τη μυστική αποστολή της. Ο Σεμπάστιαν, ο ατρόμητος νεαρός που καταφέρνει να πετάξει ως τα όρια του Ονειροδρομίου, θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα μεγάλο δίλημμα. Ο Νταν κι η Μαλβίνα θα κινδυνεύσουν να εγκλωβιστούν μέσα στο σπίτι της Συμμορίας του Σείριου όταν αυτό δέχεται επίθεση. Ο Βίκτωρ, ο αρχηγός της συμμορίας του Σείριου θα πρέπει να φτάσει ακόμη και στο πιο έσχατο όριο της Χώρας, στην Άβυσσο, εκεί όπου στήνουν τα δίχτυα τους οι Ονειροσυλλέκτες.
Όλοι τους μοιάζει να μην έχουν άλλη επιλογή παρά να αγωνιστούν ενάντια στον Φόβο και σε ό,τι σκοτώνει τα όνειρα. Προτού ο κόσμος των Ονειροφυλάκων κι ο κόσμος των Ανθρώπων αποκοπούν αμετάκλητα και για πάντα, μόνη τους πιθανότητα ίσως και να είναι ένα μοναδικό όνειρο - το τελευταίο;

 Αυτά γράφει στο οπισθόφυλλο της η συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση.

Ένα συγκλονιστικό, αλληγορικό μυθιστόρημα.

Η ιστορία της σαν να έχει γραφτεί από ξένη λογοτέχνιδα. Από την πρώτη σελίδα του πρώτου κεφαλαίου αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως έχει να κάνει με κάτι ιδιαίτερο, κάτι που δεν του θυμίζει ότι μέχρι τώρα έχει γραφεί.

 Ο αφηγητής αναλαμβάνει να μας βάλει στο μαγικό κόσμο μιας χώρας που μας προκαλεί να τη γνωρίσουμε και μας αναγκάζει να περπατήσουμε σε αυτήν άλλοτε νιώθοντας ότι είναι ανύπαρκτη και άλλοτε ρεαλιστική.

 Οι μυθοπλαστικοί χαρακτήρες της Αγγελικής Δαρλάση, δυνατοί, παίρνουν γρήγορα τη σκυτάλη και με ευθύ αλλά και πλάγιο λόγο ζωντανεύουν μπροστά μας σαν αληθινά πρόσωπα που δεν έχουν ανθρώπινη υπόσταση μιας και δεν προέρχονται από το συμπαντικό μας κόσμο.

Άλλωστε πως θα μπορούσαν να είναι, όταν έχουμε να κάνουμε με ονειροφύλακες, ονειροσυλλέκτες, εφιάλτες και ονειροπαγίδες.

  Η σχέση που καταφέρνει να αναπτύξει η συγγραφέας μεταξύ πλοκής και όλων των χαρακτήρων, μάλιστα το καταφέρνει σε όλους που δεν είναι καθόλου λίγοι μιας και είναι πολυπρόσωπο το έργο της, διαφαίνεται πως είναι προκαθορισμένοι  οι ρόλοι και οι λειτουργίες που αναλαμβάνουν για να προωθήσουν τη δράση.

Η δομή του δεν είναι απλή. Πλούσιος δυνατός λόγος και αστείρευτη φαντασία.

 Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας βάζει και πάλι τον πήχη της δικής της λογοτεχνίας πολύ ψηλά. Είναι ευφάνταστη και λογοτεχνικά άρτια.

Οι ονειροφύλακες της Αγγελικής Δαρλάση, αναγκάζουν τον αναγνώστη να αναλογιστεί το χθες με τα καλά του, αλλά και τα κακά του.

Προκαλεί τον αναγνώστη να αναλογιστεί κοινωνικά και πολιτικά ατοπήματα που συνέβησαν και μας ακολουθούν ακόμη και τώρα, ενώ κινηματογραφικά μας τοποθετεί καρέ καρέ στο μυθιστορηματικό πλάνο της καθώς είμαστε σε πολλά συμμέτοχοι, ακόμη και σιωπηρά, όλοι μας.

 Ακόμη και στην χώρα του Ονείρου, οι Εφιάλτες, αποτυπώνουν την ψυχολογία και τα βιώματα της συγγραφέως, καταδιώκουν τους ήρωες, αλλά και όλους εμάς στην αληθινή ζωή.

  Και από την άλλη τα Όνειρα παλεύουν, αντιδρούν και αγωνίζονται για την ύπαρξη τους, και η συγγραφέας τους αποδίδει με μαεστρία ελπίδα και αξίες. Αναδεικνύει στο έργο της τη δύναμη της φιλίας, της συνεργασία, αλλά και την ικανότητα του να καταφέρνεις να κρίνεις και να αποφασίζεις όταν όλα δείχνουν να οδηγούν στο σκοτάδι.

  Το βιβλίο της Α.Δαρλάση, είναι από αυτά που θα προστεθούν στο ράφι των διαχρονικών έργων με μια σφραγίδα ανανέωσης και εξέλιξης της λογοτεχνίας. 

Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην πω πως συγκινήθηκα, αλλά και πόσες πολλές φορές αναγκάστηκα να κάνω συνειρμούς με κοινωνικές, πολιτικές καταστάσεις που διαπέρασαν και διαπερνούν την χώρα.

…Γιατί εκεί, παράλληλα στο Μονοπάτι, υπήρχαν αμέτρητοι Εφιάλτες που παραμόνευαν, στοιχισμένοι σαν στρατιά ο ένας δίπλα στον άλλον, σε όλο το μήκος του Μονοπατιού,χωρίς όμως να μπορούν να πατήσουν μέσα του.

  Ήταν λες κι οι αγαπημένες αναμνήσεις του Βίκτωρ, το χαμόγελό του, η πίστη κι η ελπίδα να είχαν μεταμορφώσει τώρα πια ολόκληρο το Μονοπάτι σε ένα μαγικό πεδίο που τον προστάτευε, κι εκεί μέσα ούτε ο Φόβος μπορούσε να τρυπώσει.

«Να βαδίζεις το δικό σου διαφορετικό, μοναχικό μονοπάτι, αυτό είναι που έχει αξία» είχε πει κάποτε στην Έρση….

Έλενα Αρτζανίδου.

Στη σκιά του Αυγερινού,εκδ.Ψυχογιός.

Από την παρουσίαση του βιβλίου της Σοφίας Βοϊκου 
"Στην σκιά του Αυγερινού" εκδ.Ψυχογιός,30/5/2013 στον Ιανό,Αριστοτέλους-Θεσσαλονίκη

 

Ε.Αρτζανίδου ΙΑΝΟΣ 30/5/2013

 Κοίταξε γύρω της. Ήταν μόνη. Σ’ αυτή την πλευρά του κοιμητηρίου δεν υπήρχαν ούτε χήρες ούτε ορφανά ούτε τεθλιμμένοι συγγενείς. Ένας βαθύς αναστεναγμός βγήκε από μέσα της.«Οι δυο μας!»είπε και κάθισε στο διπλανό μνήμα. «Τι έχεις να πεις;» 
Απάντηση δεν πήρε.
«Φυσικά, δεν έχεις να πεις τίποτα. Ή μάλλον δεν μπορείς να πεις τίποτα. Είδες, πατέρα; Ακόμα και οι στρατηγοί πεθαίνουν. Έχουν την ίδια μοίρα με τους ανώνυμους στρατιώτες τους. Είχες μάθει να ΄χεις πάντα τον τελευταίο λόγο. Κάθε σου κουβέντα διαταγή. Αδυνατούσες να ξεχωρίσεις το σπιτικό σου από το στρατώνα. Δε θέλησες ποτέ να καταλάβεις ότι ήμουν η κόρη σου και όχι η ορντινάντσα σου. Γιατί;»…

 Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το νέο βιβλίο της Σοφίας Βοϊκου «Στη σκιά του Αυγερινού»εκδ.Ψυχογιός. 
Η Σοφία Βοϊκου μας συστήθηκε το 2009 με το βιβλίο της «Tο Κόκκινο σημάδι» εκδόσεις Ψυχογιός, και αμέσως η γραφή και η θεματολογία της έγινε αγαπητή από τους αναγνώστες.

Με «Tο ταξίδι της φωτιάς»το 2011 και το «Πικρό γλυκό λεμόνι»το 2012, πάντα από τις ίδιες εκδόσεις,έδειξε πλέον ότι ήρθε για να μείνει και να μας ταξιδέψει λογοτεχνικά με τις ιστορίες που περίτεχνα καταθέτει.
Με τη Σοφία Βοϊκου,τον άνθρωπο/δημιουργό γνωριστήκαμε από την πρώτη στιγμή που μπήκε στην εκδοτική οικογένεια Ψυχογιός που και εγώ ανήκω.

Είμαι από αυτούς που γνωρίζω πως η Σοφία Βοϊκου, από την πρώτη στιγμή που διαβάστηκε το πρώτο της βιβλίο θεωρήθηκε ιδιαίτερο ταλέντο από τις εκδόσεις και δεν έπεσαν έξω.
Τα πρώτα της τρία βιβλία αγαπήθηκαν και προκάλεσαν θετικά σχόλια.
Ξεχωρίζω το «Πικρό γλυκό λεμόνι»,και μάλιστα μπορώ να αποκαλύψω πως ζήλεψα τον τρόπο γραφής του όσο και το ιστορικό πλαίσιο που κατάφερνει να παρουσιάσει.
Στο νέο της βιβλίο με τον τίτλο «Στη σκιά του Αυγερινού» εκδόσεις Ψυχογιός, από τις πρώτες σελίδες πίστεψα πως έχω να κάνω με τον Αυγερινό, τον αστερισμό, ωστόσο λίγες σελίδες ήταν αρκετές για να καταλάβω πως είναι διτός και θα το καταλάβετε με κάποια στοιχεία που θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω.
Άγγελος Αυγερινός ο γλύπτης που ξεπηδά από τις πρώτες σελίδες μαζί με την πρωταγωνίστρια Τερέζα Βολάνη.
Οι δυο τους μαζί με την αυταρχική μητέρα της Τερέζας,την Αμαλία,τον στρατηγό πατέρα Αλέξανδρο,τον αδερφό Θεμιστοκλή,την ανδρόγυνη χορεύτρια Καλυψώ,την Άννα,τον Στρατή,τον Μανουέλ θα μας γυρίσουν στο παρελθόν,και θα βρεθούμε στην Ελλάδα από το 1926 μέχρι και το 1937. 
Στο εισαγωγικό της σημείωμα η Σοφία Βοϊκου, μας δίνει μια πληροφορία πως έμπνευση της ιστορίας της ήταν η συγκλονιστική ζωή της Καμίλ Κλοντέλ,καλλιτέχνιδας,μούσας και ερωμένης του γλύπτη Ογκύστ Ροντέν.
Άρα αμέσως από την πρώτη λέξη αναγνωρίζουμε το λογοτεχνικό περιβάλλον που με μαεστρία δημιουργεί η Σοφία Βοϊκου.

Στο βιβλίο της «Στη σκιά του Αυγερινού» έχουμε λοιπόν να κάνουμε με την Τερέζα που από τα μικρά της  χρόνια δείχνει πόσο δυναμική και νεωτερίστρια είναι με την ζωγραφική,
«Άνοιξε τα κουτιά με το κόκκινο και το μαύρο χρώμα.Πάθος και θλίψη.Αίμα και Πένθος…Τώρα θα ζωγράφιζε όπως αισθανόταν… 
Η Τερέζα μόλις ενηλικιώνεται στέλνει κρυφά από το συντηρητικό οικογενειακό περιβάλλον τα χαρτιά της για να μπει στην Σχολή Καλών Τεχνών και αυτό το 1926,η άρνηση της οικογένειας και πρωτίστως του στρατιωτικού πατέρα της Αλέξανδρου,η πίεση που ασκεί ο ίδιος στην κόρη για να παντρευτεί κάποιον στρατιωτικό την οδηγεί στην φυγή για την ανεξαρτησία και το όνειρο.
Ο δρόμοςς της στερημένος από υποστήριξη και αληθινή αγάπη την οδηγεί τυχαία στη σκιά του μεγάλου γλύπτη Άγγελου Αυγερινού. 
…Η τέχνη δεν είναι για τους άλλους.Η τέχνη δεν είναι για το χρήμα. Η τέχνη είναι για σένα.Τέχνη κάνεις για τον ίδιο σου τον εαυτό κι όχι για τους άλλους.Γιατί τότε το έχεις χάσει το παιχνίδι…Η τέχνη είναι για να τρέχει μπροστά, να προκαλεί, να δημιουργεί το αύριο κι όχι να συντηρεί το χθες, όσο καλό κι αν ήταν αυτό… 
Σκέψεις και απόψεις της Τερέζας Βολάνη.

Άγγελος Αυγερινός ο γλύπτης που απορρίφθηκε από τη Σχολή Καλών Τεχνών,αλλά με την υποστήριξη της αστεφάνωτης Άννας και του παιδιού τους που ποτέ δεν του χάρισε το όνομά του, τουλάχιστον μέχρι λίγο πριν το τέλος, αντέχει την απόρριψη και αντίθετα με το συντηρητικό πλαίσιο της εποχής  καταφέρνει να γίνει ο πιο ξεχωριστός γλύπτης στο εξωτερικό και αργότερα στην Ελλάδα.

Ο Άγγελος ζει μέσα από τα έργα του, τις απολαύσεις της ζωής, μέσα από γυναίκες που του χαρίζονται είτε από τους τεκέδες είτε από εκείνες της υψηλής κοινωνίας, μέχρι που ο δάσκαλος Αυγερινός θα γνωρίσει την Τερέζα.
Δυο ήρωες δυνατοί από την Σ. Βοϊκου και αληθινοί μέσα από τον υπερθετικό εγωισμό τους,από το πάθος για την τέχνη τους και την αντίδραση στο κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας του 1932.

Αλλά και η Αμαλία, η αυταρχική μητέρα και η ανδρόγυνη χορεύτρια,η Καλυψώ μας καταπλήσσουν, μας προκαλούν ένταση, διαφωνίες καθώς έχουν χτιστεί με τόση μαεστρία από τη δημιουργό Σοφία Βοϊκου. 
Ποια ήταν Ελλάδα του 1926-1937 απέναντι στους καλλιτέχνες, στις γυναίκες καλλιτέχνιδες!
Πώς η τέχνη περπατούσε στους δρόμους του Παρισιού, στις αίθουσες της πόλης του φωτός, όλα αυτά ζωντανεύουν μέσα στις σελίδες και ο αναγνώστης τα ζει μέσα από την Τερέζα, τον Άγγελο αλλά και τον Καταλανό Μανουέλ,τον μποέμ καλλιτέχνη με τις ευαισθησίες του. 

Η δομή του βιβλίου είναι απλή. Ξεκινά από τα μικρά χρόνια της Τερέζας.Η ατίθαση μικρή που μετατρέπεται σε αντιδραστική, εγωίστρια, δυναμική και ελεύθερη γυναίκα απέναντι στην οικογένεια και ιδιαίτερα στην αυταρχική μητέρα της την Αμαλία,και πολύ περισσότερο στην συντηρητική Ελλάδα του 1930.
Υποτάσσεται για κάποιο διάστημα στην γοητεία που της γεννά ο δημιουργός Άγγελος,ενώ αυτός με τον καιρό τιθασεύεται και ανανεώνεται ζώντας από το νέο που του χαρίζει η Τερέζα,το νέο που έχει να κάνει με την εξέλιξη που του προτείνει για την τέχνη, όχι με λόγια, αλλά με τη στάση και τις πράξεις.
Για τον Άγγελο υπάρχει και ένα δεύτερο στήριγμα αυτό της υποταγμένης, άβουλης ερωμένης, της Άννας.
Ο λόγος πλούσιος, δυνατός. Καταφέρνει να ξεγυμνώσει τους ήρωές της και να τους χτίσει όπως εκείνη θέλει.
«Στη σκιά του Αυγερινού» η Τερέζα μαθαίνει, ματώνει, διαλύει και διαλύεται, μέχρι που καταφέρνει να σταθεί με τη δύναμη της Τέχνης της,που την πάει μπροστά και ξεγυμνώνει την ευαίσθητη ψυχή της που διψά για την αληθινή αγάπη και την αναγνώριση σε αυτό που από πάντα ήθελε να κάνει, την Τέχνη της δημιουργίας που διαθέτει ψυχή και είναι στραμμένη προς το μέλλον.
Το βιβλίο της Σοφίας Βοϊκου,και πάλι θα συζητηθεί και θα αγαπηθεί από τους αναγνώστες που την ξέρουν, αλλά και από τους νέους αναγνώστες που σίγουρα θα θελήσουν να το διαβάσουν.

Έλενα Αρτζανίδου

Ρίκο και Όσκαρ,το μυστήριο του Ριγκατόνι.

Ρίκο και Όσκαρ

Συγγραφέας:Αντρέας Στάϊνχεφελ

Μετάφραση:Μαρία Αγγελίδου

Εικονογράφηση:Πέτερ Σέσοβ

Μεταίχμιο

Με λένε Ρίκο. Και είμαι ντετέκτιβ. Προσέχω πράγματα που κανένας άλλος δε βλέπει. Όπως, ας πούμε, ένα μακαρόνι πεσμένο στο πεζοδρόμιο. Κι όλα όσα γίνονται μέσα στην πολυκατοικία μας. Που είναι πολλά… Το πρόβλημα είναι… το πώς σκέφτομαι. Μη νομίσετε ότι σκέφτομαι λιγότερο από τους άλλους ανθρώπους. Απλώς σκέφτομαι λίγο πιο αργά. Εντάξει. Αρκετά πιο αργά. Ο Όσκαρ πάλι είναι το εντελώς αντίθετο από μένα. Σκέφτεται σαν αστραπή. Ο Όσκαρ είναι ιδιοφυΐα. Εγώ είμαι… ιδιομορφία. Αλλά μαζί και οι δυο μας μπορούμε να ρίξουμε φως και στη πιο μυστήρια υπόθεση.
Μια ιστορία τρυφερή, συναρπαστική, αστεία και ανατρεπτική… Μια ωραία φιλία, απ’ αυτές που κρατούν μια ζωή. Ένα μυθιστόρημα που μιλάει ίσια στην καρδιά, ένα βιβλίο που δεν το ξεχνάς εύκολα!

Το βιβλίο είναι ένα εξαιρετικό, ιδιαίτερο έργο.Ο Γερμανός συγγραφέας Αντρέας Στάινχεφελ, με μαεστρία και σεβασμό βάζει στη θέση του πρωταγωνιστεί τον Ρίκο,ένα μικρό με ιδιαιτερότητες.Δεν ορίζει το ακριβές πρόβλημά του ,απλά μας δίνει στοιχεία των δυσκολιών που αντιμετωπίζει όπως: στο να αντιλαμβάνεται με δυσκολία έννοιες, να κινείται στο χώρο-ξέρει μια διαδρομή από το σπίτι στο σχολείο σε ευθεία, το δεξί με το αριστερό τον βασανίζει - γενικότερα παρουσιάζει αδυναμίες.Ο Ρίκο,όπως και κάθε  άτομο με οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα, έχει και προτερήματα,όπως είναι η επιμονή του να μάθει, να τολμήσει, να επικοινωνήσει με τον δικό του τρόπο σε έναν περίγυρο που άλλοτε τον αποδέχεται όπως η κα Ντάλιγκ και άλλοτε τον χλευάζει όπως ο Φίτσκε.

Ξεχωριστή η αγάπη της μητέρας του,που τον ενδυναμώνει και τον υποστηρίζει στην εξέλιξη του .

Στα πρώτα κεφάλαια ο αναγνώστης  αντιλαμβάνεται πως η φιλία στον κόσμο του Ρίκο δεν υπάρχει, κανένας της ηλικίας του δεν είναι κοντά του. Μέχρι που ο συγγραφέας φέρνει στον δρόμο του τον Όσκαρ,ένα παιδί ιδιοφυία αλλά με άλλες ιδιαιτερότητες.Ο Όσκαρ φοβάται μην χτυπηθεί από τα αυτοκίνητα και αυτό τον κάνει εκκεντρικό ως προς την εμφάνιση του.

Τα δυο παιδιά από την στιγμή της γνωριμίας τους θα έρθουν κοντά,ωστόσο η απαγωγή θα τους ενώσει και μια φιλική σχέση δυνατή ξεκινά.

Το βιβλίο του Σταϊνχέφελ δυνατό από την πρώτη του σελίδα «Το μακαρόνι ήταν πεσμένο στο πεζοδρόμιο.Ήταν χοντρό και κοντό και με ρίγες…Το σήκωσα,τίναξα τις βρομιές και κοίταξα την πρόσοψη της πολυκατοικίας…»,κάνει τον αναγνώστη να αναρωτηθεί και να συνεχίζει κάπως καχύποπτα, αλλά να επιμένει να προχωρήσει καθηλωμένος.

Η δομή του απλή, με πολλές πληροφορίες και καλοδουλεμένη. Πολυπρόσωπο έργο που διαδραματίζεται στην πόλη του Βερολίνου.

Λόγος πλούσιος με γρήγορες εναλλαγές, ωραίους διαλόγους και πολλή μυστήριο καθώς ο συγγραφέας καταφέρνει να μας βάλει στον κόσμο του Ρίκου, που μπορεί να υστερεί σε κατανόηση λέξεων και εννοιών. Να υστερεί σε ερμηνείες, σε δεξιότητες προσανατολισμού, ωστόσο έχει τη θέληση και τη δύναμη να μάθει, αλλά και να προσφέρει με τις δυνατότητές του.

Κάποιες σελίδες προκαλούν έντονα την αγωνία και την ταραχή, ο αναγνώστης ζει μαζί και συμπάσχει με τον ήρωα. Η ενσυναίσθηση που του γεννά και η συγκίνηση είναι απίστευτη.

Η μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου είναι εξαιρετική και το βιβλίο φτάνει σε μας με όλο τον πλούτο και την λογοτεχνική του αξία.

Οι ασπρόμαυρες εικόνες του Σέσοβ υποστηρίζουν και ζωντανεύουν τους ήρωες.

Ένα βιβλίο που δεν είναι μόνο για νεαρούς αναγνώστες,αλλά για όλες τις ηλικίες των ενηλίκων.

Έλενα Αρτζανίδου

Ημερίδα με θέμα: Εκπαίδευση παιδιών Ρομά: Παραδείγματα καλών πρακτικών 6 Ιουνίου 2013, 17.00-21.00 Κτίριο Κ.Ε.Δ.Ε.Α (ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ Ι ) – (επι της 3ης Σεπτεμβρίου), Θεσσαλονίκη.

Στο πρόγραμμα «Εκπαίδευση παιδιών Ρομά στις περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης»,που ξεκίνησε πέρσι τέτοια εποχή και το ολοκληρώσαμε τον Απρίλιο 2013 είχα την χαρά και την τιμή να εργασθώ προτείνοντας βιωματικές διδακτικές προσεγγίσεις μέσα από την Λογοτεχνία,στην α΄φάση επιμορφώσαμε ανά περιοχές εκπαιδευτικούς Δημοτικών Σχολείων ενώ στη β΄φάση, φέτος,μπήκα σε τάξεις Νηπιαγωγείων και "δίδαξα" το πρόγραμμα στους μαθητές.Η συμμετοχή σας στην ημερίδα μόνο κέρδος θα έχει. Λεπτομέρειες δείτε παρακάτω:

«Εκπαίδευση παιδιών Ρομά στις περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης»
οργανώνει ημερίδα με θέμα:
Εκπαίδευση παιδιών Ρομά: Παραδείγματα καλών πρακτικών
6 Ιουνίου 2013, 17.00-21.00
Κτίριο Κ.Ε.Δ.Ε.Α (ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ Ι ) – (επι της 3ης Σεπτεμβρίου), Θεσσαλονίκη

Στην ημερίδα θα προβληθούν οι δράσεις, το υλικό και οι πρακτικές που σχεδιάστηκαν, αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος, με στόχο τη δραστηριοποίηση και τη συμμετοχή όλων των παιδιών - Ρομά και μη-Ρομά- στις μικτές πολυπολιτισμικές τάξεις τους. Η διαφοροποιημένη διδασκαλία, οι διαθεματικές και βιωματικές διδακτικές προσεγγίσεις (π.χ. διδασκαλία γλώσσας, μαθηματικών, και άλλων γνωστικών αντικειμένων, μέσω της λογοτεχνίας, του θεάτρου, της μουσικής) αξιοποιούνται προκειμένου η μάθηση και η διδασκαλία να γίνουν εμπειρίες συναρπαστικές και αποτελεσματικές για παιδιά και εκπαιδευτικούς.
Παράλληλα θα παρουσιαστούν οι καλές πρακτικές που αναπτύχθηκαν για την κινητοποίηση, ενημέρωση και ενδυνάμωση της κοινότητας Ρομά αλλά και της ευρύτερης κοινότητας για την επίτευξη ουσιαστικής συνεργασίας για την εκπαίδευση των παιδιών. Οι πρακτικές αφορούν σε κάθε τάξη και όχι αποκλειστικά σε σχολεία και εκπαιδευτικούς που έχουν παιδιά Ρομά, καθώς οι καλές πρακτικές στη διδασκαλία και ο διαπολιτισμικός διάλογος αφορούν όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και οι όροι του διαλόγου είναι κοινοί για όλες τις μαθησιακές κοινότητες.Το πρόγραμμα υλοποιείται από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με Επιστημονικά Υπεύθυνη την καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, κ. Ευαγγελία Τρέσσου.
Συμμετοχή ελεύθερη

Διαβάστε εδώ όλο το πρόγραμμα:
https://mail-attachment.googleusercontent.com/attachment/u/0/?ui=2&ik=320ac37ddc&view=att&th=13f0b4046cfc1fc1&attid=0.1&disp=inline&safe=1&zw&saduie=AG9B_P9YYvUegCnEcyEaKVIHGX2j&sadet=1370331380446&sads=Ar2Y-9HhTEjsmZ4iJ2gc4U7bNsc

Στο 2o Δημ.Σχολείο Κουφαλίων η φιλαναγνωσία χρόνια τώρα έχει καθιερωθεί.

Μια απίστευτη υποδοχή στο 2ο Κουφαλίων.
Έχω χαθεί στις αγκαλιές και τις κουβέντες τους.

Παρασκευή 31 Μαίου 2013, νωρίς το πρωί έφτασε, στο χώρο του «Βιβλία και Βιβλιοφιλία» στη Δ/νση Π.Ε Ανατ.Θεσ/νίκης όπου εργάζομαι, ο Σχολικός Σύμβουλος κος Τάσος Βαγενάς,μια όμορφη, σύντομη φιλική κουβέντα μεταξύ μας,μέχρι που κατέφθασε και  η Δ/ντρια του 2^ου Δ.Σ Κουφαλίων κα Γκάρου Χρυσούλα για το προγραμματισμένο ραντεβού. Αμέσως μετά επιβιβαστήκαμε στο όχημά της και αναχωρήσαμε.
Προορισμός μας το σχολείο της και οι μαθητές της που από τον Οκτώβρη ξεκίνησαν ένα φιλαναγνωστικό ταξίδι με σχεδόν όλα τα βιβλία μου.
Το ραντεβού κλείστηκε Οκτώβρη 2012 από τη Δ/τρια κα Γκάρου, ύστερα από συνεννόηση της με τους εκπαιδευτικούς του 6/θέσιου Δ.Σχολείου.

Φτάσαμε στον τόπο ύστερα από 45 λεπτά. Η υποδοχή από την εξώπορτα  έγινε από μια μεγάλη ομάδα μαθητών.

Χαμόγελα, αγκαλιές και κουβέντες αγαπησιάρικες. Χρειάσθηκαν πάνω από 10 λεπτά για να καταφέρω να μπω στο σχολείο και να γνωρίσω μια υπέροχη,φιλόξενη ομάδα δασκάλων.

ο Ηλίας υποδύεται μοναδικά,τον Αλέξανδρο
από το "Δεν έφταιγα εγώ"Ψυχογιός

Μια παρέα εκπαιδευτικών που αποπνέουν συνεργασία, κέφι, χιούμορ αλλά και αστείρευτη αγάπη για το εκπαιδευτικό τους έργο.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με δυο θεατρικές παραστάσεις που ετοίμασαν οι μαθητές των μικρών τάξεων με αφορμή τα βιβλία που διάβασαν «Δεν έφταιγα εγώ και Με λένε Πρόμις» εκδ.Ψυχογιός.

Σπουδαία δουλειά. Μπράβο σας παιδιά και συγχαρητήρια και στις δασκάλες σας κα Ζαφειρένια και Δέσποινα.

Ακολούθησε ένα μισάωρο μιας φιλαναγνωστικής παρουσίασης, από εμένα με εμπλοκή όλων των μαθητών/τριών, από τον ψηφιακό φάκελο που στο τέλος τους παρέδωσα και 
«Ο κρυμμένος θησαυρός της τσέπης», προκάλεσε τον προφορικό λόγο και το ενδιαφέρον όλων των μαθητών μαθητριών.

«Δεν ντρέπομαι πια, η πόλη του Βασιλιά,Τα μυστικά και ψέματα, Ο Ίππο και η παρέα του» και άλλοι  τίτλοι βιβλίων μου που διαβάστηκαν προκάλεσαν στη συνέχεια ερωτήματα και ακολούθησε μια απολαυστική συζήτηση.
Ευχαριστώ πολύ τις εκπαιδευτικούς για την υπέροχη συνεργασία,την αγάπη τους και τη συστηματική ενασχόληση με τα βιβλία που επέλεξαν.

Ευχαριστωωωωωώ από καρδιάς όλα τα παιδιά.
"Η υποδοχή, το χαμόγελο, η αβίαστη έκφραση των συναισθημάτων σας,και η φιλοξενία σας,παιδιά μου άλλαξε τη διάθεση και μου χάρισε απίστευτη ενέργεια".

Το ίδιο καταφέρατε και εσείς αγαπητοί φίλοι, εκπαιδευτικοί: Πανδώρα,Τάσο,Νίκο,Μαρία,Δέσποινα,Ζαφειρένια,Δήμητρα και κα Χρυσούλα και κε Βαγενά.
Καλή αντάμωση!

Και όταν το τελευταίο κουδούνι ακούστηκε
είπαμε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας που είχε πάρα πολύ κέφι.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους.